Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης(από το Βήμα της Κυριακής)
Το ζητούμενο σήμερα για τη ΝΔ δεν είναι ποιον θα εκλέξει αρχηγό. Το ζητούμενο είναι αν θα καταφέρει να μη διαλυθεί. Η μετεκλογική συμπεριφορά των περισσοτέρων στελεχών της, η ανευθυνότητα που ξεχειλίζει από δηλώσεις και συμπεριφορές, οι ανεξάντλητες ίντριγκες, οι προσπάθειες και των πιο γραφικών περιπτώσεων να εισχωρήσουν στη... φωτογραφία, όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα που δεν περιέχει καμία νότα αισιοδοξίας. Ακόμη περισσότερο επειδή αποκαλύπτουν ότι στη μάχη της διαδοχής εμπλέκονται όχι μόνον ιδεολογικές επιλογές, προσωπικές φιλοδοξίες ή πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και ψυχοπαθολογικά στοιχεία. Αν βλέπω καλά μέσα από τον κουρνιαχτό, αυτό που προκύπτει από τα αλαμπουρνέζικα διαδικαστικά είναι ότι η πολιτική αφετηρία των υποψηφίων είναι αποκλίνουσα. Οι μεν πολιτεύονται «σαν έτοιμοι από καιρό», οι δε προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Οι μεν θέλουν να εξαργυρώσουν το προβάδισμά τους, οι δε να αλλάξουν κανόνες, μήπως αλλάξουν κι αποτέλεσμα. Ως εκεί τα πράγματα είναι περίπου αναμενόμενα. Ακόμη κι αν εκτρέπουν τη συζήτηση για την πολιτική σε συζήτηση επί της διαδικασίας ή αν προετοιμάζουν κάποιους από τους εμπλεκομένους για τη φροντίδα της επιστήμης. Τι θα γίνει όμως την επόμενη μέρα; Πώς θα διεκπεραιωθεί μια τέτοια αντίθεση μεταξύ τόσων αντιθέτων; Θα ενσωματώσει τους ηττημένους ο νικητής; Και θα παραμείνουν υπό τον νικητή οι ηττημένοι; Πολύ φοβούμαι ότι τα ερωτήματα αυτά θα πλανώνται μετέωρα ως τις 7 Νοεμβρίου, ίσως και αργότερα. Η δαιμονοποίηση ενός υποψηφίου είναι σαφώς μέρος της πολιτικής σύγκρουσης, αλλά ουδέποτε διευκόλυνε την αποδοχή ενός αποτελέσματος. Αν το ΠαΣοΚ ξεπέρασε σχεδόν ανώδυνα τη σύγκρουση του 2007 ήταν επειδή οι ηττημένοι όχι μόνο σεβάστηκαν, αλλά και υπηρέτησαν την ετυμηγορία της κάλπης. Ποιος προεξοφλεί σήμερα ότι κάτι αντίστοιχο θα συμβεί αύριο και στη ΝΔ; Κανείς! Και δεν το προεξοφλεί για έναν πολύ απλό λόγο: επειδή όλοι αισθανόμαστε ότι η συζήτηση που διεξάγεται για τη διαδικασία δεν είναι παρά το προοίμιο της αμφισβήτησης του αποτελέσματος. Οσοι προεξοφλούν την ήττα τους προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι η εκλογή του Νοεμβρίου δεν θα είναι παρά ένας «πρώτος γύρος». Θα είναι; Δύσκολο και μάλλον κακώς κοπιάζουν οι ενδιαφερόμενοι. Αφενός επειδή οι κομματικές ηγεσίες στην Ελλάδα έχουν απέραντη νομιμοποίηση και ανεξάντλητη νομιμότητα. Οποιος κερδίσει, λοιπόν, κέρδισε... Αφετέρου επειδή η πολιτική ανάκαμψη της ΝΔ είναι σχεδόν μονόδρομος, αν σκεφτεί κανείς πού έφτασε την περασμένη Κυριακή. Πόσο λιγότερο από το 33,5% μπορεί να πάρει ο επόμενος αρχηγός, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση; Αλλά και για έναν τρίτο λόγο. Επειδή η δυναμική εξουσίας στη χώρα μας ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση σχεδόν με κανόνες αυτοματισμού. Αν το ΠαΣοΚ τα πάει καλά, οι άλλοι θα πάνε άσχημα. Αν η κυβέρνηση τα πάει άσχημα, η ΝΔ θα επιστρέψει θριαμβευτικά στο προσκήνιο. Με άλλα λόγια, το αρχηγικό παιχνίδι είναι «μια κι έξω» και οι στρατηγικές προκαταβολικής αμφισβήτησης της εκλογής οδηγούν απλώς στην απαξίωση της ΝΔ στο σύνολό της. Υπό αυτή την έννοια και εφόσον παραμείνει στη λογική μιας μεγάλης, ενιαίας παράταξης, είναι προφανές ότι η ΝΔ θα έχει μέλλον. Μόνο που όσο παρατείνονται οι αυτοκτονικές συμπεριφορές των τελευταίων ημερών, το ερώτημα είναι αν θα έχει παρόν. Αλλά γι΄ αυτό δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου