Αύριο το πρωί, στις 11, θα γίνει η κηδεία του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, στον Άγιο Διονύση τον Αρεοπαγίτη. Θα πάω, είναι χρέος μου. Πληροφορήθηκα ότι τον μοναδικό χαιρετισμό στον νεκρό θα απευθύνει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, "του οποίου ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος υπήρξε συνιδρυτής και "ιστορικό στέλεχος".
Η ιστορία έχει καταγράψει ότι τότε που ο αείμνηστος Χαραλαμπόπουλος, κόσμημα του ΠΑΣΟΚ,συνίδρυε το Κίνημα, ο σημερινός Πρόεδρός του δεν ήταν εκεί. Κι τα πρώτα χρό
νια της μεταπολίτευσης διακρίθηκε για την πολεμική του εναντίον του νεοϊδρυθέντος (από τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως λέει ο ίδιος) σοσιαλιστικού Κινήματος.
Έχει καταγράψει επίσης ότι πέρασαν 15 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ για να εμφανιστεί ο σημερινός Πρόεδρός του στη Χαρ. Τρικούπη, σε δύσκολη, είναι αλήθεια, περίοδο.
Αυτό δεν θα με εμποδίσει να παραστώ στην κηδεία του "τίμιου Τζων", όπως τον αποκαλούσε αείμνηστος συνάδελφος (δημοσιογράφος) και συναγωνιστής του στο ΠΑΚ.
Είναι, όμως, μερικά γεγονότα τα οποία έχουν καταγραφεί ιστορικά. Και αυτά θα μας τα θυμίζει η ιστορία όσο καταγράφει τα νεότερα γεγονότα. Γνωρίζω κάποιους που λένε ότι ο χρόνος και οι εν τω μεταξύ εξελίξεις αμβλύνουν τις εντυπώσεις και στρογγυλεύουν τις σχέσεις. Και άλλους, πολύ περισσότερους (όλους τους γνώρισα πριν κάνει ο Β. Βενιζέλος την εμφάνισή του στο ΠΑΣΟΚ) που θυμούνται ότι τον είχαν απέναντί της στα αμφιθέατρα της Νομικής Θεσσαλονίκης, στη ΦΕΑΠΘ και στην ΕΦΕΕ,όπως και στις συναντήσεις εκπροσώπων των νεολαιών των δημοκρατικών κομμάτων και τον θυμούνται να επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ με φανατισμό και ρητορικό οίστρο (ποτέ δεν του έλειψε) ως εκπρόσωπος της Ν. ΚΟΔΗΣΟ του Γιάγκου Πεσματζόγλου.
Δεν ξέρω αν γεγονότα, όπως η κηδεία ενός σημαντικού ανθρώπου, πρέπει να είναι ευκαιρία για να λησμονηθούν τα παρελθόντα ή για να τα ξαναθυμηθούν όλοι, καθώς θα ανατρέχουν στις στιγμές που έζησαν παρέα με τον εγκαταλείψαντα τα εγκόσμια ή μακριά και απέναντι από αυτόν. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον σημερινό Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αφορά και ορισμένους από εκείνους που τόλμησαν να εμφανιστούν δίπλα στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, παριστάνοντας τους γίγαντες, ενώ ήταν και αποδείχθηκαν νάνοι και ανάξιοι της τιμής να είναι δίπλα σε έναν γίγαντα.
Εγώ, πάντως, δεν τολμώ να πάρω στα χέρια μου το σφουγγάρι και να τα σβήσω όλα. Μπορώ να τα δω μέσα από τις εξελίξεις που σημειώθηκαν στο μεταξύ. Αλλά, λόγω και του ότι υποστηρίζω ότι, ως λαός, οφείλουμε να έχουμε ιστορική μνήμη, μου είναι αδύνατο να διαγράψω τα γεγονότα, είμαι πολύ μικρός για να επιχειρήσω κάτι τέτοιο.
Άλλωστε, δεν έχω ενώπιόν μου κάτι μεγάλο που θα με βοηθούσε σε ένα παρόμοιο εγχείρημά μου, αν ποτέ το τολμούσα.
Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος δεν ήταν άνθρωπος της δημοσιότητας και ίσως αυτό τον βοήθησε να παραμείνει έντιμος και ακέραιος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Οι νεότεροι ας φροντίσουν να πληροφορηθούν για τον άνθρωπο αυτόν κι ας προσπαθήσουν να βαδίσουν στα βήματά του. Περισσότερο απ΄ όλους όσοι σκοπεύουν να ασχοληθούν με την πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου