Δεύτερον, η διάθεση όσων λίγων τοποθετηθήκαμε αλλά και πολλών εξ εκείνων που δεν έλαβαν το λόγο. Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία κυμαίνεται των μελών κυμαίνεται μεταξύ των σοβαρών ενστάσεων για την κυβερνητική πολιτική, σε σχέση κατά βάση με τα διαδοχικά μνημόνια, έως την καθαρή απόρριψή της. Οι διαφορετικές αφετηρίες και αγκυλώσεις, που παλαιότερα προκαλούσαν αγκυλώσεις μεταξύ των μελών του ΠΑΣΟΚ αλλά και του Εθνικού Συμβουλίου έχουν πια ξεπεραστεί.
Η ανησυχία και η αγωνία τροφοδοτούν τη βούληση για αλλαγή πολιτικής.
Αυτό είναι και το κρισιμότερο συμπέρασμα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχει μέλλον μόνο εφόσον παίξει κομβικό ρόλο στην ανατροπή της ασκουμένης μνημονιακής πολιτικής. Ωριμάζει η συνειδητοποίηση αυτή, όχι με όρους δελφινομαχιών ή εσωκομματικών φραξιονισμών αλλά με επί της ουσίας διάλογο και δράση. Διάλογο με δυνάμεις και της εκτός ΠΑΣΟΚ αριστεράς και δράση με τα κοινωνικά κινήματα που ευτυχώς ενεργοποιούνται και πάλι, πέραν των όποιων διαφωνιών μπορεί να έχει κανείς μαζί τους.
Η πορεία των πραγμάτων θα δείξει τι από τα δύο θα συμβεί: αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα παραδοθεί στην απολιτική νοοτροπία και στις δεξιές λογικές ή αν θα επαναπολιτικοποιηθεί μέσα από την κοινωνική δράση και θα στρίψει το τιμόνι αριστερά κόντρα στη μέχρι σήμερα κυβερνητική πολιτική. Ο ρόλος όλων μας είναι πιο κρίσιμος από ό,τι φανταζόμαστε.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου