Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*
Από καιρό είχα ζητήσει με επιστολή μου τριήμερη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος, για να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε και να εφαρμόσουμε ως κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ μια πολιτική που θα εγγυάται την ιδεολογική και κοινωνική μας οχύρωση απέναντι στη λαίλαπα της τελικής επίθεσης που δεχόμαστε από τους κερδοσκόπους και τα Διεθνή Κέντρα Εξουσίας που απεχθάνονται οτιδήποτε ανεξάρτητο, οτιδήποτε σοσιαλιστικό και εν τέλει – αλλά αυτό αφορά άλλη κουβέντα- οτιδήποτε ελληνικό.
Έστω και, τώρα, αφότου ανακοινώθηκαν τα οικονομικά μέτρα, αφότου πολύμηνες καθυστερήσεις στην υλοποίηση του προγράμματος μας ναρκοθέτησαν την πολιτική βούληση και δέσμευση του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑ.ΣΟ.Κ στις 4 Οκτώβρη, συνεδριάζουμε.
Συνεδριάζουμε σε τούτη την κρίσιμη στιγμή για τη πατρίδα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Σήμερα δε θα δώσουμε μάχες για καρέκλες, για οφίτσια, αλλά για τις αρχές και τα ιδανικά που μου εμφύσησε ο Ανδρέας Παπανδρέου για το ΠΑΣΟΚ και την υπεράσπισή του, μα πιο πολύ για τους ανθρώπους, αυτούς που μας έδωσαν πολλές φορές την ψυχή τους, ακούμπησαν πάνω μας τις ελπίδες τους για μια περήφανη πατρίδα, για μια καλλίτερη ζωή.
Ήταν αυτοί οι άνθρωποι που σου έδωσαν κ. Πρόεδρε τη μεγάλη δύναμη τον περασμένο Οκτώβρη, με την τεράστια νίκη να είσαι δυνατός για μια νέα Αλλαγή.
Πολλοί θα σπεύσουν να διαβάσουν πίσω από την ομιλία μου προσωπική πικρία. Τους διαβεβαιώνω ότι...
δεν έχω καμιά πικρία. Δεν ζήτησα ποτέ και τίποτε για μένα. Μακριά από μένα η υστεροβουλία, η διγλωσσία, η υποκρισία. Δεν είμαι σαν κάποιους.
Αυτούς που σου πρόσφεραν κακή υπηρεσία όταν σε διαβεβαιώνουν ότι όλα πάνε καλά, όλα υπό έλεγχο, ότι υπάρχουν πολίτες που δίνουν αγόγγυστα το μισθό τους κι ότι η κοινωνία μας αντέχει τη μείωση του επιπέδου της διαβίωσής της.
Θέλω σήμερα να μεταφέρω τη φωνή, την αγωνία, την απελπισία του απλού πολίτη, του συντρόφου, του φίλου, του απλού ψηφοφόρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ.
Γιατί ενώ η παρούσα κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα κατόρθωσε να γίνει μέρος του προβλήματος;
Γιατί πως είναι δυνατόν η χώρα να δανείζεται τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2009 με επιτόκιο στο 2,5% και 3 μήνες μετά το επιτόκιο να ανεβαίνει στο 6,5% και 7%;
Γιατί δεν μας είπατε την αλήθεια προεκλογικά;
Γιατί δεν μας εξηγήσατε την δραματική, την τραγική κατάσταση τις πρώτες μέρες;
Γιατί το οικονομικό σας επιτελείο άφησε να κυλάει ο χρόνος χωρίς άμεσα μέτρα, με αποτέλεσμα μαζί με τον πολύτιμο πολιτικό χρόνο να σπαταλιέται κρίσιμο πολιτικό κεφάλαιο σε λάθη, σε αντιφάσεις, σε αδυναμία πρόβλεψης, σε ατολμίες;
Γιατί όταν, επιτέλους, μετά από προσωπική σας εμπλοκή πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα, ο κλήρος έπεσε στον Πεταλωτή; Τόσο κόστος είχαν για τον κ. Παπακωνσταντίνου; Δεν μετρήθηκε ο συμβολισμός;
Γιατί δεν λήφθηκαν άμεσα μέτρα γενναίας περιστολής του σπάταλου κράτους και ανεκτών επιβαρύνσεων ώστε να αμβλύνουμε τη σκληρότητα των κατοπινών μέτρων;
Γιατί έπρεπε να περάσουν πέντε μήνες για το φορολογικό; Και για κάποιες κατηγορίες να ισχύει από το 2012;
Γιατί δεν υπάρχει φως, ούτε καν μέσα στο τούνελ για την αναπτυξιακή μας πολιτική;
Γιατί αφήσαμε το κράτος και τη δημόσια διοίκηση ορφανή, πολύ καιρό, με επικίνδυνους πειραματισμούς τύπου Κουτούπη και Μυγδάλη;
Πότε θα δουλέψουν οι Εφορίες, που ακέφαλες, αδυνατούν να εισπράξουν τους φόρους;
Γιατί οι μαθητευόμενοι μάγοι του Υπουργείου Οικονομιών επέλεξαν τα εύκολα και αρνήθηκαν τα δύσκολα;
Γιατί διάλεξαν τη γραμμική μείωση των επιδομάτων και όχι την κλιμακωτή μείωση; Είναι δίκαιο να μειώνεις σε ίδιο ποσοστό το μισθό των 1.000 και τον μισθό των 3.000;
Γιατί επιλέχτηκε το μοντέλο της ισόρροπης επιβάρυνσης σε εισοδήματα και σε λειτουργικά έξοδα;
Γιατί επιτρέπουμε ακόμη και σήμερα τις προκλητικές συντάξεις, διπλές, τριπλές και τετραπλές στους συνταξιούχους της πολιτικής και στους κρατικοδίαιτους πρώην;
Γιατί δεν δώσαμε το γενναίο παράδειγμα περιστολής της σπατάλης με τη μείωση των πολυτελών κρατικών δαπανών;
Γιατί άραγε ο Διοικητής του Νοσοκομείου να έχει αυτοκίνητο με οδηγό;
Γιατί ο υπάλληλος της Βουλής 16 μισθούς;
Γιατί πληρώνουμε πέντε μήνες τώρα την Γενική Διευθύντρια της ΕΡΤ-3 με 17.000 ευρώ μηνιαίως;
Γιατί πιστεύουμε ότι θα αντέξει ο 55χρονος άνεργος, ο συνταξιούχος του ΙΚΑ των 600 ευρώ, ο ψιλικατζής της γειτονιάς μας, με το τζίρο του σε πτώση 30 και 40%,όταν μάλιστα του μαυρίζουν την ψυχή οι καλοθελητές στα πρωινάδικα των τηλεοράσεων, με τη συμμετοχή, δυστυχώς, μεγάλου αριθμού κυβερνητικών στελεχών μας; Αυτοί δεν δουλεύουν στα υπουργεία τους;
Γιατί δεν κάνουμε κάτι για την βενζίνη; Πότε θα μπουν οι ταμειακές; Τι περιμένουμε;
Γιατί αφήσαμε τον πλούτο και τις οφ σορ ανέγγιχτες πέντε μήνες τώρα, πλην της αρχικής έκτακτης εισφοράς;
Γιατί δεν μιλάμε σκληρά στις τράπεζες που στραγγαλίζουν τους μικρομεσαίους;
Γιατί ανεχόμαστε χωρίς νέα διαπραγμάτευση τις αυξήσεις των διοδίων;
Γιατί ανεχόμαστε τις μεγάλες οφειλές και τα τεράστια χρέη προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς από τους γνωστούς ομίλους των ΜΜΕ;
Γιατί ορισμένοι της κυβέρνησης επιλέγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, τον λαϊκισμό, να στρέφουν την κοινωνία στους δημόσιους υπάλληλους; Αυτοί φταίνε για την κατάντια της δημόσιας διοίκησης;
Τι έκανε το Υπουργείο Εσωτερικών και Αποκέντρωσης επί πέντε μήνες;
Τόσο πολύ το απορρόφησε ο Καλλικράτης και οι διευθετήσεις με τους Δημάρχους μας;
Αυτά τα γιατί, ενδεικτικά.
Υπάρχουν κι άλλα γιατί. Πολλά γιατί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το λιγότερο που μπορούμε να διαπιστώσουμε για την κυβερνητική μας παρουσία είναι αστοχίες, ασαφή πολιτικό λόγο, έλλειψη συντονισμού και πολυφωνία. Μοιάζουμε να είμαστε μία ορχήστρα, όπου ο καθένας βαρά το δικό του βιολί.
Μέχρι σήμερα, παρακολουθούμε τη λογική «βλέποντας και κάνοντας», για να καταλήξουμε στο σχέδιο που η αρχιτεκτονική του δομή συμπυκνώνεται στο εξής: «κόβουμε, κόβουμε, κόβουμε!». Περικοπές των δώρων και των επιδομάτων, με ταυτόχρονη αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η αναγκαστική πολιτική που επιβάλλει η κυβέρνηση είναι ένας φαύλος κύκλος. Τα μέτρα της κυβέρνησης σηματοδοτούν περιοριστική πολιτική και οδηγούν σε ύφεση.
Κινδυνεύουμε να μπούμε στην εξής φάση: «ύφεση, ακρίβεια, μείωση εσόδων και εξαγγελία νέων μέτρων που θα φέρουν νέα ύφεση».
Ταυτόχρονα, για το χατίρι των αγορών θα αυξηθεί η φτώχεια, η ανεργία και θα διευρυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες.
Έχω την εντύπωση πως μας αντιμετωπίζουν ως ένα πείραμα, όπου δοκιμάζονται οι ανησυχίες και οι αντοχές του λαού. Κι ας το καταλάβουν όλοι και ιδιαίτερα οι κυβερνώντες. Ο λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα, δεν αντέχει άλλα πειράματα! Δεν ζούμε σε δοκιμαστικό σωλήνα, όπου οι κεφαλαιοκράτες δοκιμάζουν τα μέτρα που θα εφαρμόσουν και στις άλλες χώρες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτή, λοιπόν, η συνεδρίαση υπέχει κατά τη γνώμη μου χαρακτήρα και βαρύτητα Συνεδρίου Έκτακτης Ανάγκης, στο οποίο μπορεί να μην συμμετέχουν χιλιάδες, αλλά εκπροσωπούνται εκατομμύρια μέσα απ' τους συμμετέχοντες βουλευτές και στελέχη που δημοκρατικά εκπροσωπούν τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος, δηλαδή ,την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, σ' αυτή την αίθουσα θα πω την ίδια άποψη που θα ' λεγα και σε ένα έκτακτο συνέδριο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ο προεκλογικός παράδεισος των υποσχέσεων μας έχει οδηγήσει σε ρήξη με την κοινωνία.
Παρ’ όλες τις δημοσκοπήσεις για την αναγκαιότητα των μέτρων, η πιθανότητα για μια κοινωνική εξέγερση είναι ορατή.
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης μπορεί να συντάσσονται με τα μέτρα, αλλά η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν αντέχει τα μέτρα. Η εκτεταμένη κοινωνική εξαθλίωση κανένα δεν μπορεί να πείσει ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι ελεγχόμενες.
Η προπαγάνδα και η επικοινωνιακή πολιτική φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσει να υποκαταστήσει την πραγματικότητα. Η απορρόφηση και η εκτόνωση των εντάσεων απαιτεί πολιτική πέρα από την κινδυνολογία και την εθνική απαξίωση.
Τα σφάλματα δεν τα διέπραξε ο λαός, η κοινωνία και οι πολίτες αλλά συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που έχουν ονοματεπώνυμο και καλά θα κάνουμε να το καταλάβουμε. Η επικοινωνιακή δράση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική και πολιτική ενέργεια και πράξη.
Οι επικοινωνιακοί-ιδεολογικοί μηχανισμοί έχουν όρια. Μπορούν να οδηγούν στην κυβερνητική εξουσία, αλλά δεν επιβάλλουν τη διαφάνεια, δεν περιορίζουν τις κρατικές δαπάνες, δεν πατάσσουν τη διαφθορά και προπαντός δεν μετασχηματίζουν οικονομικά και διοικητικά τη χώρα, ώστε να την οδηγήσουν στη νέα εποχή.
Η επικοινωνία δικαιολογεί πολιτικές επιλογές αλλά δεν παράγει πολιτική και χωρίς μία πολιτική αξιών, δεν ξέρω τι μέλλον μπορεί να έχει ένας πολιτικός φορέας αλλαγών και μετασχηματισμού της κοινωνίας, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ναι, η Ελλάδα έγινε το πειραματόζωο της τελικής επίθεσης του καπιταλισμού.
Ναι, η Ελλάδα αφέθηκε απ' την δεξιά και τους Ευρωπαίους προστάτες της που έκαναν τον τσιλιαδόρο της μεγάλης ληστείας, αβοήθητη και λεηλατημένη. Με την πλάτη στον τοίχο για εκτέλεση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα Διεθνή Κέντρα Εξουσίας στήνουν τους σοσιαλιστές στον τοίχο. Η ιστορία, όμως, απέδειξε ότι στη κατά μέτωπο αντεπίθεση των σοσιαλιστών, όσοι, κι αν έφαγαν τη σφαίρα στο τέλος ο φασισμός ηττήθηκε.
Δεν έχει σημασία αν τότε ο πόλεμος γινόταν με όπλα και τώρα γίνεται με χρήμα. Ίδιοι οι αντίπαλοι, ίδια κι η αντίσταση. Ο εντολέας μας είναι η ιστορία μας και η ιδεολογία μας και το νέο ΟΧΙ είναι η μόνη επιλογή μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η αλήθεια είναι ότι οι Διεθνείς Τραπεζίτες θέλουν ξανά να γίνουν Παγκόσμιοι Κυβερνήτες. Και διάλεξαν την Ελλάδα γιατί είναι διαχρονικά το άτακτο παιδί.
Γιατί Πρωθυπουργός εδώ, είναι ένας πολιτικός με όνομα και παράδοση Παπανδρέου και ο Ανδρέας Παπανδρέου τους είχε αφήσει με το ΟΧΙ του πολλά γραμμάτια ανοικτά.
Γιατί Πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κι αφού εδώ χτυπά η καρδιά του Σοσιαλισμού εδώ θα δώσει τη κρίσιμη μάχη ο Καπιταλισμός.
Θέλουν να κερδίσουν αυτή τη μάχη για να περιφέρουν ότι απομένει απ΄ την Ελλάδα σαν παράδειγμα ότι ο σοσιαλισμός και η επιδίωξή του ταυτίζονται με την ματαιότητα.
Και αν η Ελλάδα πέσει, πέφτει και ο Ευρωπαϊκός Σοσιαλισμός.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι Διεθνείς Τραπεζίτες απάντησαν στο ερώτημα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Και αποφάσισαν ότι η γραμμή τους είναι και σοσιαλισμός και βαρβαρότητα!
Θέλουν να δείξουν σ΄ όλο τον κόσμο ότι δεν έχουν σημασία οι ιδεολογίες και ότι ακόμα και οι σοσιαλιστές μπορούν να γίνουν όργανα υλοποίησης των πολιτικών του Καπιταλισμού.
Θέλουν να δείξουν στο πρόσωπο του Έλληνα εργαζόμενου ότι στον δικό τους κόσμο κάθε τι που βελτιώνει τη ζωή του λαού είναι προνόμιο και κάθε τι που κάνει δούλο τον λαό είναι καθήκον των κυβερνητών.
Πίσω απ' τα μέτρα που λάβαμε, πίσω απ' τα αναπτυξιακά μέτρα που άργησαν κρύβονται αυτοί οι συσχετισμοί. Κρύβονται αυτά τα διακυβεύματα.
Σήμερα είναι ο Δημόσιος Τομέας, αύριο ο Ιδιωτικός.
Γιατί σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όταν αφαιρείς το 17% του ρευστού απ' την αγορά ενός εκατομμυρίου πελατών που σχετίζονται με το δημόσιο, κλείνεις και τον ιδιώτη.
Ρίχνεις εσύ, ο σοσιαλιστής το πρώτο νταμάκι από ένα τεράστιο ντόμινο που στο τέλος του θα βρει όλους τους εργαζομένους ανασφαλείς και χαμηλόμισθους. Εξαρτημένους και κυνηγημένους απ' τις τράπεζες. Με χειρότερη υγεία και παιδεία. Με λιγότερη εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η εθνική μας κυριαρχία δεν απειλείται πρώτιστα απ' το χρέος. Απειλείται απ' την συνθηκολόγηση.
Αν πέσει το φρόνημα του λαού, πέφτει κι η χώρα.
Μια είναι η απάντηση που οφείλουμε να δώσουμε στο όνομα της ιστορίας, του ιδρυτή μας, του λαού και του σοσιαλισμού.
Σκληρή στάση και ΟΧΙ. Νέοι όροι για το χρέος με την απειλή να αποχωρήσουμε απ' το σύστημα.
Γιατί αυτό το τρέμουν. Γιατί αν φύγει η Ελλάδα, θα φύγουν κι άλλοι. Και τότε θα μείνουν μόνοι τους με χρεόγραφα χωρίς αντίκρισμα.
Μόνο αυτό τρέμουν οι Διεθνείς Τραπεζίτες.
Η απάντηση είναι η ανάπτυξη.
Και εν τέλλει, ας ρωτήσουμε ξανά το λαό, υπό τα νέα δεδομένα.
Ας ρωτήσουμε τον λαό για το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Και τώρα θα ήθελα να κλείσω με ένα μεγάλο γιατί.
Ένα γιατί που αφορά το ΠΑ.ΣΟ.Κ και την οργάνωσή του.
Γιατί δεν ανασυντάσσουμε το ΠΑΣΟΚ, αυτόν τον κοιμώμενο γίγαντα, να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματά του και να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες και τις αδυναμίες του;
Γιατί δεν στρατεύουμε το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτή την κρίσιμη μάχη;
Γιατί δεν το κινητοποιούμε;
Γιατί, αντίθετα, προσβάλλουμε όλο το ΠΑΣΟΚ, τις εκατοντάδες χιλιάδες συντρόφους και συντρόφισσες, που συνέβαλαν αποφασιστικά στις νίκες μας-και στην τελευταία-με τη ρετσινιά «βαθύ ΠΑΣΟΚ»;
Γιατί και ποιοί απεργάζονται τον διασυρμό του, την περιθωριοποίησή του, τον ευτελισμό του;
Μπορεί να γίνουν αλλαγές, τομές, μεταρρυθμίσεις, χωρίς κόμμα; Χωρίς αξιόπιστα όργανα; Χωρίς στοιχειώδη οργάνωση;
Γιατί δεν λειτουργεί το ΠΑΣΟΚ; Ποιοι είναι αυτοί που το θέλουν στα μέτρα τους; Δεν το μπορούν ή δεν το θέλουν;
Γιατί να χρεώνεσαι Πρόεδρε την ανεπάρκειά τους;
Γιατί σε παραπληροφορούν για δήθεν υπονόμευση;
Γιατί κρύβονται στα δύσκολα, αντιμετωπίζοντας τη συγκυρία σαν υπάλληλοι της Ιπποκράτους;
Γιατί δεν παίρνουν τους δρόμους, οργάνωση-οργάνωση, σύντροφο-σύντροφο, να εμπνεύσουν, να καθοδηγήσουν, να ακούσουν, να πείσουν ή να πεισθούν;
Γιατί δεν προσπαθούν έστω να δικαιώσουν την εμπιστοσύνη που τους έδειξες απλόχερα, αντί να δείχνουν την αλαζονική τους συμπεριφορά, δείχνοντας την έξοδο σε καθένα που διαφωνεί;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ένα κόμμα πρέπει να έχει όραμα και εμείς σήμερα δεν έχουμε. Και δεν φτάνει αυτό, δεν έχουμε ούτε συγκεκριμένη πυξίδα πολιτικής ούτε ορισμένο χρονοδιάγραμμα.
Για να μπορέσουμε όμως να απαντήσουμε στα σοβαρά προβλήματα της χώρας, ένα είναι βέβαιο ότι χρειάζεται ενωτική και συντεταγμένη πορεία. Και αυτό χρειάζεται διάλογο.
Και ο διάλογος απαιτεί πάνω από όλα νηφαλιότητα και ήρεμη συζήτηση με αμοιβαίες συγκαταθέσεις.
Ο αυταρχικός και αναιτιολόγητος λόγος οδηγεί σε αγκυλώσεις, σε πόλωση και σχίσματα και το μόνο που δεν έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι να χωριστούμε μεταξύ μας.
Ένα πράγμα πρέπει να καταλάβουν όλοι, ότι οι αγωνίες μας ζητάνε απαντήσεις και οι απαντήσεις προϋποθέτουν ξεκάθαρες θέσεις που μέχρι τώρα δεν έχουμε. Καιρός είναι να βρούμε τα βήματά μας, όμως αυτό απαιτεί να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και να κάνουν την απαιτούμενη αυτοκριτική.
Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά αλλά αυτό δεν γίνεται με πολιτικές που μας ακυρώνουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν πίστευα ότι θα έρθει η μέρα που θα μιλήσω για τέτοια θέματα. Η μέρα, όμως, ήρθε και ήρθε για όλους.
Σε τούτο το Εθνικό Συμβούλιο και σε τούτο το βήμα θα κριθούμε όλοι.
Ναι στο σοσιαλισμό.
Ναι στη πραγματική Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία.
Ναι στην Ελλάδα.
Ναι στην Ευρώπη των λαών.
Κύριε Πρόεδρε κάνω έκκληση διώξε τώρα τα μαύρα σύννεφα που συσσωρεύονται επικίνδυνα πριν τη καταιγίδα. Αναμετρήσου με τη μεγάλη πρόκληση.
Έχεις χρόνο, διαθέτεις δύναμη, μπορείς.
Αλλιώς η ιστορία θα σε κρίνει αυστηρά για ό,τι συμβεί.
*ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
