Του Σταύρου Λυγερού(από την Κυριακάτικη Καθημερινή)
Τώρα που αντί για δημοσκοπήσεις έχουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ο Κ. Καραμανλής καλείται να λάβει αποφάσεις για την περαιτέρω πορεία και σε προσωπικό και σε κομματικό επίπεδο. Ο χρονικός ορίζοντας, άλλωστε, είναι μικρός. Ο Γ. Παπανδρέου έχει ξεκαθαρίσει ότι θα χρησιμοποιήσει την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας για να...
προκαλέσει εκλογές τον ερχόμενο Μάρτιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι επιλογές του πρωθυπουργού είναι δύο: πρώτον, να στήσει κάλπες τον Σεπτέμβριο πριν ξανανοίξει η Βουλή και, δεύτερον, να εξαντλήσει το χρονικό περιθώριο. Εκλογές τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο είναι μεσοβέζικες λύσεις, χωρίς πολιτικό νόημα.
Οι εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι το σενάριο της «μικρής ήττας». Το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να περάσει μπροστά σε μια μάλλον νεκρή πολιτική περίοδο είναι μάλλον απίθανο. Αυτό που μπορεί βάσιμα να ελπίζει είναι ήττα με μικρότερη διαφορά απ’ αυτή των ευρωεκλογών.
Σ’ αυτό μπορεί να συμβάλει και ένα «λίφτινγκ» της κυβέρνησης και του κόμματος. Για τις αλλαγές στην κυβέρνηση έχουν ακουστεί πολλά, αλλά τίποτα σίγουρο. Για το κόμμα φαίνεται ότι παίζει σοβαρά το όνομα του Ανδρ. Λυκουρέτζου για τη θέση του γραμματέα. Κατά τα άλλα, μετά τη δήλωση Ρουσόπουλου, ο Κ. Καραμανλής έχασε και την ευκαιρία να εμφανιστεί ότι με δική του πρωτοβουλία έθεσε τους «Βατοπεδινούς» εκτός ψηφοδελτίων.
Αντιλαϊκά μέτρα
Οι εκλογές τον Μάρτιο εξασφαλίζουν ένα πρόσθετο εξάμηνο στην εξουσία, αλλά έχουν σοβαρά πολιτικά μειονεκτήματα. Ακόμα όμως και εάν ο Κ. Καραμανλής υπερέβαινε τον εαυτό του, η συγκυρία είναι πολύ δυσμενής για να ανατρέψει το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ. Η οικονομική κρίση έχει οξύνει το χρόνιο δημοσιονομικό πρόβλημα. Οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι, και από την κατάσταση και από την Ε.Ε., να λάβουν μέτρα με υψηλό πολιτικό κόστος. Σ’ αυτόν τον παράγοντα πρέπει να συνυπολογιστεί και η παγιωμένη πια αρνητική εντύπωση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών για τη «γαλάζια» διακυβέρνηση.
Ολα δείχνουν ότι η Ν.Δ. έχει χάσει το τρένο και ότι ο χρόνος εργάζεται εις βάρος της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν δεν στήσει κάλπες τον Σεπτέμβριο το πιθανότερο είναι να συρθεί πολιτικά μέχρι τον Μάρτιο. Θα βόλευε πολύ τον πρωθυπουργό κάποιος βουλευτής να ρίξει την κυβέρνηση. Το ενδεχόμενο αυτό, όμως, είναι απίθανο. Δεν είναι απίθανο, ο Κ. Καραμανλής να βρεθεί αντιμέτωπος με απαιτήσεις και έμμεσους εκβιασμούς βουλευτών, λόγω της οριακής πλειοψηφίας των 151 εδρών. Για όλους αυτούς τους λόγους, εάν οι εκλογές διεξαχθούν τον Μάρτιο, το αποτέλεσμά τους κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μια πανωλεθρία για το κυβερνών κόμμα. Ηττα με μικρή διαφορά και στρατηγική ήττα έχουν κοινό παρονομαστή την απώλεια της εξουσίας. Δεν είναι πολιτικά, όμως, το ίδιο. Οχι μόνο για τη Ν.Δ., αλλά και για τον Κ. Καραμανλή εάν, όπως όλα δείχνουν, επιθυμεί να παραμείνει στην ηγεσία.
Στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχουν φουντώσει οι συζητήσεις για το μέλλον της παράταξης με φόντο τη διάχυτη ανασφάλεια των βουλευτών, αφού περίπου οι μισοί δεν θα επανεκλεγούν. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν βαθιά απογοήτευση και έντονες επικρίσεις για τον πρωθυπουργό, δεν αναμένεται να τεθεί θέμα διαδοχής. Θα είναι, ωστόσο, πολιτικά δύσκολο για τον Κ. Καραμανλή να παραμείνει στην ηγεσία εάν χρεωθεί μια στρατηγική ήττα. Αντιθέτως, η «μικρή ήττα» διευκολύνει την παραμονή του.
Φθορά του ΠΑΣΟΚ
Το σενάριο του Σεπτεμβρίου ενισχύεται και από την κυρίαρχη στο μέγαρο Μαξίμου εκτίμηση πως ο Γ. Παπανδρέου δεν θα τα βγάλει πέρα, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να φθαρεί γρήγορα. Αρκετοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι δεν αποκλείεται τον ερχόμενο Μάρτιο οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν τη Ν.Δ. μπροστά και, ως εκ τούτου, να υπάρξει η δυνατότητα μιας εκλογικής ρεβάνς σε χρόνο ρεκόρ. Ακόμα όμως κι αν η κυβέρνηση Παπανδρέου απαξιωθεί πολιτικά τόσο γρήγορα, είναι απίθανο οι «γαλάζιοι» να έχουν ανακάμψει τον Μάρτιο. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης είναι οξύτατη.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ο Κ. Καραμανλής δεν θεωρεί πολύ πιθανό η Ντ. Μπακογιάννη να εκμεταλλευθεί την επικείμενη ήττα για να μεθοδεύσει την έγερση θέματος ηγεσίας.
Η πολιτική συμφωνία που εδώ και χρόνια ο αρχηγός της Ν.Δ. έχει συνάψει με την οικογένεια Μητσοτάκη έχει τηρηθεί και από τις δύο πλευρές. Ο πρωθυπουργός έδωσε στην Ντ. Μπακογιάννη το υπουργείο Εξωτερικών, όπως της είχε υποσχεθεί όταν αυτή έθεσε υποψηφιότητα για τον δήμο Αθηναίων.
Εχοντας επίγνωση ότι δεν μπορεί να διαδεχθεί τον Κ. Καραμανλή ως επικεφαλής εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η Ντ. Μπακογιάννη επιδιώκει να τον διαδεχθεί με την ιδιότητα του νομιμόφρονος κι αναμφισβήτητου Νο 2. Πρόσθετο πλεονέκτημά της είναι ότι διαθέτει έναν ισχυρό μηχανισμό επιρροής με πλοκάμια εντός και εκτός κόμματος.
Εχοντας συνείδηση ότι έρχονται δύσκολοι καιροί, ο Κ. Καραμανλής φρόντισε –για κάθε ενδεχόμενο– να εξισορροπήσει το προβάδισμα της υπουργού Εξωτερικών στην κομματική επετηρίδα. Τοποθετώντας τον Αντ. Σαμαρά στο υπουργείο Πολιτισμού, είχε συνείδηση ότι του έδινε τη δυνατότητα να μετατραπεί από «παρίας» σε δελφίνο.
Απειρος
Αυτό και συνέβη. Για να μη φθάσουν να πάνε σε διαδικασία διαδοχής «σαν πρόβατα επί σφαγή», πολλοί καραμανλικοί αναγόρευσαν τον Αντ. Σαμαρά σε εναλλακτική λύση. Η μακρά πορεία του στην πολιτική έρημο τον έχει διδάξει πολλά. Δεν είναι ο ταλαντούχος, αλλά άπειρος, φιλόδοξος και παρορμητικός υπουργός των αρχών της δεκαετίας 1990. Σήμερα δείχνει να έχει πια τις πολιτικές προϋποθέσεις να παίξει ηγετικό ρόλο. Ο ίδιος, πάντως, είναι προσεκτικός. Εχει συνείδηση, άλλωστε, ότι θα βρεθεί στην ηγεσία της Ν.Δ. μόνον εάν ο ο Κ. Καραμανλής αποχωρήσει και τηρήσει ευνοϊκή προς αυτόν ουδετερότητα.
Η «δελφινοποίηση» του Αντ. Σαμαρά διαμόρφωσε μια νέα ισορροπία στη Ν.Δ., που διευρύνει τα περιθώρια εσωκομματικών κινήσεών του Κ. Καραμανλή. Η χειρότερη εξέλιξη για την Ντ. Μπακογιάννη είναι να αναμετρηθεί με τον Μεσσήνιο πολιτικό για την αρχηγία και να χάσει.
pressmmeΟι εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι το σενάριο της «μικρής ήττας». Το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να περάσει μπροστά σε μια μάλλον νεκρή πολιτική περίοδο είναι μάλλον απίθανο. Αυτό που μπορεί βάσιμα να ελπίζει είναι ήττα με μικρότερη διαφορά απ’ αυτή των ευρωεκλογών.
Σ’ αυτό μπορεί να συμβάλει και ένα «λίφτινγκ» της κυβέρνησης και του κόμματος. Για τις αλλαγές στην κυβέρνηση έχουν ακουστεί πολλά, αλλά τίποτα σίγουρο. Για το κόμμα φαίνεται ότι παίζει σοβαρά το όνομα του Ανδρ. Λυκουρέτζου για τη θέση του γραμματέα. Κατά τα άλλα, μετά τη δήλωση Ρουσόπουλου, ο Κ. Καραμανλής έχασε και την ευκαιρία να εμφανιστεί ότι με δική του πρωτοβουλία έθεσε τους «Βατοπεδινούς» εκτός ψηφοδελτίων.
Αντιλαϊκά μέτρα
Οι εκλογές τον Μάρτιο εξασφαλίζουν ένα πρόσθετο εξάμηνο στην εξουσία, αλλά έχουν σοβαρά πολιτικά μειονεκτήματα. Ακόμα όμως και εάν ο Κ. Καραμανλής υπερέβαινε τον εαυτό του, η συγκυρία είναι πολύ δυσμενής για να ανατρέψει το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ. Η οικονομική κρίση έχει οξύνει το χρόνιο δημοσιονομικό πρόβλημα. Οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι, και από την κατάσταση και από την Ε.Ε., να λάβουν μέτρα με υψηλό πολιτικό κόστος. Σ’ αυτόν τον παράγοντα πρέπει να συνυπολογιστεί και η παγιωμένη πια αρνητική εντύπωση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών για τη «γαλάζια» διακυβέρνηση.
Ολα δείχνουν ότι η Ν.Δ. έχει χάσει το τρένο και ότι ο χρόνος εργάζεται εις βάρος της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν δεν στήσει κάλπες τον Σεπτέμβριο το πιθανότερο είναι να συρθεί πολιτικά μέχρι τον Μάρτιο. Θα βόλευε πολύ τον πρωθυπουργό κάποιος βουλευτής να ρίξει την κυβέρνηση. Το ενδεχόμενο αυτό, όμως, είναι απίθανο. Δεν είναι απίθανο, ο Κ. Καραμανλής να βρεθεί αντιμέτωπος με απαιτήσεις και έμμεσους εκβιασμούς βουλευτών, λόγω της οριακής πλειοψηφίας των 151 εδρών. Για όλους αυτούς τους λόγους, εάν οι εκλογές διεξαχθούν τον Μάρτιο, το αποτέλεσμά τους κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μια πανωλεθρία για το κυβερνών κόμμα. Ηττα με μικρή διαφορά και στρατηγική ήττα έχουν κοινό παρονομαστή την απώλεια της εξουσίας. Δεν είναι πολιτικά, όμως, το ίδιο. Οχι μόνο για τη Ν.Δ., αλλά και για τον Κ. Καραμανλή εάν, όπως όλα δείχνουν, επιθυμεί να παραμείνει στην ηγεσία.
Στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχουν φουντώσει οι συζητήσεις για το μέλλον της παράταξης με φόντο τη διάχυτη ανασφάλεια των βουλευτών, αφού περίπου οι μισοί δεν θα επανεκλεγούν. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν βαθιά απογοήτευση και έντονες επικρίσεις για τον πρωθυπουργό, δεν αναμένεται να τεθεί θέμα διαδοχής. Θα είναι, ωστόσο, πολιτικά δύσκολο για τον Κ. Καραμανλή να παραμείνει στην ηγεσία εάν χρεωθεί μια στρατηγική ήττα. Αντιθέτως, η «μικρή ήττα» διευκολύνει την παραμονή του.
Φθορά του ΠΑΣΟΚ
Το σενάριο του Σεπτεμβρίου ενισχύεται και από την κυρίαρχη στο μέγαρο Μαξίμου εκτίμηση πως ο Γ. Παπανδρέου δεν θα τα βγάλει πέρα, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να φθαρεί γρήγορα. Αρκετοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι δεν αποκλείεται τον ερχόμενο Μάρτιο οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν τη Ν.Δ. μπροστά και, ως εκ τούτου, να υπάρξει η δυνατότητα μιας εκλογικής ρεβάνς σε χρόνο ρεκόρ. Ακόμα όμως κι αν η κυβέρνηση Παπανδρέου απαξιωθεί πολιτικά τόσο γρήγορα, είναι απίθανο οι «γαλάζιοι» να έχουν ανακάμψει τον Μάρτιο. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης είναι οξύτατη.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ο Κ. Καραμανλής δεν θεωρεί πολύ πιθανό η Ντ. Μπακογιάννη να εκμεταλλευθεί την επικείμενη ήττα για να μεθοδεύσει την έγερση θέματος ηγεσίας.
Η πολιτική συμφωνία που εδώ και χρόνια ο αρχηγός της Ν.Δ. έχει συνάψει με την οικογένεια Μητσοτάκη έχει τηρηθεί και από τις δύο πλευρές. Ο πρωθυπουργός έδωσε στην Ντ. Μπακογιάννη το υπουργείο Εξωτερικών, όπως της είχε υποσχεθεί όταν αυτή έθεσε υποψηφιότητα για τον δήμο Αθηναίων.
Εχοντας επίγνωση ότι δεν μπορεί να διαδεχθεί τον Κ. Καραμανλή ως επικεφαλής εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η Ντ. Μπακογιάννη επιδιώκει να τον διαδεχθεί με την ιδιότητα του νομιμόφρονος κι αναμφισβήτητου Νο 2. Πρόσθετο πλεονέκτημά της είναι ότι διαθέτει έναν ισχυρό μηχανισμό επιρροής με πλοκάμια εντός και εκτός κόμματος.
Εχοντας συνείδηση ότι έρχονται δύσκολοι καιροί, ο Κ. Καραμανλής φρόντισε –για κάθε ενδεχόμενο– να εξισορροπήσει το προβάδισμα της υπουργού Εξωτερικών στην κομματική επετηρίδα. Τοποθετώντας τον Αντ. Σαμαρά στο υπουργείο Πολιτισμού, είχε συνείδηση ότι του έδινε τη δυνατότητα να μετατραπεί από «παρίας» σε δελφίνο.
Απειρος
Αυτό και συνέβη. Για να μη φθάσουν να πάνε σε διαδικασία διαδοχής «σαν πρόβατα επί σφαγή», πολλοί καραμανλικοί αναγόρευσαν τον Αντ. Σαμαρά σε εναλλακτική λύση. Η μακρά πορεία του στην πολιτική έρημο τον έχει διδάξει πολλά. Δεν είναι ο ταλαντούχος, αλλά άπειρος, φιλόδοξος και παρορμητικός υπουργός των αρχών της δεκαετίας 1990. Σήμερα δείχνει να έχει πια τις πολιτικές προϋποθέσεις να παίξει ηγετικό ρόλο. Ο ίδιος, πάντως, είναι προσεκτικός. Εχει συνείδηση, άλλωστε, ότι θα βρεθεί στην ηγεσία της Ν.Δ. μόνον εάν ο ο Κ. Καραμανλής αποχωρήσει και τηρήσει ευνοϊκή προς αυτόν ουδετερότητα.
Η «δελφινοποίηση» του Αντ. Σαμαρά διαμόρφωσε μια νέα ισορροπία στη Ν.Δ., που διευρύνει τα περιθώρια εσωκομματικών κινήσεών του Κ. Καραμανλή. Η χειρότερη εξέλιξη για την Ντ. Μπακογιάννη είναι να αναμετρηθεί με τον Μεσσήνιο πολιτικό για την αρχηγία και να χάσει.
Read more...
