Αποτίμηση διαπραγματευτικής πολιτικής της κυβέρνησης | Τομέας Οικονομικής Πολιτικής

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

Αθήνα 25 Μαρτίου 2015

Τώρα που ο Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κ. Αλέξης Τσίπρας, ζήτησε και πραγματοποιήθηκε εξωθεσμική συνάντηση στις Βρυξέλλες, συμμετείχε στη Σύνοδο Κορυφής και επισκέφθηκε την Καγκελάριο της Γερμανίας, ήρθε η ώρα για μια ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.

Με δεδομένα – και μόνον, όσα ο ίδιος και οι Υπουργοί του έχουν πράξει, το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο που διαμορφώθηκε από τις αντιμνημονιακές του εμμονές και εντείνεται από τα λάθη που συνεχίζει να κάνει.

Λάθη που,

• Τον απομονώνουν και υπονομεύουν την αξιοπιστία της χώρας μας ακόμη περισσότερο στην Ευρώπη,
• Σπρώχνουν τη χώρα σε συνθήκες ασφυξίας δυσκολεύοντας όλο και περισσότερο τη διαπραγματευτική της ικανότητα.
• Δημιουργούν ολοένα και περισσότερα, αλλά και μεγαλύτερα εμπόδια και βάρη από αυτή του την τακτική,
• Θα του δημιουργήσουν προβλήματα στο εσωτερικό μέτωπο, όπως και στο κόμμα του, όταν μετά από την «επαναστατική» γυμναστική στην οποία ασκήθηκε, κληθεί να ψηφίσει δύσκολες αποφάσεις.

Τα μεγάλα λάθη στο Ευρωπαϊκό μέτωπο:

• Λειτουργεί εξωθεσμικά, ζητώντας ο ίδιος συνάντηση με συγκεκριμένους Ηγέτες και όχι με εκπροσώπους θεσμών – σε αντίθεση με όσα έλεγε και συνεχίζει να λέει.
• Το ίδιο σφάλμα έκανε και με την επιστολή που απέστειλε προς την κυρία Μέρκελ και τους κυρίους Ολάντ, Γιούνκερ και Ντράγκι. Αποτέλεσμα; Οι υπόλοιπες χώρες και οι Ηγέτες τους έχουν ενοχληθεί – οι πιθανοί σύμμαχοί του ή οι συμπαθούντες θα λιγοστεύουν καθημερινά. Χαρακτηριστική η δήλωση του Βέλγου Πρωθυπουργού, που έθεσε ζήτημα αντιπροσώπευσης της ΕΕ από Γερμανία και Γαλλία.
• Ζητά από την Καγκελάριο κ. Μέρκελ να μεσολαβήσει στην ΕΚΤ για να χαλαρώσει τη στάση της στο ζήτημα των εντόκων γραμματίων που μπορεί να εκδόσει το Ελληνικό Δημόσιο και του ELA, όταν οι μόνοι που ευθύνονται για τις αποφάσεις της ΕΚΤ είναι οι ίδιοι οι Υπουργοί της Κυβέρνησης που υποστηρίζουν δημοσίως ότι το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο. Οι επίσημες αυτές δηλώσεις είχαν νομικά επακόλουθα, επηρεάζοντας την αξία των ελληνικών ομολόγων που χρησιμοποιούνται από τις ελληνικές τράπεζες ως εγγυήσεις για ρευστότητα από την ΕΚΤ.
• Πρακτικά, επιλέγει συνειδητά στο εσωτερικό μέτωπο να επενδύσει ξανά στους επικοινωνιακούς εντυπωσιασμούς, σε βάρος σημαντικών αποφάσεων που θα ήταν προς όφελος της χώρας. Δυναμιτίζει έτσι ευκαιρίες για φτηνό χρήμα που έχουν ανάγκη όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις. Περιορίζει τις δυνατότητες της οικονομίας να επωφεληθεί από το φτηνό ευρώ.
• Ζητά από τον Ηγέτη ενός κράτους να ασκήσει πίεση στον Πρόεδρο της ΕΚΤ – ακόμη και αν πρόκειται για την Καγκελάριο της Γερμανίας. Η ΕΚΤ σύμφωνα με τις Συνθήκες είναι ανεξάρτητη από παρόμοιες παρεμβάσεις. Όμως, ο ίδιος ορίζει δημόσια την Καγκελάριο της Γερμανίας «ηγεμόνα» της Ευρώπης, υπηρετώντας τη λογική ότι όλα λύνονται μέσω γνωριμιών και πιέσεων και βεβαίως, κόντρα στα όσα υποστηρίζει περί Δημοκρατίας και θεσμών. Αν ήταν στο χέρι της Γερμανίας να αποφασίζει για την πολιτική της ΕΚΤ είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχε καν η σημερινή πολιτική για επιπλέον ρευστότητα στις αγορές από την ΕΚΤ.
• Κατηγορεί εκπροσώπους θεσμών ή πολιτικούς άλλων χωρών ότι υπονομεύουν την εικόνα της χώρας με δηλώσεις τους – για παράδειγμα, δηλώσεις Ντάιλσελμπουμ για το ενδεχόμενο επιβολής περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, την ώρα που ο ίδιος με την επιστολή του αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ενός πιστωτικού γεγονότος.
• Οι απειλητικές δημόσιες δηλώσεις Υπουργών της Ελληνικής Κυβέρνησης, μπορεί να έχουν εσωτερική απήχηση σε κάποιο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, αλλά έχουν το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα στους πολίτες των άλλων χωρών της ΕΕ. Πολίτες που αποτελούν την εν δυνάμει πιο σημαντική υποστήριξη για ένα «καλύτερο μείγμα» οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρωζώνη.

Στο εσωτερικό μέτωπο:

• Αναγνωρίζει ότι, η χώρα θα χρειαστεί τρίτο πρόγραμμα – έστω με άλλο όνομα και ότι η εκταμίευση θα γίνεται υπό προϋποθέσεις, αλλά ακόμη δεν συμφωνούν στο ποιες είναι οι προϋποθέσεις, όπως επίσης και στο ότι οι νέες προϋποθέσεις της μεταβατικής περιόδου δεν αναπληρώνουν αυτές που αντικαθίστανται από το προϋπάρχον πρόγραμμα. Δηλαδή, αναιρεί όλη την πολιτική του της τελευταίας πενταετίας, από το σκίσιμο, στην κατάργηση του μνημονίου με ένα και μόνο άρθρο, στο τέλος των προγραμμάτων κ.λπ.
• Έμμεσα εγκαλεί την προηγούμενη κυβέρνηση – και ορθώς, γιατί δεν ολοκλήρωσε την 5η αξιολόγηση ώστε να εκταμιευτούν τα 7,2 δισ ευρώ. Έτσι όμως, αναγνωρίζει μετά από την 5ετη «επανάσταση», ότι η πρόσβαση σε φθηνή χρηματοδότηση από τους θεσμικούς εταίρους, έχει και κανόνες.
• Ζητά από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς μεταχείριση ανάλογη με αυτή που είχε η Κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά την ίδια στιγμή θεωρεί ως δεδομένο ότι, δεν δεσμεύεται από ό,τι συμφώνησε ή δέχτηκε ο Σαμαράς και κατηγορεί την ΕΚΤ για δυσμενή διακριτική μεταχείριση της νέας κυβέρνησης. Δηλαδή, για να αντιμετωπίσει το αδιέξοδο «ακροβατεί λογικά» γιατί η «δυσμενής» μεταχείριση της ΕΚΤ είναι αποτέλεσμα της δικής του τακτικής, όπως και των δημοσίων δηλώσεων περί μη βιωσιμότητας του χρέους – που δεν αφήνουν περιθώρια στην ΕΚΤ να λειτουργήσει διαφορετικά.
• Κατηγορεί τους θεσμούς για τις καθυστερήσεις, ενώ για αυτές ευθύνεται κυρίως η Κυβέρνησή του που αρνείται να δώσει στοιχεία ή καθυστερεί τις συνομιλίες με τους θεσμούς.
• Ζητά αποφάσεις για το χρέος με βάση το επιχείρημα ότι η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα και υποστηρίζει ότι, πρέπει να υλοποιηθούν οι αποφάσεις που είχαν συμφωνηθεί το 2012. Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητούσε τις πολιτικές που είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αλλά και την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος όσο και τις αποφάσεις των Ευρωπαίων ότι θα προχωρήσουν σε αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Χρειάστηκαν πέντε χρόνια ώστε να έρθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και να ακούσουμε τον κ. Τσίπρα να δηλώνει: ”Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουμε, είναι να μην γκρεμίσουμε ό,τι θετικό έγινε αυτά τα χρόνια, αλλά να αλλάξουμε το μείγμα της πολιτικής, για να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες. Στόχος μας είναι οι μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς”. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι, υπάρχουν και θετικά που συνέβησαν σε αυτή την πενταετία. Στο επόμενο ταξίδι στη Γερμανία ίσως μάθουμε και ποια είναι αυτά.

Και,

Συνυπολογιζομένων όλων των προεκτεθέντων, αλλά και της στάσης που τηρεί μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση, το μόνον που επιτυγχάνει είναι, να φέρνει όλο και σε δυσκολότερη θέση τη χώρα, αλλά και να προσθέτει αντί να αφαιρεί βάρη, τα οποία στο τέλος θα πληρώσουν ακριβότερα οι Έλληνες πολίτες και ιδιαιτέρως οι πιο αδύναμοι.

Ήδη, η απουσία ρευστότητας έχει διαμορφώσει ασφυκτικό περιβάλλον στην πραγματική οικονομία – με αποτέλεσμα ιδιαιτέρως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Η βήμα – βήμα αντιμετώπιση της κατάστασης από την κυβέρνηση, με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας, λόγω της απουσίας σχεδίου, όχι μόνον στερεί τη χώρα από την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη που έχει ανάγκη διεθνώς, αλλά και περιορίζει ακόμη περισσότερο την ισχνή έστω, δυναμική της οικονομίας.

Έτσι, όμως, όχι μόνον εκτίθενται σε κινδύνους τα αποτελέσματα των θυσιών που κατέβαλαν οι Έλληνες, αλλά και μετατίθενται στο μέλλον οι αναγκαίες για μια βιώσιμη πορεία της χώρας αποφάσεις, όταν, όπως όλα δείχνουν, το πλαίσιο που διαμορφώνεται θα είναι ακόμη πιο περιοριστικό και η πορεία απολύτως άδηλη.

Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο, ήταν αποκαλυπτική της ουσιαστικής μετατόπισής του από τις θέσεις του πρόσφατου παρελθόντος.

Όπως ο ίδιος μας είπε:

• Η χώρα έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις – κάτι που στην περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, όχι απλώς απουσίαζε από το λεξιλόγιό του, αλλά δεν υπήρχε ούτε καν ως αντίληψη.
• Η χώρα ταλανίζεται από παθογένειες, όπως αυτές που επιτρέπουν να αναπτύσσονται φαινόμενα διαφθοράς. Άραγε, μήπως θυμάται τι έλεγαν για τον Γιώργο Παπανδρέου ο ίδιος και στελέχη του, όταν ο τότε πρωθυπουργός μιλούσε για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, αντί για λιτότητα, που θα αντιμετώπιζαν τις παθογένειες και φαινόμενα όπως αυτό της διαφοράς; Και επίσης, μήπως τώρα πια μπορεί να θυμηθεί κάποια τέτοια φαινόμενα κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Καραμανλή;
• Δεν φταίνε μόνον οι εταίροι μας λέει σήμερα- και ορθώς. Ποιος όμως φώναζε στη Μέρκελ να πάει σπίτι της;

Και κάτι τελευταίο, που προέκυψε πιο ολοκληρωμένα από τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο:

Καλή η αντιγραφή θέσεων που από την αρχή της κρίσης είχε καταθέσει και υπερασπιστεί ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά αποσπασματική και χωρίς το στίγμα και τη δυναμική που θα τους έδινε μια προοδευτική θεώρηση των πραγμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να μην χρονοτριβεί άλλο η Κυβέρνηση.

Απαιτείται να προχωρήσει άμεσα σε μια συστηματική αποτύπωση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Να διαμορφώσει ένα Ελληνικό Σχέδιο μεγάλων αλλαγών για την χώρα.

Μεταρρυθμίσεις που θα θέλαμε εμείς, μόνοι μας να υλοποιήσουμε, χωρίς παραινέσεις απ” έξω, ώστε να καταστεί δυνατόν η χώρα και η οικονομία να σταθούν στα πόδια τους – να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις.

Μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν το παραγωγικό μας πρότυπο και αξιοποιούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Που αναδεικνύουν την παραγωγική και όχι παρασιτική Ελλάδα.

Μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη διαφάνεια, την ισονομία και την ευνομία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη συνοχή.

Μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται ότι, η Ελλάδα γίνεται μια λειτουργική δημοκρατία προς όφελος των πολιτών της.

Μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν να αποκομίσουμε υποσχέσεις από τους δανειστές μας για αλλαγή της πολιτικής λιτότητας, στήριξη της ανάπτυξης και των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας καθώς και μακροπρόθεσμη αναπροσαρμογή της διαχείρισης του χρέους της χώρας.

Αυτά θεωρούσαμε ως στόχους εφικτούς και προεκλογικά. Αυτά θεωρούμε ότι ακόμα και σήμερα μπορούν να επιτευχθούν.

Έστω και αργά, έστω και με βασικά λάθη, εάν η Κυβέρνηση επιλέξει αυτόν τον δρόμο, θα έχει και πάλι την υποστήριξή μας.

Όμως, ο χρόνος τελείωσε για τα μεγάλα λόγια και τις εύκολες ψευδαισθήσεις.

http://www.tokinima.gr/