Προς τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα και τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
Είναι ιστορικής σημασίας οι αποφάσεις που τώρα θα πάρει για την ανασυγκρότηση του κόμματος το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κεντρική Επιτροπή.
Έχω χρέος να υπενθυμίσω ότι για δύο τουλάχιστον πρωτοβουλίες του, η ιστορία θα Tου δώσει την αρμόζουσα θέση. Εννοώ τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η πρώτη πρωτοβουλία του ήταν ότι για πρώτη φορά στη χώρα δομήθηκε δημοκρατικά ένα κόμμα, με οργανώσεις, τοπικές, τομεακές, κλαδικές κλπ., οι οποίες εκφράζοντας τη γνώμη τους, ουσιαστικά μετείχαν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. O Aνδρέας Παπανδρέου μάλιστα πίστευε και τόνιζε στους συνεργάτες του ότι χωρίς οργανωμένο κόμμα, θα ήταν αδύνατον να κυβερνήσει. Την πρωτοβουλία του αυτή αντέγραψε ακόμα και η συντηρητική παράταξη, που μέχρι τότε κυβερνούσε τη χώρα παλαιοκομματικά χωρίς δομή κόμματος. Έτσι απαλλάχτηκε ο τόπος από τους επαγγελματίες κομματάρχες που αποτέλεσαν το βάθρο του παλαιοκομματισμού.
Η δεύτερη μεγάλη προσφορά του ήταν ότι για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο εμφανίστηκε κόμμα στη Βουλή των Ελλήνων που λεγόταν σοσιαλιστικό και το οποίο μάλιστα κυβέρνησε τη χώρα για πολλά χρόνια. Μετά τον θάνατό του, σιγά-σιγά η δημοκρατική οργάνωση του κόμματος κατέστη υποτυπώδης και σήμερα δυστυχώς υπάρχουν προτάσεις ακόμα και για δημιουργία ενός νέου κόμματος που δεν θα περιέχει τη λέξη «σοσιαλιστικό».
Εάν λειτουργούσαν οι οργανώσεις του κόμματος, το ΠΑΣΟΚ δεν θα υφίστατο την περιπέτεια που ακολούθησε το Καστελόριζο, γιατί απλούστατα θα δινόταν η ευκαιρία στις οργανώσεις αυτές να εκφραστούν για το κατά πόσο αποδέχονται τον δρόμο που ακολουθήθηκε.
Έτσι, θα λάμβανε μεν η ηγεσία του κόμματος τις αποφάσεις της, όμως γνωρίζοντας τη γνώμη των οργανώσεών του, είμαι βέβαιος ότι θα απέφευγε το μεγάλο λάθος. Να αναλάβει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ μόνο του την ευθύνη της αντιμετώπισης της χρεοκοπίας της χώρας, λαμβάνοντας δυσβάσταχτα για τον μικρομεσαίο χώρο μέτρα.
Το ίδιο ισχύει και για τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Tο SPD αφού επί μεγάλο χρονικό διάστημα διαπραγματευόταν τους όρους, με κάθε λεπτομέρεια, για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση της Γερμανίας, μετά από διαβουλεύσεις σε όλα τα επίπεδα, τελικά έθεσε σε ψηφοφορία στις οργανώσεις του τη συμμετοχή του SPD στην κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίστηκε και η δημοκρατική ετυμηγορία του κόμματος αλλά κυρίως η συσπείρωση και η ομόνοιά του.
Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να αντιμετωπίζαμε και εμείς τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση.
Προσωπικά, όχι μόνο στήριξα για αρχηγό του κόμματος τον Ευάγγελο Βενιζέλο αλλά και προσπάθησα να μην ενθαρρύνω καμία άλλη υποψηφιότητα σε όσους με είχαν ρωτήσει επ' αυτού, γιατί πίστευα ότι o νέος Πρόεδρος απαλλαγμένος από «αυλές» και «Ηρακλείς του στέμματος», θα μπορούσε όχι μόνο να διοικήσει αξιοκρατικά το κόμμα, αλλά κυρίως θα του επέτρεπε να αναδιοργανώσει ένα κόμμα κατά τα πρότυπα του SPD ή κάποιου αναλόγου ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος.
Όσον αφορά τις συνεργασίες, ένα ισχυρό και δημοκρατικά δομημένο σύγχρονο σοσιαλιστικό κόμμα, θα μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος συνομιλητής με άλλα συγγενή κόμματα και όχι με άτομα που ηγούνται ανύπαρκτων κοινοβουλευτικά κομμάτων. Τα άτομα εάν δεν διαφοροποιούνται ιδεολογικά, έχουν ασφαλώς θέση στο κόμμα, όμως ως συνομιλητές ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπική τους επιβίωση παρά για τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, όπως ακριβώς τον ίδρυσε και τον έφερε στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Πιστεύω ότι εάν το ΠΑΣΟΚ δεν προχωρήσει τώρα άμεσα στη δημοκρατική αναδιοργάνωσή του, με ένα γνήσιο αντιπροσωπευτικό συνέδριο κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ή τυχόν αποποιηθεί τον όρο «σοσιαλιστικό», υποκαθιστώντας τον με ορολογίες από το φυτικό βασίλειο, τότε δεν θα έχει κανένα μέλλον. Αντίθετα, τα ποτάμια, τα ρυάκια και οι παραπόταμοι, που ουδείς γνωρίζει από πού πηγάζουν και πού εκβάλλουν, θα παρασύρουν τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που από το 1974 μέχρι το 2009 το εμπιστεύθηκε.
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Κρεμαστινός
.egiakoumis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου