Μείζον πολιτικό θέμα γεννάται από τις χθεσινές αποκαλύψεις του «ΘΕΜΑτος» αναφορικά με την ενέργεια του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου να αποφασίσει την άρση δύο φορές του μέτρου δέσμευσης των καταθέσεων και λογαριασμών του επιχειρηματία Γιάννη Ραπτόπουλου, ιδιοκτήτη της εταιρείας Express Service. Μια προσπάθεια που ακολούθησε την προηγούμενη (στις αρχές Δεκέμβρη) για πλήρη διαγραφή χρεών της επίμαχης εταιρείας.Οκ. Ραπτόπουλος, τον οποίο ο υπουργός Οικονομικών ουσιαστικά διευκόλυνε δις με τις αποφάσεις του, δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος ιδιώτης οφειλέτης του Δημοσίου, με χρέη σε φόρους και ΙΚΑ ύψους 70 εκατ. ευρώ, αλλά ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια εκ μέρους του για την πτώχευση της εταιρείας Express Service A.E. και το πέρασμα πάγιων περιουσιακών της στοιχείων, όπως και συμβολαίων με το Δημόσιο, στην προσωπική του εταιρεία που λειτουργεί παράλληλα. Κοινώς, το κράτος διά των αποφάσεων του αρμόδιου για την πάταξη του φορολογικού εγκλήματος υπουργού του, κ. Παπακωνσταντίνου, ουσιαστικά γνέφει καταφατικά στη φορολογική ασυνέπεια και υποθάλπει επιεικώς περίεργες φορολογικές και ασφαλιστικές συμπεριφορές. Ολα αυτά ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου βάσει αποκαλύψεών μας στις 19/12/2010 είχε επιχειρήσει την πλήρη διαγραφή των χρεών της Express Service στο ευρύτερο πρόγραμμα που αφορούσε περί τους 20 μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου.
Ειδικότερα, όπως σήμερα αποκαλύπτουμε, με την υπ’ αριθμόν πρωτ. 1009262/10039/ΔΕ-Γ’ απόφασή του, ο υπουργός Οικονομικών στις 22/1/2010 αίρει το μέτρο της δέσμευσης του 50% των καταθέσεων και λογαριασμών του κ. Ραπτόπουλου για διάστημα έξι μηνών (μέχρι τις 15/6/2010). Κι αυτό με την αιτιολογία πως θα πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα «να συνεχίσει τις δραστηριότητές του και να ανταποκριθεί στις φορολογικές και λοιπές υποχρεώσεις του». Και αυτό χωρίς να έχει συνεδριάσει, μάλιστα, η αρμόδια επιτροπή του άρθρου 14, η οποία και γνωμοδοτεί. Η απόφαση δέσμευσης αλλά και άρσης βασίζεται στο άρθρο 14 του ν. 2523/97 περί διοικητικών κυρώσεων στη φορολογική νομοθεσία. Με ακριβώς την ίδια αιτιολογία ο κ. Παπακωνσταντίνου πράττει το ίδιο και στις 27/7/2010, με την υπ’ αρ. πρωτ. 1099569/12545/ΔΕ-Γ’ απόφασή του, επίσης για διάστημα 6 μηνών, δηλαδή μέχρι τέλος Ιανουαρίου του 2011. Αυτές οι κινήσεις δημιουργούν εύλογα ερωτήματα, καθώς σπάνιες είναι οι περιπτώσεις όπου το κράτος επιδεικνύει τέτοια ανοχή, στρεβλώνοντας μάλιστα τον υγιή ανταγωνισμό, αφού δίνει ανάσες σε μια εταιρεία με χρέη προς αυτό, τη στιγμή που οι υπόλοιπες -που δεν έχουν ανάλογη μεταχείριση- είναι υποχρεωμένες να πληρώνουν μέχρι κεραίας τις υποχρεώσεις τους σε φόρους. Οταν, μάλιστα, για πολύ λιγότερα χρέη επιχειρήσεις ή και φυσικά πρόσωπα χάνουν περιουσίες ή αναγκάζονται να πάνε σε ειδικές ρυθμίσεις, ο κ. Ραπτόπουλος χαίρει της υπερβολικής και ακατανόητης αρωγής του κ. Παπακωνσταντίνου.Πώς όμως ο κ. Παπακωνσταντίνου αγνοεί βασικά στοιχεία του ίδιου του εγγράφου που υπογράφει;
Το λέμε αυτό διότι στην αιτιολόγηση των αποφάσεών του φαίνεται ξεκάθαρα πως ο επιχειρηματίας χαίρει παρόμοιας φορολογικής εύνοιας εδώ και τέσσερα χρόνια, επιδεικνύοντας όμως μια πρωτοφανή ασυνέπεια στην πληρωμή των χρωστούμενων ή τουλάχιστον κάποιων δόσεών του.
Οπως, λοιπόν φαίνεται, ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν έλαβε υπόψη του το πραγματικό γεγονός πως ο επιχειρηματίας έχει ήδη επιτύχει τέσσερις (!) φορές άρση του μέτρου δέσμευσης της περιουσίας του από την προηγούμενη κυβέρνηση. Κοινώς ο businessman έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια κατάσταση που σε λογική «σχοινί-κορδόνι» ακυρώνει εν τοις πράγμασι τις σχετικές διατάξεις του νόμου και παραβαίνει τις υποχρεώσεις του, δημιουργώντας μια βιομηχανία άρσεων των δεσμεύσεων των λογαριασμών του. Δηλαδή από υπότροπος καταλήγει και ευνοημένος από πάνω.
Και αντί ο υπουργός της νέας διακυβέρνησης να σταματήσει αυτή τη στρέβλωση, τη συνεχίζει, με ακατανόητο μάλιστα τρόπο.
Κι όλα αυτά μη εφαρμόζοντας το άρθρο 14 του ν. 2523/1997 που ορίζει ρητά πως «τα όποια μέτρα δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων αίρονται υποχρεωτικά μόνο εφόσον ο υπόχρεος φορολογούμενος καταβάλει ποσό πάνω από το 70% του συνόλου των υποχρεώσεών του».
Στην προηγούμενη παράγραφο ο ίδιος νόμος ορίζει εξίσου ρητά πως «η άρση της δέσμευσης παύει να ισχύει σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης καταβολής δύο συνεχόμενων εκ των προβλεπόμενων δόσεων».
Ακριβώς αυτή είναι η περίπτωση που «καίει» τον επιχειρηματία και εκθέτει τον κ. Παπακωνσταντίνου. Κι αυτό διότι είναι σαφές από τα δύο έγγραφα των αποφάσεων του ΥΠΕΘΟ πως ο κ. Ραπτόπουλος συστηματικά δεν πληρώνει τις δόσεις που οφείλει, ούτε φυσικά έχει αποπληρώσει το σύνολο των υποχρεώσεών του προς το Δημόσιο ή το ποσοστό που απαιτεί ο νόμος για την άρση των δεσμεύσεων. Πώς λοιπόν ο άνθρωπος που λέει πως θα μας βγάλει από την οικονομική καχεξία θα πατάξει τις κακές συμπεριφορές του παρελθόντος; Γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου διαπράττει μια τόσο μεγάλη αστοχία που φέρνει σε απόλυτη αντιπαράθεση τους λόγους με τις πράξεις του;
Πώς διευκολύνει έναν αδιαμφισβήτητα ασυνεπή επιχειρηματία; Για ποιον λόγο, ακόμα χειρότερα, επιτρέπει την άρση της δέσμευσης στην προσωπική περιουσία του κ. Ραπτόπουλου και όχι στην εταιρική, αφού αυτή είναι που χρωστά το μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου 70%) των υποχρεώσεων προς το κράτος;
Ερωτήματα
Εδώ ακριβώς είναι που προκύπτουν ακόμα μεγαλύτερα ερωτήματα και δικαιολογημένες απορίες για το κατά πόσο ο κ. Παπακωνσταντίνου (σ.σ.: ηθελημένα ή άθελα θα πρέπει να μας το πει ο ίδιος ο υπουργός) συναινεί ουσιαστικά με τη συμπεριφορά του στη φοροδιαφυγή που ο επιχειρηματίας έχει κάνει επάγγελμα...
Κι αυτό διότι είναι γνωστό πως εδώ και λίγους μήνες ο κ. Ραπτόπουλος επιχειρεί την πτώχευση της καταχρεωμένης Express Service, περνώντας περιουσιακά στοιχεία και σημαντικές δουλειές με το Δημόσιο στην προσωπική εταιρεία Ιωάννης Π. Ραπτόπουλος Τεχνική Εξυπηρέτηση Αυτοκινήτων.
Με έγγραφο που το «ΘΕΜΑ» ήδη έχει δημοσιοποιήσει στο παρελθόν και το οποίο αναδημοσιεύουμε σήμερα, αποδεικνύεται πως σε ενημέρωση του Ειρηνοδικείου Καλλιθέας η ΑΤΕ Ασφαλιστική αναφέρει πως δέχθηκε (παρά τα ογκώδη χρέη στο ΙΚΑ) την τροποποίηση σύμβασής της με την Express Service AEE, δίδοντας τα δικαιώματα της πρώτης στην προσωπική εταιρεία του κ. Ραπτόπουλου.
Κοινώς ο ίδιος πέρασε τα συμβόλαια της οδικής βοήθειας της κρατικού ενδιαφέροντος ασφαλιστικής εταιρείας που είχε εξασφαλίσει χάρη στον φωτογραφικό νόμο του πρώην υπουργού Μεταφορών κ. Κωστή Χατζηδάκη (άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο που είχαμε αποκαλύψει και το οποίο δεν έχει ακόμα ερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη) από την κατεστραμμένη και φορτωμένη με χρέη Express Service στο «όνομά» του!
Καταγγελία
Οπως ήδη γνωρίζει και έχει καταγγείλει η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, ο εν λόγω επιχειρηματίας πρέπει να ελεγχθεί άμεσα γι’ αυτές του τις ενέργειες. Δεν είναι τυχαίο πως το προεδρείο της σημαντικής αυτής επιχειρηματικής ένωσης είχε προσωπικά ενημερώσει τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή για τις «αλχημείες» Ραπτόπουλου, καθώς και για τον φωτογραφικό νόμο που είχε περάσει η κυβέρνησή του.
Και να που τώρα το ΠΑΣΟΚ, αντί να κοιτάξει το πρόβλημα, δίνει ανάσες ζωής σε έναν καθ’ όλα ασυνεπή, ύποπτο και καταχρεωμένο επιχειρηματία.
Ταυτόχρονα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως προσωπικά ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου ασχολήθηκε με το θέμα και δεν το άφησε στον καθ’ ύλην αρμόδιο υφυπουργό. Η λογική απάντηση που περιμένουμε από τον υπουργό είναι πως το αίτημα του επιχειρηματία βάσει νόμου απευθυνόταν στον ίδιο. Γνωστό, όμως, είναι πως τις αποφάσεις (που, επαναλαμβάνουμε, σπάνια είναι θετικές) τις παίρνει ο αρμόδιος για τα έσοδα υφυπουργός. Θα πρέπει, ακόμη, να πούμε πως η προσωπική γνωριμία Παπακωνσταντίνου - Ραπτόπουλου είναι υπαρκτή.
Μάλιστα, συνδετικός κρίκος των δύο ανδρών υπήρξε η διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων της Express Service και γνωστή του υπουργού από την περίοδο όπου πολιτευόταν στην Κοζάνη, κυρία Πόπη Ρουκά (φωτογραφία).
Ισως δεν είναι τυχαίο πως, σύμφωνα με αναφορές πολλών παρευρισκόμενων, στην προεκλογική ομιλία στήριξης του ΠΑΣΟΚ από τον ευρωβουλευτή τότε κ. Παπακωνσταντίνου στο ξενοδοχείο «Ledra Marriott», το 2009, η κυρία Ρουκά βρισκόταν όλη την ώρα στο πλευρό του. Οπως μας είπε σχετική πηγή που παραβρέθηκε στην εκδήλωση, «από τη σχέση που είδαμε να έχει νομίσαμε πως επρόκειτο για συνεργάτιδά του, καθώς έδειχνε να έχει την επιμέλεια και τον έλεγχο της εκδήλωσης». Βέβαια, το ενδιαφέρον ενός στελέχους της αγοράς για έναν πολιτικό δεν είναι σε καμιά περίπτωση επιλήψιμο. Αυτό που όμως δημιουργεί απορίες είναι οι μετέπειτα αποφάσεις που ευνοούν τον εργοδότη της κυρίας Ρουκά.http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=113536
Read more...
