...για την Αννα Διαμαντοπούλου...Στην ανάγκη να ενωθούν οι διάσπαρτες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού χώρου μέσω ενός ιδρυτικού συνεδρίου από μηδενική βάση αναφέρεται η Αννα Διαμαντοπούλου, θέτοντας ως διαχωριστική γραμμή στην πολιτική αντιπαράθεση τις...
μεταρρυθμίσεις έναντι του λαϊκισμού.
Σε συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», κρίνει θετικά την εκλογή Μητσοτάκη στη Ν.Δ. και εκτιμά ότι μια συνεπής πορεία του προς το Κέντρο θα επηρεάσει όλα τα κόμματα. Για το ασφαλιστικό, τάσσεται υπέρ της συναίνεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε ένα σχέδιο προς όφελος της νέας γενιάς. Σχολιάζοντας, τέλος, τον εθνικό διάλογο για την παιδεία, σημειώνει με αιχμηρό τρόπο ότι «εξελίσσεται σε πρόσκληση για τσάι στα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ».
Ποια είναι η άποψή σας για το ενδεχόμενο συγκρότησης οικουμενικής κυβέρνησης; Θα θεωρούσατε προτιμητέα εξέλιξη έναν κυβερνητικό συνασπισμό των λεγόμενων δυνάμεων του προοδευτικού-κεντρώου χώρου (Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι) ή και η παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι απαραίτητη;
Εάν υπήρχε μια διευρυμένη συμφωνία πέρα από το Μνημόνιο, που θα οδηγούσε σε ένα εθνικό σχέδιο τριετίας με στόχο την επαναφορά της χώρας στην κανονικότητα και στην ανάπτυξη, επεξεργασμένο από κοινού από τα κομματικά επιτελεία, σε μια λογική «υπέρ πάντων η πατρίς», θα είχε νόημα. Κάτι τέτοιο όμως, που απαιτεί τόλμη, δουλειά, πολιτικό κόστος και θυσίες, δεν φαίνεται στον ορίζοντα από κανέναν. Συγκυβέρνηση απλώς για μοίρασμα υπουργείων και αξιωμάτων δεν αφορά τον ελληνικό λαό και ούτε προσφέρει τίποτα.
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς, της Κεντροδεξιάς, αλλά και της Αριστεράς εκτυλίσσονται διάφορες πολιτικές διεργασίες. Εκτιμάτε ότι βρισκόμαστε ενόψει διαμόρφωσης ενός νέου πολιτικού χάρτη στη χώρα ή «όλα τριγύρω αλλάζουνε» και οι νοοτροπίες ίδιες μένουν;
Θεωρώ ότι μετά τη διακυβέρνηση και από τον ΣΥΡΙΖΑ και την τραγική επιδείνωση της οικονομίας αλλά και της ζωής των πολιτών, έρχεται το τέλος της μεταπολίτευσης και των μύθων της. Η διαχωριστική γραμμή πλέον στην πολιτική βρίσκεται ανάμεσα, από τη μια μεριά, στις μεταρρυθμίσεις που οργανώνουν το κράτος, την οικονομία, την παραγωγή και το κράτος δικαίου και, από την άλλη, στον λαϊκισμό, τον κομματισμό και την αναξιοκρατία. Θεωρώ ότι κόμματα και πολιτικοί, παλιοί και νέοι, θα πρέπει να επιλέξουν με βάση αυτή τη διαχωριστική γραμμή και όχι με τους ξεπερασμένους από την κρίση πολιτικούς ορισμούς του παρελθόντος.
Ειδικά για τις ζυμώσεις στην Κεντροαριστερά, συμμετέχετε ενεργά, τις παρακολουθείτε από απόσταση; Κρατάτε σταθερή τη θέση για έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, όπως εσχάτως έχουν υποστηρίξει δημοσίως ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος κ.ά.;
Σε συνέχεια των παραπάνω, επιμένω σε ό,τι εδώ και τρία χρόνια διατύπωσα: στην ανάγκη ιδρυτικού συνεδρίου από μηδενική βάση ενός χώρου ευρωπαϊκού, μεταρρυθμιστικού, που θα απαντά στα μεγάλα ζητήματα της δημοκρατίας και της παραγωγής και θα ενώνει τις διάσπαρτες σημερινές δυνάμεις.
Τι σηματοδοτεί κατά τη γνώμη σας η ανάληψη της ηγεσίας της Ν.Δ. από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και πώς εκτιμάτε ότι θα επηρεάσει την κυβερνητική πολιτική και τον ΣΥΡΙΖΑ και, από την άλλη, κόμματα του Κέντρου, όπως το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ;
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μια θετική εξέλιξη. Το μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο είναι να τραβήξει το κόμμα του προς το «όνειρό του» και να μη γίνει το αντίθετο. Μια συνεπής πορεία του προς το Κέντρο, με μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκό προσανατολισμό, είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει όλα τα κόμματα, μη εξαιρουμένων και των κομμάτων της κυβέρνησης. Ειδικά αν καταφέρει να επιτύχει και την αναγκαία κοινωνική κινητοποίηση γύρω από το μείζον ζητούμενο της εποχής μας, που είναι οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Ολα αυτά δεν είναι καθόλου εύκολα στο συγκεκριμένο κόμμα και ιδιαίτερα στη σημερινή του κατάσταση. Εχει πολλά να κάνει και πολύ περισσότερα να αποδείξει για να τα καταφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου