(^click)...τη βία θα σταματήσει μία νέα μεταπολίτευση της Δικαιοσύνης και της Αρετής
«Λέσχη των Ιακωβίνων» (Jacobins, «Club des Jacobins»)
Read more...
Δευτέρα 20 Απριλίου 2009
Για την «Ανάσταση» των Λαών…
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ 
(^click)
...τη βία θα σταματήσει μία νέα μεταπολίτευση της Δικαιοσύνης και της Αρετής
Read more...
(^click)...τη βία θα σταματήσει μία νέα μεταπολίτευση της Δικαιοσύνης και της Αρετής
Read more...
Ένας υπουργός πέντε αστέρων! Κι άλλο χλιδάτο ταξίδι του Ευριπίδη Στυλιανίδη
http://piazzadelpopolo.blogspot.com/ 
Read more...
Το ταξίδι του Ευριπίδη Στυλιανίδη στο Μπορντό που στοίχισε στο υπουργείο 24.505€ παρότι ήταν καλεσμένος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς ένα δωρεάν ταξίδι για ευρωπαϊκή σύνοδο έφτασε να κοστίσει μερικές χιλιάδες ευρώ;
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης ως υπουργός Παιδείας βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με καθηγητές, μαθητές και φοιτητές που διεκδικούσαν την καλύτερη χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Η πολιτική λιτότητας που ακολούθησε, ωστόσο, δεν αφορούσε και τις δαπάνες του υπουργείου του για υπερπολυτελή ταξίδια του στο εξωτερικό. Μετά τις καταγγελίες ότι ξόδεψε χιλιάδες ευρώ για τη διαμονή μετά της συζύγου του σε χλιδάτο ξενοδοχείο του Παρισιού, τον περασμένο Οκτώβριο, και δεύτερο κρούσμα τον αφήνει εκ νέου έκθετο ως «σεμνό και ταπεινό».
Όλοι οι άλλοι στο τετράστερο
*Κατά τη μετάβασή του στο Μπορντό, όπου πραγματοποιήθηκε η Άτυπη Σύνοδος Υπουργών Παιδείας χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 25 και 26 Νοεμβρίου του 2008, δεν διέμεινε στο ξενοδοχείο που είχε κλειστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο οποίο κατέλυσαν όλοι οι ευρωπαίοι ομόλογοί του, δωρεάν. Επέλεξε άλλο, ακριβότερο, το οποίο φυσικά πληρώθηκε από το υπουργείο Παιδείας!
*Το επίσημο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εστάλη στο υπουργείο Παιδείας, προέβλεπε για τον Έλληνα υπουργό, καθώς και για δύο μέλη της συνοδείας του, πληρωμένα έξοδα διαμονής με τις σχετικές παροχές, για δύο νύχτες στο «Pullman Bordeaux Aquitania», 4 αστέρων.
Σε ανάλογα ξενοδοχεία, άλλωστε, διαμένει και ο πρωθυπουργός στα επίσημα ταξίδια του στο εξωτερικό.
*Όμως, το συγκεκριμένο ξενοδοχείο φαίνεται πως δεν ικανοποιούσε τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και επέλεξε να μείνει στο πολυτελές «Regent Grand Hotel Bordeaux», το οποίο είναι 5 αστέρων.
Σε αυτό κατέλυσε ο ίδιος με τη σύζυγό του, καθώς και ο πρώην γενικός γραμματέας του ΥΠΕΠΘ Δημήτρης Πλατής, επίσης με τη σύζυγό του. Μόνο για τις διανυκτερεύσεις του υπουργού φαίνεται να καταβλήθηκαν από το υπουργείο Παιδείας 2.100€.
*Για τη μετάβασή του στο Μπορντό και την επιστροφή του, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης ταξίδεψε πρώτη θέση μαζί με τη σύζυγό του. Στην ίδια θέση ταξίδεψε και ο Δημήτρης Πλατής με τη σύζυγό του, καθώς και τα δύο μέλη της προσωπικής φρουράς του Ευριπίδη Στυλιανίδη.
Σύμφωνα με την απόδειξη πληρωμής που εξεδόθη στα ονόματα Στυλιανίδης και της συζύγου του, Στεργιούλας Παπαχρήστου, τα αεροπορικά εισιτήρια του ζεύγους κόστισαν 5.000€. Το ακριβές αντίτιμο κατ' άτομο, με επιστροφή, σύμφωνα με την απόδειξη πληρωμής, είναι 2.485€.
*Να σημειωθεί πάντως ότι το εισιτήριο για το δρομολόγιο Αθήνα - Μπορντό με επιστροφή, μέσω Παρισιού (όπως γίνεται απ' όλες τις αεροπορικές εταιρείες), κοστίζει στην πρώτη θέση, κατ' άτομο, 1.600 ευρώ, με σημερινές τιμές. Τα εισιτήρια της υπουργικής αποστολής όπως και όλες οι υπόλοιπες κρατήσεις έγιναν μέσω ταξιδιωτικού γραφείου, το οποίο και πληρώθηκε από το υπουργείο Παιδείας.
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης ως υπουργός Παιδείας βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με καθηγητές, μαθητές και φοιτητές που διεκδικούσαν την καλύτερη χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Η πολιτική λιτότητας που ακολούθησε, ωστόσο, δεν αφορούσε και τις δαπάνες του υπουργείου του για υπερπολυτελή ταξίδια του στο εξωτερικό. Μετά τις καταγγελίες ότι ξόδεψε χιλιάδες ευρώ για τη διαμονή μετά της συζύγου του σε χλιδάτο ξενοδοχείο του Παρισιού, τον περασμένο Οκτώβριο, και δεύτερο κρούσμα τον αφήνει εκ νέου έκθετο ως «σεμνό και ταπεινό».
Όλοι οι άλλοι στο τετράστερο
*Κατά τη μετάβασή του στο Μπορντό, όπου πραγματοποιήθηκε η Άτυπη Σύνοδος Υπουργών Παιδείας χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 25 και 26 Νοεμβρίου του 2008, δεν διέμεινε στο ξενοδοχείο που είχε κλειστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο οποίο κατέλυσαν όλοι οι ευρωπαίοι ομόλογοί του, δωρεάν. Επέλεξε άλλο, ακριβότερο, το οποίο φυσικά πληρώθηκε από το υπουργείο Παιδείας!
*Το επίσημο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εστάλη στο υπουργείο Παιδείας, προέβλεπε για τον Έλληνα υπουργό, καθώς και για δύο μέλη της συνοδείας του, πληρωμένα έξοδα διαμονής με τις σχετικές παροχές, για δύο νύχτες στο «Pullman Bordeaux Aquitania», 4 αστέρων.
Σε ανάλογα ξενοδοχεία, άλλωστε, διαμένει και ο πρωθυπουργός στα επίσημα ταξίδια του στο εξωτερικό.
*Όμως, το συγκεκριμένο ξενοδοχείο φαίνεται πως δεν ικανοποιούσε τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και επέλεξε να μείνει στο πολυτελές «Regent Grand Hotel Bordeaux», το οποίο είναι 5 αστέρων.
Σε αυτό κατέλυσε ο ίδιος με τη σύζυγό του, καθώς και ο πρώην γενικός γραμματέας του ΥΠΕΠΘ Δημήτρης Πλατής, επίσης με τη σύζυγό του. Μόνο για τις διανυκτερεύσεις του υπουργού φαίνεται να καταβλήθηκαν από το υπουργείο Παιδείας 2.100€.
*Για τη μετάβασή του στο Μπορντό και την επιστροφή του, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης ταξίδεψε πρώτη θέση μαζί με τη σύζυγό του. Στην ίδια θέση ταξίδεψε και ο Δημήτρης Πλατής με τη σύζυγό του, καθώς και τα δύο μέλη της προσωπικής φρουράς του Ευριπίδη Στυλιανίδη.
Σύμφωνα με την απόδειξη πληρωμής που εξεδόθη στα ονόματα Στυλιανίδης και της συζύγου του, Στεργιούλας Παπαχρήστου, τα αεροπορικά εισιτήρια του ζεύγους κόστισαν 5.000€. Το ακριβές αντίτιμο κατ' άτομο, με επιστροφή, σύμφωνα με την απόδειξη πληρωμής, είναι 2.485€.
*Να σημειωθεί πάντως ότι το εισιτήριο για το δρομολόγιο Αθήνα - Μπορντό με επιστροφή, μέσω Παρισιού (όπως γίνεται απ' όλες τις αεροπορικές εταιρείες), κοστίζει στην πρώτη θέση, κατ' άτομο, 1.600 ευρώ, με σημερινές τιμές. Τα εισιτήρια της υπουργικής αποστολής όπως και όλες οι υπόλοιπες κρατήσεις έγιναν μέσω ταξιδιωτικού γραφείου, το οποίο και πληρώθηκε από το υπουργείο Παιδείας.
*Για τις μετακινήσεις του υπουργού Παιδείας νοικιάστηκε, όμως, και αυτοκίνητο το οποίο κόστισε 4.500€! Συνολικά η διήμερη παραμονή του στο Μπορντό στοίχισε 24.505€.
Χρήματα που πληρώθηκαν από τον κρατικό κορβανά, την ώρα που η κρίση είχε ήδη χτυπήσει την πόρτα μας, προκειμένου να εκπροσωπήσει ο Ευριπίδης Στυλιανίδης τη χώρα μας στην άτυπη σύνοδο υπουργών Παιδείας.
Ένα ταξίδι το οποίο μπορούσε να πραγματοποιηθεί με ελάχιστες δαπάνες, αφού τα περισσότερα έξοδα τα κάλυπτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Χρήματα που πληρώθηκαν από τον κρατικό κορβανά, την ώρα που η κρίση είχε ήδη χτυπήσει την πόρτα μας, προκειμένου να εκπροσωπήσει ο Ευριπίδης Στυλιανίδης τη χώρα μας στην άτυπη σύνοδο υπουργών Παιδείας.
Ένα ταξίδι το οποίο μπορούσε να πραγματοποιηθεί με ελάχιστες δαπάνες, αφού τα περισσότερα έξοδα τα κάλυπτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αλλαγή με υπουργική απόφαση
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός ότι ο Ευριπίδης Στυλιανίδης στην υπουργική απόφαση (309/147085/ΙΑ) με την οποία εγκρίνει τη μετάβαση της αποστολής στο Μπορντό, ορίζει ότι «τα μέλη της αντιπροσωπείας θα καταλύσουν στο ίδιο ξενοδοχείο με αυτό του κ. υπουργού (σ.σ.: δηλαδή στο πεντάστερο, αφού αυτό επέλεξε για τον εαυτό του), εφόσον τον συνοδεύουν ή, σε κάθε άλλη περίπτωση, σε ξενοδοχείο όχι άνω των τεσσάρων αστέρων για την Αθηνά Πλέσσα - Παπαδάκη και όχι άνω των τριών αστέρων για τους Κωνσταντάκη και Δημοσχάκη».
Οι δύο τελευταίοι είναι οι άντρες της προσωπικής ασφάλειας του υπουργού, ενώ η Αθηνά Παπαδάκη είναι διευθύντρια της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΕΠΘ. Τα έξοδα διανυκτέρευσης της τελευταίας καλύφθηκαν από τους διοργανωτές, ενώ η ίδια ταξίδεψε στην οικονομική θέση. Ήταν η μόνη της αποστολής.
Για τα έξοδα μετάβασης η ίδια υπουργική απόφαση προέβλεπε «αεροπορικό εισιτήριο πρώτης θέσης» μόνο για τον υπουργό και τη σύζυγό του, τον γενικό γραμματέα και τη σύζυγό του και τα δύο άτομα της προσωπικής του ασφαλείας...
[Ολυμπία Λιάτσου από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία]
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός ότι ο Ευριπίδης Στυλιανίδης στην υπουργική απόφαση (309/147085/ΙΑ) με την οποία εγκρίνει τη μετάβαση της αποστολής στο Μπορντό, ορίζει ότι «τα μέλη της αντιπροσωπείας θα καταλύσουν στο ίδιο ξενοδοχείο με αυτό του κ. υπουργού (σ.σ.: δηλαδή στο πεντάστερο, αφού αυτό επέλεξε για τον εαυτό του), εφόσον τον συνοδεύουν ή, σε κάθε άλλη περίπτωση, σε ξενοδοχείο όχι άνω των τεσσάρων αστέρων για την Αθηνά Πλέσσα - Παπαδάκη και όχι άνω των τριών αστέρων για τους Κωνσταντάκη και Δημοσχάκη».
Οι δύο τελευταίοι είναι οι άντρες της προσωπικής ασφάλειας του υπουργού, ενώ η Αθηνά Παπαδάκη είναι διευθύντρια της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΕΠΘ. Τα έξοδα διανυκτέρευσης της τελευταίας καλύφθηκαν από τους διοργανωτές, ενώ η ίδια ταξίδεψε στην οικονομική θέση. Ήταν η μόνη της αποστολής.
Για τα έξοδα μετάβασης η ίδια υπουργική απόφαση προέβλεπε «αεροπορικό εισιτήριο πρώτης θέσης» μόνο για τον υπουργό και τη σύζυγό του, τον γενικό γραμματέα και τη σύζυγό του και τα δύο άτομα της προσωπικής του ασφαλείας...
[Ολυμπία Λιάτσου από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία]
Read more...
OI EYΡΩ-ΚΑΛΠΕΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ...
http://pressmme.blogspot.com
Στην αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης αναμένεται να οδηγήσει η ανακοίνωση από τη Eurostat των επίσημων αποτελεσμάτων για τα ελλείμματα των χωρών της Ευρωζώνης το 2008. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, το έλλειμμα της Ελλάδας μετά από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις έχει φτάσει στο 5% του ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει ότι για την επίτευξη του στόχου του 3% έως το 2010 το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να εξοικονομήσει 4,9 δισ. ευρώ έναντι περίπου 1,8 δισ. ευρώ που υπολόγιζε αρχικά.
Read more...
Στην αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης αναμένεται να οδηγήσει η ανακοίνωση από τη Eurostat των επίσημων αποτελεσμάτων για τα ελλείμματα των χωρών της Ευρωζώνης το 2008. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, το έλλειμμα της Ελλάδας μετά από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις έχει φτάσει στο 5% του ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει ότι για την επίτευξη του στόχου του 3% έως το 2010 το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να εξοικονομήσει 4,9 δισ. ευρώ έναντι περίπου 1,8 δισ. ευρώ που υπολόγιζε αρχικά.
Read more...
Από 5 Μαϊου οι προθεσμίες για δηλώσεις μισθωτών
http://citypress-gr.blogspot.com/
Read more...
Από τις 5 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου εκπνέουν οι προθεσμίες για την υποβολή δηλώσεων εισοδήματος από μισθωτούς και συνταξιούχους. Οι φορολογούμενοι που απέκτησαν πέρυσι ετήσιο εισόδημα αποκλειστικά από μισθούς και συντάξεις μέχρι 6.000 ευρώ δεν υποβάλλουν φέτος φορολογική δήλωση.
Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι καλούνται να υποβάλλουν τις δηλώσεις τους, σύμφωνα με ειδικό οδηγό που εξέδωσε η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, από τις 5 Μαΐου έως και τις 2 Ιουνίου ανάλογα με το τελευταίο ψηφίο του ΑΦΜ τους ως εξής: ..........
α) μέχρι τις 5 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 1.
β) μέχρι τις 7 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 2.
γ) μέχρι τις 11 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 3.
δ) μέχρι τις 13 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 4.
ε) μέχρι τις 15 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 5.
στ) μέχρι τις 19 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 6.
ζ) μέχρι τις 21 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 7.
η) μέχρι τις 25 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 8.
θ) μέχρι τις 27 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 9.
ι) μέχρι τις 29 Μαΐου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει στο 10, 20, 30, 40 και 50.
ια) μέχρι τις 2 Ιουνίου 2009 οι υπόχρεοι που ο ΑΦΜ τους λήγει σε 60, 70, 80, 90 και 00 και οι υπόχρεοι που δεν έχουν ΑΦΜ.
Υπενθυμίζεται ότι οι φορολογούμενοι... >>> η συνέχεια εδώ
Read more...
Σημειωτόν η επιστροφή στην Αθήνα...
.
Από το http://pressonice.blogspot.com
.
Αυξημένη είναι αυτήν την ώρα η κίνηση στα μεγάλα εθνικά οδικά δίκτυα...
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τροχαίας η κίνηση αναμένεται να κορυφωθεί το βράδυ.
Χρειάζεται η προσοχή των οδηγών!
Read more...
Από το Λιμεναρχείο Ηγουμενίτσας
http://press-gr.blogspot.com/
Απέδρασαν δύο κρατούμενοι...
.
Από το http://epirusgate.blogspot.com/
.
Απέδρασαν, βραδινές ώρες χθες, από κρατητήριο του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ηγουμενίτσας, δύο (2) αλλοδαποί άνδρες ηλικίας 30 και 32 ετών, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από όργανα της οικείας Λιμενικής Αρχής, την 17/04/09 και την 18/04/09 αντίστοιχα, για παράνομη μεταφορά αλλοδαπών υπηκόων. Ο πρώτος εκ των ανωτέρω, είχε ήδη καταδικαστεί την 18/04/09 σε ποινή φυλάκισης 31 μηνών και επίκειτο η παράδοσή του στο Τμήμα αλλοδαπών Ηγουμενίτσας, ενώ ο δεύτερος επρόκειτο να δικαστεί την 21/04/09, από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσπρωτίας.
Από τη Λιμενική Αρχή Ηγουμενίτσας...
διεξάγονται έρευνες για τον εντοπισμό των δύο δραπετών, σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. και υπό τις οδηγίες του αρμόδιου Εισαγγελέα ο οποίος ενημερώθηκε άμεσα. Της υπόθεσης έχει επιληφθεί το Γρ. Εσωτερικών Υποθέσεων του ΥΕΝΑΝΠ, ενώ παράλληλα διεξάγεται Ένορκη Διοικητική Εξέταση.
Read more...
Αναλυτικά τα αποτελέσματα στα κατεχόμενα
http://kafeneio-gr.blogspot.com/
Με καταμετρημένο το σύνολο των ψήφων στις «βουλευτικές εκλογές» που έγιναν χθες στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, το ακροδεξιό κόμμα Εθνικής Ενότητας του Ντερβίς Ερογλου εξασφάλισε την πρώτη θέση με ποσοστό 44,16% και αυτοδυναμία με 26 έδρες στη «βουλή». Το Ρεμπουπλικανικό Τουρκικό Κόμμα του «πρωθυπουργού» Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ, (από το οποίο προέρχεται και ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ) ήρθε δεύτερο με 29,34% τοις εκατό και πήρε 16 έδρες. Τρίτο αναδείχθηκε το Δημοκρατικό Κόμμα του Σερντάρ Ντεκτάς με ποσοστό 10,6% και με πέντε έδρες, τέταρτο.....το κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας του Μεχμέτ Τσακιτζί με 6,86% και δύο έδρες και πέμπτο το Κόμμα Ελευθερίας και Μεταρρύθμισης του Τουργκάι Αβτζι με ποσοστό στο 6.24% και μία έδρα. Μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, ο Ντερβίς Ερογλου δήλωσε ότι η συνέχιση των απευθείας διαπραγματεύσεων για λύση του κυπριακού αποτελεί σημαντική πολιτική για το κόμμα του και θα προσφέρει την υποστήριξή του στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Πρόσθεσε ότι οι απευθείας διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν με τη βοήθεια της «μητέρας πατρίδας» και είπε ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη θέληση του Κόμματος Εθνικής Ενότητας για λύση. «Δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει ότι είμαστε ένα κόμμα που αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση», είπε ο νικητής των εκλογών. Απαντώντας σε ερώτηση αν το κόμμα του θα διορίσει αντιπρόσωπο ή σύμβουλο στις συνομιλίες, μαζί με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο κ. Ερογλου είπε ότι το κόμμα του θεωρεί ότι ο κ. Ταλάτ θα πρέπει να συνεχίσει να είναι ο διαπραγματευτής της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ότι είναι «φυσικό» κάποιος από το κόμμα του να συνοδεύει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στις συνομιλίες. Από την πλευρά του, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ είχε δηλώσει νωρίτερα ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, δεν πρόκειται να επηρεάσει την διαδικασία των συνομιλιών.
Πηγή Αna-Mpa
Διάβασε τη συνέχεια εδώ...
Read more...
Με καταμετρημένο το σύνολο των ψήφων στις «βουλευτικές εκλογές» που έγιναν χθες στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, το ακροδεξιό κόμμα Εθνικής Ενότητας του Ντερβίς Ερογλου εξασφάλισε την πρώτη θέση με ποσοστό 44,16% και αυτοδυναμία με 26 έδρες στη «βουλή». Το Ρεμπουπλικανικό Τουρκικό Κόμμα του «πρωθυπουργού» Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ, (από το οποίο προέρχεται και ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ) ήρθε δεύτερο με 29,34% τοις εκατό και πήρε 16 έδρες. Τρίτο αναδείχθηκε το Δημοκρατικό Κόμμα του Σερντάρ Ντεκτάς με ποσοστό 10,6% και με πέντε έδρες, τέταρτο.....το κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας του Μεχμέτ Τσακιτζί με 6,86% και δύο έδρες και πέμπτο το Κόμμα Ελευθερίας και Μεταρρύθμισης του Τουργκάι Αβτζι με ποσοστό στο 6.24% και μία έδρα. Μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, ο Ντερβίς Ερογλου δήλωσε ότι η συνέχιση των απευθείας διαπραγματεύσεων για λύση του κυπριακού αποτελεί σημαντική πολιτική για το κόμμα του και θα προσφέρει την υποστήριξή του στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Πρόσθεσε ότι οι απευθείας διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν με τη βοήθεια της «μητέρας πατρίδας» και είπε ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη θέληση του Κόμματος Εθνικής Ενότητας για λύση. «Δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει ότι είμαστε ένα κόμμα που αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση», είπε ο νικητής των εκλογών. Απαντώντας σε ερώτηση αν το κόμμα του θα διορίσει αντιπρόσωπο ή σύμβουλο στις συνομιλίες, μαζί με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο κ. Ερογλου είπε ότι το κόμμα του θεωρεί ότι ο κ. Ταλάτ θα πρέπει να συνεχίσει να είναι ο διαπραγματευτής της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ότι είναι «φυσικό» κάποιος από το κόμμα του να συνοδεύει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στις συνομιλίες. Από την πλευρά του, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ είχε δηλώσει νωρίτερα ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, δεν πρόκειται να επηρεάσει την διαδικασία των συνομιλιών.Πηγή Αna-Mpa
Διάβασε τη συνέχεια εδώ...
Read more...
Θρησκευτικά παιχνίδια στην Θράκη
http://kafeneio-gr.blogspot.com/
Επιμελείται ο Χανιώτης
Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Διάβασε τη συνέχεια εδώ...
Read more...
Επιμελείται ο ΧανιώτηςΌπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας!
Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν…
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας.
Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων.
Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον…
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή!
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.
Διάβασε τη συνέχεια εδώ...
Read more...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)