«Ο Σαμαράς έχει καταλάβει –και, νομίζω, αποφασίσει-
από την πρώτη στιγμή ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί». Η φράση ανήκει σε
επιτελικό στέλεχος του στενού περιβάλλοντος του Προέδρου της ΝΔ, που δίνει επί της ουσίας το στίγμα των προθέσεων
Σαμαρά, σε όλη τη διάρκεια της πρώτης μετεκλογικής εβδομάδας η οποία
χαρακτηρίστηκε από το θρίλερ των διερευνητικών εντολών.
Το ζήτημα που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος της ΝΔ πλέον, είναι οι δύο «σχολές σκέψης» που δείχνουν ότι έχουν διαμορφωθεί εσωκομματικά και ενδοκοινοβουλευτικά. Η πρώτη περιλαμβάνει βουλευτές και στελέχη που κατατείνουν στην αναγκαιότητα να στηθούν νέες κάλπες.
Η επιχειρηματολογία τους εδράζεται κυρίως στην αδυναμία βιωσιμότητας την επόμενη ημέρα ενός τρικομματικού –ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ- κυβερνητικού σχήματος, το οποίο θα κληθεί για κάποιο διάστημα να στηρίξει ή ακόμη και να προωθήσει αντικοινωνικές πολιτικές στο πλαίσιο του Μνημονίου, έχοντας απέναντί του τους οξείς αντιπολιτευτικούς τόνους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ.
Στον αντίποδα κινούνται άλλα στελέχη και βουλευτές που επιχειρηματολογούν υπέρ ακόμη και της τρικομματικής κυβέρνησης, στη λογική του «πολιτικού κατενάτσιου» με παράλληλη όμως προώθηση των αναγκαίων –ούτως ή άλλως- διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δεδομένης της ευρωπαϊκής στροφής, ο πολιτικός χρόνος μπορεί τελικώς να αποβεί θετικός για τα κόμματα που θα στηρίξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Πάνος Ρασσιάς
Το ζήτημα που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος της ΝΔ πλέον, είναι οι δύο «σχολές σκέψης» που δείχνουν ότι έχουν διαμορφωθεί εσωκομματικά και ενδοκοινοβουλευτικά. Η πρώτη περιλαμβάνει βουλευτές και στελέχη που κατατείνουν στην αναγκαιότητα να στηθούν νέες κάλπες.
Η επιχειρηματολογία τους εδράζεται κυρίως στην αδυναμία βιωσιμότητας την επόμενη ημέρα ενός τρικομματικού –ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ- κυβερνητικού σχήματος, το οποίο θα κληθεί για κάποιο διάστημα να στηρίξει ή ακόμη και να προωθήσει αντικοινωνικές πολιτικές στο πλαίσιο του Μνημονίου, έχοντας απέναντί του τους οξείς αντιπολιτευτικούς τόνους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ.
Στον αντίποδα κινούνται άλλα στελέχη και βουλευτές που επιχειρηματολογούν υπέρ ακόμη και της τρικομματικής κυβέρνησης, στη λογική του «πολιτικού κατενάτσιου» με παράλληλη όμως προώθηση των αναγκαίων –ούτως ή άλλως- διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δεδομένης της ευρωπαϊκής στροφής, ο πολιτικός χρόνος μπορεί τελικώς να αποβεί θετικός για τα κόμματα που θα στηρίξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Πάνος Ρασσιάς
http://newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου