Να το πάλι το Grexit! Ξεμύτισε. Αυτή η λεξούλα που μας τρομοκράτησε τα προηγούμενα χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο, το ίδιο απειλητική.
Μα, δεν μας...
διαβεβαίωναν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ότι είχαμε τελειώσει μ’ αυτό το βάσανο και ότι είχαμε αποφύγει οριστικά τον κίνδυνο;
Δεν μας έλεγαν, πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος, ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις μεταρρυθμίσεις, ότι με τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουμε πετύχει, με τη μείωση της ανεργίας, την ομαλή έξοδο στις αγορές και το θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη, δεν θα χρειαστεί να ληφθούν άλλα επώδυνα μέτρα και πως μπορούμε να βαδίσουμε με σιγουριά στη λεωφόρο του ακτινοβόλου μέλλοντος, αγκαζέ με τους εταίρους μας;
Τι συνέβη και ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να καταριέται τη μοίρα του που τον έφερε (με το ζόρι προφανώς) να διοικεί μια δύστροπη χώρα και ο αριστοτέχνης του στόμφου και της μεγαλοστομίας αντιπρόεδρος να μην μπορεί να επινοήσει μια μυώδη ατάκα για να πλασάρει την πανωλεθρία ως θρίαμβο;
Κρίμα, κρίμα, κρίμα (τρις για έμφαση). Ωστόσο, εσείς, κοινοί θνητοί, μην απελπίζεστε. Μπορεί να χάσαμε μια μάχη γιατί βιαστήκαμε να τη δώσουμε, δεν χάσαμε όμως τον πόλεμο.
Αλλά είναι πιθανόν να τον χάσουμε, αν δεν σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Και τι επιβάλλουν οι περιστάσεις; Να αφήσουμε κατά μέρος κάθε σκέψη περί εναλλακτικών λύσεων, να ψηφίσουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης τη νέα συμφωνία, έστω και με μισή καρδιά, και βεβαίως να συνδράμει η αντιπολίτευση την εθνική προσπάθεια.
Αν δεν γίνουν όλα αυτά, αν δηλαδή οι πολίτες φλερτάρουν με την ιδέα της ανατροπής, αν κάποιοι βουλευτές διαφωνήσουν και καταψηφίσουν κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει ανοήτως να απορρίπτει τις προτάσεις για συνεννόηση, τότε ας αρχίσουμε να υπολογίζουμε τις τιμές σε δραχμές, αν τις έχουμε κι αυτές, γιατί μας περιμένουν μαύρες μέρες και ακόμη πιο μαύρες νύχτες, με κλειστές τράπεζες, ξηλωμένα ΑΤΜ, λεηλατημένα σούπερ μάρκετ και συγκρούσεις στους δρόμους. Τύφλα να ’χει δηλαδή η Αργεντινή. Αχ, αυτή η χώρα. Εμείς θέλουμε να τη μνημονεύουμε για τον Τσε, τον Μαραντόνα και τον Μέσι κι αυτή σκάει συνεχώς μπροστά μας ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ευτυχώς, όμως, έχουμε επιδέξιους καπεταναίους, κρατάνε γερά το τιμόνι μέσα στη θύελλα και θα οδηγήσουν τον «Τιτανικό» (διαψεύδοντας την Ιστορία) σε ασφαλές λιμάνι. Δεν είναι ώρα για ανταρσία...
Τάσος Παππάς – efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου