Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Η Συγγνώμη παρουσιάζεται ως μία αναγκαία προϋπόθεση σε έναν αξιακό κώδικα νέων κοινωνικών και ανθρωπιστικών αξιών. Η συγγνώμη παρουσιάζεται ως μία βασική πολιτική πράξη. Δεν είναι όμως κάτι άλλο από μία μορφή επικοινωνίας, η οποία όταν γίνεται δημόσια, με την επίφαση της ταπεινότητας από την πλευρά της εξουσίας, λειτουργεί ως μία παθιασμένη γλώσσα η οποία προσπαθεί να απαλύνει τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές της κάθε εξουσίας.
Βασιλιάδες, αρχιεπίσκοποι, πάπες, πρωθυπουργοί λατρεύουν να συγχωρούνται για τα λάθη τους. Όμως τα λάθη είναι πολιτική πράξη με αποτελέσματα, η συγγνώμη είναι μία πολιτική δήλωση. Όταν η συγγνώμη είναι ένα κενό γράμμα και δεν ακολουθείται από ουσιαστικό καταμερισμό και ανάληψη ευθυνών εμένα μου μοιάζει συμβολική, μεσσιανική επίφαση, κίνηση αντιπερισπασμού και παρελκυστική.
Η συγγνώμη σημαίνει ότι έχουμε καταλάβει τι κάναμε; Τουλάχιστον για την Ελλάδα επιτρέψτε μου να έχω τις αντιρρήσεις μου. Εδώ και δύο-τρείς ημέρες, και ειδικά σήμερα που κόπασαν οι πυρκαγιές, ακούω ένα αίτημα για να ζητήσει η Κυβέρνηση συγγνώμη. Σας αρκεί; Σας αρκεί μία συγγνώμη δύο χρόνια μετά από τις φονικές πυρκαγιές του 2007; Σας αρκεί μία συγγνώμη όταν αγνοήθηκε η επιστολή των 23 αυτοδιοικητικών της Β.Α. Αττικής;
Εάν σας αρκεί μία συγγνώμη και μία χούφτα ευρώ τότε δεν αξίζει να ασχοληθούμε με την πολιτική. Εάν σας αρκεί να τους διατηρήσετε στην εξουσία. Δεν αξίζει να απαιτούμε μία συγγνώμη όταν το μέλλον των γενιών που έρχονται υποθηκεύτηκε με τη τεράστια οικολογική καταστροφή. Εμένα πάντως η συγγνώμη δεν μου αρκεί. Τη βαρέθηκα… η συγγνώμη μπορεί να είναι ιδανική για τη σωτηρία της ψυχής, όχι όμως για την άσκηση της πολιτικής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου