Τον πραγματικό οργανωτικό εγκέφαλο πίσω από τις διεργασίες για την ίδρυση νέου κόμματος υπό τον Γιώργο Παπανδρέου είδαν πολλοί στο πρόσωπο του πρώην κορυφαίου υπουργού
Δημήτρη Ρέππα, ...
με αφορμή το σκληρό άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», λίγο πριν την κρίσιμη δεύτερη ψηφοφορία στη Βουλή για την προεδρική εκλογή και ενώ βοά ο τόπος ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει λάβει τις αποφάσεις του για «τεμαχισμό» του Κινήματος.
Ο άλλοτε στενός συνεργάτης του κ. Παπανδρέου κινείται με επιτυχία όλο αυτό το διάστημα στο παρασκήνιο, καθώς έχει πλήρη γνώση συνολικά του κομματικού χώρου που κάποτε ήταν το «μεγάλο ΠΑΣΟΚ». Συνομιλεί με στελέχη απ’ όλη την Ελλάδα, «στρατολογεί» και κατευθύνει, καθώς διατηρεί ισχυρή επιρροή και κύρος. Ο πρώην υπουργός έχει ταυτόχρονα συγκροτημένο πολιτικό λόγο και θεωρείται από ανθρώπους, οι οποίοι παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα ως ο πιο καθοριστικός ίσως παράγοντας για τη χάραξη μίας νέας στρατηγικής και πορείας του χώρου.
Με το άρθρο του μάλιστα ταυτίζεται πλήρως – παρότι είχε το προφίλ ενός ενωτικού πολιτικού εντός του ΠΑΣΟΚ – με τους σχεδιασμούς του πρώην πρωθυπουργού, προς τη διάσπαση του συγκεκριμένου, ιστορικού πολιτικού χώρου.
«Η παράταξη στην οποία ανήκω, ενώ θα έπρεπε να είναι ο πρωταγωνιστής, δυστυχώς απουσιάζει. Κάποιοι θέλουν να επιβάλουν τη θέση πως το ΠΑΣΟΚ είναι η «μαύρη τρύπα της Μεταπολίτευσης». Ισχύει το εντελώς αντίθετο» αναφέρει μεταξύ στο άρθρο του, προσθέτοντας με νόημα ότι «η κίνηση των 58, η Ελιά, η ΔΗΠΑΡ και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει, ενοχοποίησαν το ΠΑΣΟΚ και τα σύμβολά του, την ιστορία και τη χρησιμότητά του».
Στρέφεται δε ευθέως εναντίον της σημερινής ηγεσίας, υποστηρίζοντας ότι «η επιλογή για διάλυση του ΠΑΣΟΚ έγινε στην πράξη από εκείνους που το εγκατέλειψαν (ασχέτως αν κάποιοι επέστρεψαν ως συναρχηγοί), όσο και από εκείνους που συστηματικά υπεραμύνθηκαν ποικιλώνυμων σχημάτων με έντονη μάλιστα εξωθεσμική αρωγή σε βάρος της προοπτικής του ΠΑΣΟΚ». Σημειώνει δε ότι «αποτελεί ακραία γελοιοποίηση για τα στελέχη αυτά να υπερασπίζονται κάθε τετράμηνο και άλλη εκδοχή κόμματος μόνο και μόνο για να «αποσύρουν» τεχνηέντως το ΠΑΣΟΚ». Και υπογραμμίζει ότι «η χώρα έχει ανάγκη τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου και προοδευτικός χώρος δεν είναι η καρικατούρα των διευθυντηρίων με τις σφραγίδες, αλλά ο λόγος που οδήγησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το 1974. Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι οι αρχές του και η βάση του».
Ο κ. Ρέππας θεωρείται από πολλούς παπανδρεϊκούς ως ένας εν δυνάμει αρχηγός του νέου κόμματος, στην περίπτωση που δεν θελήσει να ηγηθεί ευθέως ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου του σχήματος. Σε ρόλο «ανταγωνιστή» του είναι ο νυν βουλευτής Φίλιππος Σαχινίδης. Τον μεν κ. Ρέππα υποστηρίζουν οι δυνάμεις του λαϊκού και παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ (Καρχιμάκης κ.α.), που είναι και η πλειοψηφία, ενώ τον κ. Σαχινίδη θα ήθελαν κυρίως οι πιο εκσυγχρονιστικές και «δεξιόστροφες» πτέρυγες του παπανδρεϊκού μπλοκ. Ο ανταγωνισμός αυτός θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον εάν πράγματι ο κ. Παπανδρέου επιλέξει ένα ιδιότυπο ηγετικό σχήμα με τον ίδιο σε άτυπο ρόλο καθοδηγητή, αλλά και για την συγκρότηση της ιεραρχίας εάν τελικά ηγηθεί ο πρώην πρωθυπουργός.
Από την πλευρά του πάντως ο Ευάγγελος Βενιζέλος που βλέπει τις φυγόκεντρες τάσεις να αυξάνονται προτίθεται να πιέσει για την αποτροπή τους. Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή του πρόσφατα σε ομιλία του στην Καβάλα ότι θα προσπαθήσει, όπως πάντα, για την ενότητα του χώρου. «Δεν θα σταματήσω, ούτε τη μέρα της κατάθεσης των ψηφοδελτίων στον Άρειο Πάγο, να αγωνίζομαι για τη συστράτευση όλων των στελεχών, για την ενότητα του χώρου, για να μην ζήσουμε την εικόνα μιας περαιτέρω διάσπασης, χωρίς λογική, χωρίς πραγματικό πολιτικό στόχο, γιατί δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια, αλλά και γιατί αυτό συνιστά προσβολή στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και στους ιστορικούς αγώνες της παράταξης» είπε με νόημα.
