Τι θα σημαίνει για την Ελλάδα...
Τα ψέματα φαίνεται ότι τελειώνουν. Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα / προβλήματα που πρέπει, πλέον, να αντιμετωπίσει σοβαρά· ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και αν στο θέμα της Ελλάδας η επίλυση (;) του προβλήματος ήταν «εύκολη» (αλλάζεις κυβερνήσεις μέχρι να αλλάξεις την κοινωνική διαστρωμάτωση και να «φτωχοποιήσεις» μεγάλα στρώματα του πληθυσμού...), στο θέμα της...
Βρετανίας, όσον αφορά το Brexit, η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή.
Το ζήτημα δεν περιορίζεται στο αν θα παραμείνει ή όχι η Βρετανία στην ΕΕ. Ούτε ότι το 34% των Γερμανών επιθυμούν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ και ακόμη περισσότερο οι Γάλλοι. Η Ευρώπη, η οποία, πλέον, δεν είναι η μεγάλη οικονομική δύναμη, κλυδωνίζεται, και το μέλλον της, ως διεθνούς πολιτικού παράγοντα, κινδυνεύει να καταρρεύσει. ΗΠΑ και Κίνα υπερέχουν σαφώς οικονομικά της Ευρώπης, η Ρωσία βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση μαζί της, ενώ η πλειοψηφία των χωρών της Βόρειας Αφρικής βρίσκονται σε φάση επανακαθορισμού, με την Ευρώπη να προσπαθεί αλλά να μην μπορεί να παίξει κάποιον ουσιαστικό ρόλο
Και ενώ είναι εμφανείς οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή (Συρία, Τουρκία - Κούρδοι, κ.ά.), μια ενδεχόμενη αποχώρηση της Βρετανίας μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που πιθανόν να οδηγούσαν σε σημαντικές αλλαγές μέσα στην Ευρώπη – σε καμία περίπτωση, βέβαια, σε αλλαγές συνόρων. «Η Ευρώπη παίζει το τελευταίο της χαρτί», εκτιμά η εφημερίδα Die Welt, που σημειώνει ότι σήμερα «η ήπειρος είναι διχασμένη όσο ποτέ άλλοτε. Η προέλαση των λαϊκιστών μοιάζει αναπότρεπτη», τονιζει η εφημερίδα. Σπουδαίοι ιστορικοί, όπως ο Τίμοθι Γκάρτον Ας, επισημαίνουν τον κίνδυνο της επιστροφής σε σκοτεινές εποχές της ιστορίας της γηραιάς ηπείρου: «Πρέπει να γίνει γρήγορα συνείδηση ότι η επιστροφή της Ευρώπης στη βαρβαρότητα είναι δυνατή», έγραψε πρόσφατα στους Financial Times.
Η Ευρώπη ήταν, και, σ’ ένα βαθμό, αυτό ισχύει ακόμη, ξεχωρίζει χάρη στα εκπαιδευτικά της συστήματα, τις δημοκρατικές της δομές, τον πολιτισμό και, κυρίως, την κοινωνική πολιτική της απέναντι στους πολίτες. Σήμερα όλα αυτά κινδυνεύουν να χαθούν – και σε κάθε περίπτωση βρίσκονται σε υποχώρηση. Παρ’ όλα αυτά, κανένα αυτί της γραφειοκρατίας της Ευρώπης δεν ιδρώνει. Καμιά ουσιαστική συζήτηση και ανησυχία για τον ακροδεξιό λαϊκισμό που εξαπλώνεται, ενώ το Brexit αντιμετωπίζεται με απάθεια, τουλάχιστον φαινομενικά, αν και όλοι ευελπιστούν ότι η ΕΚΤ του Μ. Ντράγκι, με μέτρα θα «σώσει» την Ευρώπη, έςτω την τελευταία στιγμή...
Η Ευρώπη, όμως, έχει περιορισμένες άμυνες απέναντι στο σοκ ενός Brexit – γι’ αυτό και η αγωνία. Σύμφωνα με την Wall Street Journal (WSJ) η οικονομία της ευρωζώνης θα επηρεάζονταν από ένα Brexit μέσω τριών οδών:
- Πλήγμα στην εμπιστοσύνη επενδυτών και καταναλωτών.
- Πλήγμα στις αγορές ομολόγων με άνοδο των αποδόσεων.
- Επίδραση στην ισοτιμία με ανατίμηση του ευρώ, γεγονός που θα επέφερε πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών της ευρωζώνης.
- Ακόμα και αν είναι οικονομικά διαχειρίσιμες αυτές οι επιδράσεις –που στην πραγματικότητα δεν είναι...–, ένα Brexit θα μπορούσε να πυροδοτήσει αιτήματα και σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ για ανάλογα δημοψηφίσματα. Και κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα γίνει με την Ελλάδα. Ιδιαίτερα αν οι εξελίξεις είναι τελείως απρόβλεπτες, ουδείς θα ενδιαφερθεί για το τι μέλει γενέσθαι με την Ελλάδα...
Η μόνη άμυνα, πάντως, απέναντι σ’ ένα ενδεχόμενο Brexit δεν πρέπει να είναι οικονομική αλλά πολιτική! Γερμανία και Γαλλία, βέβαια, σύμφωνα με την WSJ, «φαίνεται να θεωρούν ότι νέες κινήσεις για μεγαλύτερη συνεργασία στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, καθώς και μια νέα ώθηση για εμβάθυνση της ενιαίας αγοράς θα έπειθαν τον κόσμο ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα εξακολουθεί να είναι ζωντανό». Το κακό, βέβαια, είναι ότι Γαλλία και Γερμανία δεν συμφωνούν για το πώς θα πρέπει να είναι η βαθύτερη ενοποίηση ούτε για το πόση εθνική κυριαρχία θα πρέπει να μεταφερθεί στις Βρυξέλλες. Στο μεταξύ, η πίεση των αγορών θα γίνεται όλο και πιο έντονη προτού οι πολιτικοί προτείνουν μια απάντηση. Το βέβαιο είναι ότι σε περίπτωση αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ –που μοιάζει πιθανή, αλλά καθόλου βέβαιη: οι τελευταίες μέρες θα κρίνουν τα πάντα– θα άνοιγε μια περίοδο παγκόσμιας αβεβαιότητας...
Frank Underwood
Πηγή: Newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου