http://citypress-gr.blogspot.com/
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ, που δημοσιεύουμε σήμερα, έχει ένα εύρημα πρωτότυπο και ενδιαφέρον.
Το 60% περίπου (57,7% για την ακρίβεια) είναι αντίθετο προς τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι αρνητικοί. Από 80% του ΚΚΕ ώς 61% του ΠΑΣΟΚ. Μόνοι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. είναι θετικοί, περίπου δύο στους τρεις. Το εύρημα δεν παρουσιάζει έκπληξη ούτε για τη Ν.Δ. ούτε για το ΚΚΕ. Η αντίθεση, όμως, των οπαδών φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ (κατά 64,3%), έχει ιδιαίτερη σημασία.
ΔΥΟ ΑΛΛΑ ευρήματα είναι σχετικά. Μοιάζει να ανατρέπουν ή τουλάχιστον να υποβαθμίζουν σημαντικά τη βασική διαπίστωση. Το πρώτο είναι ότι τρεις στους τέσσερις ερωτηθέντες δεν είναι καλά πληροφορημένοι για τους θεσμούς της Ενωσης. Το άλλο ότι μόλις 15% πιστεύει πως η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κάτι κακό. Το 54% τη θεωρεί κάτι καλό και 27% είναι ουδέτερο. Αρα, αναρωτιέται κανείς, αφού δεν ξέρουν και αφού συμφωνούν, κατά πλειοψηφία, ποιαν αξία έχει η κομματική τοποθέτησή τους υπέρ ή κατά των ευρωπαϊκών πολιτικών;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ δεν είναι δύσκολη. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται τόσο για τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθεαυτές. Πρόκειται κυρίως για τις σχέσεις τους με την Ελλάδα και την επίδρασή τους εδώ, μέσα στην οικονομική κρίση. Επειτα, η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι δεδομένη και θεωρείται, γενικά, μονόδρομος. Ακόμη και το ΚΚΕ προτείνει απειθαρχία αλλά όχι αποχώρηση, που είναι αντικειμενικά αδιανόητη. Η Ν.Δ., μόνη, προτείνει τυφλή υποταγή και διακηρύσσει τη συμφωνία της με τις Βρυξέλλες, ό,τι πουν, ενώ διαφωνεί το ένα τρίτο των ψηφοφόρων της.
Η ΣΤΑΣΗ των κομμάτων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η τοποθέτηση των οπαδών τους είναι το κρίσιμο ζήτημα. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι το κεντρικό θέμα που θα έπρεπε να συζητάμε ενόψει ευρωεκλογών. Οχι, βέβαια, διότι η ψήφος μας στην ευρωκάλπη θα άλλαζε τίποτα στη δομή και στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή στις σχέσεις μας μαζί της. Αλλά διότι θα μπορούσε να στείλει ένα κατανοητό πολιτικό μήνυμα σε συνάρτηση με το αντικείμενο των ευρωεκλογών. Εξηγούμαστε:
ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κρίση, η Ευρωπαϊκή Ενωση, που είναι κυρίως οικονομική οργάνωση, απέδειξε τις ατέλειές της. Το δημοκρατικό κενό, το πολιτικό έλλειμμα, την απουσία αλληλεγγύης. Βλέπουμε τώρα τις οικονομικές επιπτώσεις τους. Στην ευρωζώνη, ιδίως, με το ενιαίο νόμισμα και τις δεκαέξι διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές, ο θεσμοθετημένος, σε αντίθετη οικονομική συγκυρία, περιορισμός του ελλείμματος οδηγεί σε αδιέξοδα. Ανεργία, κοινωνική αναταραχή, επιδείνωση της κρίσης.
Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ της πλειοψηφίας των ερωτηθέντων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλεται, κυρίως, στις επιπτώσεις των κοινοτικών επιταγών στα δικά μας πράγματα. Η κοινή γνώμη δεν μπορεί, φυσικά, ούτε να τις μετρήσει ακριβώς ούτε να κατανείμει τις ευθύνες ανάμεσα στην Ενωση και στην ελληνική κυβέρνηση - που αυτή μόνη είναι εκλεγμένη και υπόλογη. Καταλογίζει, λοιπόν, έμμεσα τουλάχιστον, στη Νέα Δημοκρατία, την ιδεολογική συμφωνία της, διακηρυγμένη άλλωστε, και την απόλυτη υποταγή της, με σπασμωδικά, μάλιστα και αναποτελεσματικά μέτρα, στις εντολές των Βρυξελλών.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φυσικά, να αξιώσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να έρθει σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μπορούμε, όμως, να ζητήσουμε διαφορετική στάση. Κι αυτό είναι ένα πολιτικό μήνυμα που συνάγεται από τη δημοσκόπηση και θα μπορούσε να προκύψει από την ελληνική ευρωκάλπη. Με αποδέκτες και εκτός συνόρων. Οπως ταιριάζει στις ευρωεκλογές..
Read more...
Για τον Γ. Παπακωνσταντίνου, όσοι διαβάζετε pressmme, το ξέρατε από την προηγούμενη Τρίτη. Για τον Δ. Ασημακόπουλο, όμως ελάχιστοι το περίμεναν. Πολύ καλός επιστήμονας, πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1952, στην Αθήνα. Σπούδασε Τοπογράφος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1974. Έχει master στην Υδραυλική (Βρετανία 1977). Από το 1980 διατηρεί οικογενειακή επιχείρηση. Είναι γιός του ιδιοκτήτη του πολύ γνωστού και ιστορικού ζαχαροπλαστείου "ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ". Ο Γ. Παπανδρέου τον τοποθέτησε στην τιμητική τελευταία θέση. Από τις καλύτερες επιλογές για εξωκοινοβουλευτικός υπουργός σε μελλοντική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
