Διώκονται για τις καλύβες τους οι κάτοικοι των συνόρων. Ποιοι ετοιμάζουν νέο "Βατοπέδι" με πρόσχημα την αξιοποίηση του περιβάλλοντος. Δραματική έκκλησηΓράφει ο Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Κάτοικος Δέλτα Έβρου
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
(Ανοιχτή επιστολή)Κύριε Πρόεδρε,
κατά την πρόσφατη επίσκεψή σας στο Δέλτα του ποταμού Έβρου, που μας τίμησε και έδωσε μεγάλη χαρά σε όλους μας, ζητήσατε συνεχή ενημέρωση σχετικά με το χώρο και τα προβλήματά του.
Σαν μόνιμος κάτοικος του Δέλτα πιστεύω πως μπορώ να συμβάλλω σ’αυτό, όχι επειδή αμφισβητώ τους αρμόδιους και επιφορτισμένους να σας «ενημερώσουν», αλλά επειδή κανείς από αυτούς δεν ζει στο χώρο και οι πιο πολλοί έχουν δει από κοντά ελάχιστα περισσότερο από το μικρό κομμάτι που είδατε κι εσείς στην πολύ μικρή, βιαστική και προσεκτικά αποστειρωμένη βαρκάδα που σας κάναμε.
Το Δέλτα του Έβρου είναι ένα πανέμορφο κομμάτι της γης, ένα δώρο του Θεού στους Έλληνες, ένας ευλογημένος τόπος. Συγχρόνως είναι άγριο, δύσκολο και γεμάτο παραξενιές περιβάλλον, που αλλάζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, με ταχύτητες που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε ούτε εμείς που ζούμε εδώ. Συγχωρέστε μου την πολυλογία αλλά είναι βασικό, για κάποιον που θέλει να κατανοήσει τι γίνεται εδώ, να ξέρει ότι αυτό που σήμερα είναι βαθύ αύριο μπορεί να είναι ρηχό, αυτό που χτες ήταν νερό σήμερα είναι βούρκος, αυτό που πάντα ήταν πέρασμα σε ελάχιστο χρόνο γίνεται αδιέξοδο.
Είμαι σίγουρος πως οι καλοί επιστήμονες της περιοχής μας σας μίλησαν για την αφθονία των ειδών της χλωρίδας και πανίδας στο χώρο, δεν ξέρω όμως αν σας είπαν για τους ανθρώπους που ζουν εδώ, γιατί τελευταία κάποιοι κάνουν ότι δεν μας βλέπουν ή προσπαθούν να λησμονήσουν την ύπαρξή μας και ακόμη χειρότερα θέλουν να την αποκρύψουν.
Να σας ενημερώσω λοιπόν ότι, εκτός από τον Κορμοράνο και τη Λεπτομύτα, ζουν και άνθρωποι στο δέλτα του Έβρου. Άνθρωποι καθαροί, μέσα στους βούρκους, τίμιοι, νοικοκύρηδες, οικογενειάρχες που έχουν αναθρέψει άξια παιδιά μέσα στις καλύβες τους κι έχουν δώσει καλούς ανθρώπους και λαμπρούς επιστήμονες στην κοινωνία. Έλληνες πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους και...
σέβονται τις αρχές και τους νόμους της, συνεπείς στις υποχρεώσεις τους που, ξέρετε, είναι πολύ περισσότερες στα σύνορα.
Άνθρωποι που για να πάνε να ψωνίσουν ή να επισκεφθούν γιατρό πρέπει να ταξιδέψουν με βάρκα στην αρχή και αυτοκίνητο μετά, να χάσουν ώρες απ’ τη δουλειά τους, μέρες απ’ τη ζωή τους.
Σας είπε άραγε κανείς ότι στην Ελλάδα του 2009 υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ηλεκτρικό ρεύμα πέντε ώρες το εικοσιτετράωρο, γιατί έτσι όπως ακρίβυναν τα καύσιμα δεν μπορούν να δουλέψουν για περισσότερο χρόνο τις γεννήτριες τους; Ξέρετε ότι στην Ελλάδα της Ευρωζώνης κάποιοι αποθηκεύουν τα τρόφιμά τους σε ψυγεία πάγου και μαζεύουν το νερό της βροχής για να πλένονται; Ότι στη χώρα της οποίας είστε ο Πρόεδρος, κάποιοι πολίτες κοιμούνται με το όπλο στο κρεβάτι;
Να σας ενημερώσω ότι στην απέναντι όχθη του ποταμού υπάρχει μια πόλη, η Αίνος (Enez στα Τούρκικα), κάποια χωριά, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, φέγγει ο τόπος τη νύχτα. Στην από δω πλευρά μερικοί, μετρημένοι στα δάχτυλα, Έλληνες κοιμούνται με φως ένα καντήλι. Και κάποιοι, που θέλουν να λέγονται Έλληνες κι αυτοί, έχουν βάλει σκοπό να τα σβήσουν αυτά τα καντήλια. Σας τα είπε άραγε κανείς αυτά;
Τον τελευταίο καιρό δεχόμαστε μια απρόκλητη, αναίτια και ανηλεή επίθεση εκ μέρους της Ελληνικής πολιτείας την οποία κάποιοι - που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα κίνητρα και τους στόχους τους - έχουν στρέψει εναντίον μας μετά από συστηματική και ξεδιάντροπη παραπληροφόρηση.
Τα παραπήγματα (καλύβες) στα οποία ζούμε και εργαζόμαστε τίμια εδώ και δεκάδες χρόνια, η μια γενιά μετά την άλλη, σήμερα χαρακτηρίζονται αυθαίρετα και διώκονται με τον ίδιο νόμο που διώκεται η αυθαίρετη βίλα με τις δύο πισίνες στη Σαρωνίδα. Μόνη διαφορά ότι σε εμάς ο νόμος όχι μόνο εφαρμόζεται αλλά και εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα. Υπηρεσίες του κράτους (πολεοδομία - δασαρχείο) καταγράφουν τα παραπήγματα αυτά με σκοπό την επιβολή προστίμων και κυρώσεων. Εισαγγελείς απαγγέλλουν κατηγορίες και σέρνουν στα δικαστήρια ανθρώπους που δεν έχουν ξαναπεράσει τέτοιες πόρτες.
Και πάμε στα δικαστήρια και αθωωνόμαστε, γιατί η Δικαιοσύνη μπορεί να΄ναι τυφλή, αλλά κουφή δεν είναι, ούτε αναίσθητη, ακούει τον κόσμο της περιοχής, νοιώθει το δίκιο του. Αλλά παρ΄ότι τα ποινικά δικαστήρια μας αθωώνουν, τα πρόστιμα συνεχίζουν να΄ρχονται από την πολεοδομία.
Δεν είμαστε εγκληματίες, κύριε Πρόεδρε, ούτε παράνομοι. Εργάτες της γης και της θάλασσας είμαστε με απόλυτο σεβασμό στους νόμους και τις υπηρεσίες της χώρας μας.
Ο τρόπος ζωής μας είναι η παράδοση και η ιστορία του Νομού Έβρου. Οι καλύβες μας ήταν εδώ πολύ πριν ψηφιστούν οι νόμοι περί αυθαιρέτων και οι κάτοικοι τους έχουν κατ’ επανάληψη χειροκροτηθεί από όλους εσάς που διοικείτε, που κατά καιρούς μας έχετε χαρακτηρίσει ακρίτες, ήρωες και φύλακες των συνόρων (κάποιοι μάλιστα είχαν υποσχεθεί ότι θα χρηματοδοτηθούμε για να μείνουμε εδώ) και που τώρα, στη δύσκολη στιγμή μας, μας ξεχάσατε και μας αφήνετε μόνους και αβοήθητους.
Είναι οι ίδιες καλύβες στις οποίες έβαζε σημαίες ο Ελληνικός στρατός μέχρι πολύ πρόσφατα. Τώρα γίνανε αυθαίρετα. Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που χρόνια τώρα φιλοξενήσαμε και βοηθήσαμε το Στρατό την Αστυνομία, την Ε.Υ.Π., τους Συνοριοφύλακες και όποια άλλη υπηρεσία χρειάστηκε τη βοήθειά μας. Τώρα γίναμε καταπατητές.
Η παρουσία Ελλήνων πολιτών είναι απαραίτητη στο συγκεκριμένο χώρο τον οποίο επιβουλεύονται απροκάλυπτα οι Τούρκοι που κατά καιρούς έχουν κάνει απόπειρες να τον καταπατήσουν περνώντας ζώα ή ανθρώπους στην Ελληνική πλευρά του ποταμού. Ρωτήστε την Αστυνομία, τη συνοριοφυλακή, το στρατό, το Νομάρχη, το Δεσπότη μας. Όλοι τα ίδια θα σας πουν. Όλα αυτά θα σας τα επιβεβαιώσουν όλες οι αρχές. Και όλοι θα σας πουν ότι η παρουσία μας εδώ είναι αναγκαία. Ο κύριος εισαγγελέας και η πολεοδομία όμως πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και - αφού τελείωσαν με τα αυθαίρετα στην υπόλοιπη χώρα - ανακάλυψαν τους καταπατητές του Έβρου και μας κυνηγάνε. Καλύβες όμως εδώ, υπήρχαν πολύ πριν γίνουν οι νόμοι περί αυθαίρετης δόμησης. Κι αν είναι παράνομο το καλυβάκι μου επειδή δεν έχει άδεια από την πολεοδομία, ούτε κι ο Παρθενώνας έχει άδεια. Κι αν νομιμοποιούνται ολόκληροι οικισμοί που φτιάχτηκαν παράνομα, μέσα σε δάση και αρχαιολογικές περιοχές, πριν λίγα χρόνια κι έγιναν «συνεταιρισμοί» ύστερα, κι αν οι εκατομμύρια ημιυπαίθριοι νομιμοποιούνται σήμερα, δεν βλέπω γιατί δεν μπορεί να βρεθεί μια λύση για το δικό μας χωριό που ήταν πάντα εδώ. Επειδή περί ενός χωριού πρόκειται. Κάνουν πως δεν το βλέπουν (ή τους βολεύει να μην το βλέπουν) αυτοί που μας «διαχειρίζονται», δεν θέλουν να το δουν κάποιοι από εκείνους που μας διοικούν, μα το χωριό είναι εκεί. Ένα όμορφο χωριό, με 250 σπίτια. Οι γειτονιές του είναι μακριά η μια από την άλλη, τα σπίτια του σκόρπια. Οι δρόμοι του είναι κανάλια και τα οχήματά του πλάβες (οι παραδοσιακές επίπεδες βάρκες). Δεν έχει ρεύμα και νερό. Δεν μπορούμε ν΄αλλάξουμε την εξωτερική εμφάνιση των σπιτιών μας, μη τα θεωρήσουν καινούργιες κατασκευές και μας τραβάνε στα δικαστήρια. Τρεις κάδους σκουπιδιών έχουμε όλους κι όλους στο χωριό μας αλλά κι αυτούς τους αδειάζουν μόνο το καλοκαίρι ή όταν πρόκειται να μας επισκεφθεί κάποιος Υπουργός. Τον υπόλοιπο χρόνο αν ρίξουμε σακούλες εκεί, πηγαίνουν τα τσακάλια τις σκίζουν, σκορπάνε τα σκουπίδια και εμείς πρέπει πάλι να τα μαζεύουμε. Οι άνθρωποι του κυνηγετικού συλλόγου Φερών τοποθέτησαν -και πολύ καλά κάνανε- καλάθια σε διάφορα σημεία για να ρίχνει ο κόσμος τα σκουπίδια του, αλλά αυτά δεν τα άδειασε ποτέ κανείς. Έρχεται η πλημμύρα ή ο Νοτιάς, τα σκορπάει, απλώνονται παντού τρέχουμε να τα μαζέψουμε εμείς. Οι λαθρομετανάστες, που περνούν χιλιάδες από δω, αφήνουν πίσω τους πολύ σκουπίδι. Το ποτάμι κατεβάζει πάρα πολύ σκουπίδι. Ότι πετάξει οποιοσδήποτε διεστραμμένος Βούλγαρος, Τούρκος ή Έλληνας στον Έβρο, αρμενίζει στο ποτάμι και καταλήγει στις όχθες του σ’ αυτά τα τελευταία τρία μίλια που κοντράρει η θάλασσα. Τρέχουμε να τα μαζέψουμε εμείς. Να μη τα βλέπουν οι επισκέπτες και γινόμαστε ρεζίλι.
Παρ’όλα αυτά, παρά τις αντιξοότητες και τη φτώχια μας, ζούσαμε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι για πάρα πολλά χρόνια στην πανέμορφη κι ευλογημένη αυτή άκρη της γης. Γιατί έτσι το κληρονομήσαμε, γιατί έτσι επιλέξαμε, γιατί εύκολα αγαπιέται αυτός ο τόπος και δεν παλιώνει, δεν μικραίνει, δε ξεχνιέται τούτη η αγάπη.
Ύστερα μας ανακάλυψε ο τουρισμός. Άρχισαν να έρχονται στο Δέλτα ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες. Κάθε χρόνο περισσότεροι, κάθε χρόνο και καλύτερα.
Χαρήκαμε κι εμείς. Από τη μια γιατί γνώριζε ο κόσμος τον τόπο και τη δουλειά μας, από την άλλη γιατί με τις βαρκάδες και τις περιηγήσεις που ξεκινήσαμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους αυτούς προστέθηκε ένα ανέλπιστο και γλυκό εισόδημα που βελτίωσε τα οικονομικά μας.
Σήμερα δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν ήταν ευλογία ή κατάρα ο ερχομός του τουρισμού. Γιατί, μαζί με τους επισκέπτες ανακάλυψαν το Δέλτα του Έβρου κι όλοι όσοι ξέρουν να κονομάνε απ’αυτούς. Ξαφνικά εμφανίστηκαν διάφοροι ανεκδιήγητοι τύποι που, χωρίς να γνωρίζουν το Δέλτα, χωρίς να τό’χουν δει ποτέ στη ζωή τους, αποφάσισαν να το «σώσουν».
Ξαφνικά μας ανακάλυψαν οι «οικολόγοι». Όχι οι πολλοί, οι αληθινοί, οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά για το περιβάλλον, όχι οι γνήσιοι φυσιολάτρες. Αυτοί, όταν έρθουν και μας γνωρίσουν, δουν πως ζούμε και τι κάνουμε, παίρνουν το μέρος μας. Εξάλλου αν ο ορισμός του οικολόγου είναι: «αυτός που αγαπά και νοιάζεται για το περιβάλλον», τότε τέτοιος είμαι κι εγώ, τέτοιοι είμαστε όλοι οι κάτοικοι του Δέλτα. Το γεγονός ότι παίρνω το τουφέκι μου και πάω στο κυνήγι δεν σημαίνει ότι νοιάζομαι για το περιβάλλον λιγότερο από αυτόν που οικολογίζει ανέξοδα από τη ζεστασιά του σπιτιού ή από τη δροσιά του γραφείου του. Ζω μέσα στη φύση, ζω απ΄τή φύση, ζω για τη φύση και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή γιατί είμαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της. Και δεν γίνεται ν΄αγαπά το περιβάλλον περισσότερο από μένα αυτός που βγαίνει στη φύση Πρωτομαγιά και Καθαρά Δευτέρα. (Το γεγονός ότι φεύγοντας μαζεύει τα σκουπίδια του τον κάνει νοικοκύρη, όχι απαραίτητα οικολόγο).
Την πάθαμε κύριε Πρόεδρε. Ξαφνικά η οικολογία έγινε μόδα. Ξαφνικά όλοι γινήκανε οικολόγοι. Άνθρωποι που δεν ξέρουν να μαζέψουν ραδίκια, που δεν μπορούν να διαλέξουν τα μανιτάρια, που δεν είναι σε θέση να κόψουν ένα φρούτο χωρίς να σπάσουν το κλαδί, που φοβούνται την αράχνη τη σαύρα, τον γυμνοσάλιαγκα, δηλώνουν οικολόγοι και το πιστεύουν κι όλας. Και θέλουν να κρίνουν εμένα και τον τρόπο που ζω, χωρίς να ξέρουν ούτε εμένα, ούτε το χώρο, ούτε τον τρόπο που ζω.
Την πάθαμε, έτσι πώς την πάθαμε το΄74. Τότε, μετά τη χούντα, είχαμε γίνει όλοι αριστεροί, θυμάστε; Έτσι ήταν η μόδα. Πόσοι απομείνανε μετά που πέρασε η μόδα;
Δήθεν, ψεύτικοι, νάιλον κομμουνιστές τότε.
Δήθεν, ψεύτικοι, νάιλον οικολόγοι σήμερα. Άνθρωποι που νομίζουν πως τα δέκα ευρώ το χρόνο που πληρώνουν συνδρομή σε μια «οικολογική» οργάνωση, τους βάζουν στη «μεγάλη παρέα» ή χειρότερα τους κάνουν μέτοχους στη «μεγάλη ιδέα» και συνδιαχειριστές της φύσης.
Και είναι όλοι αυτοί - είτε γιατί είναι αφελείς, είτε γιατί πραγματικά νοιάζονται και τους ξεγελάσανε, ή γιατί θέλουν να πάνε με τη μόδα - που δίνουν δύναμη στους άλλους τους τυχοδιώκτες, τους επικίνδυνους, τους επαγγελματίες «οικολόγους». Αυτούς που κάνανε επάγγελμα την ανασφάλεια και την ανησυχία του μέσου κάτοικου της πόλης, που, κρυμμένοι πίσω από υποσχέσεις για «πράσινη ανάπτυξη» και πράσινα άλογα, χτυπήσανε φλέβα χρυσού αγωνιζόμενοι να «σώσουν» τον πλανήτη, ρουφώντας χρήματα από τα Ευρωπαϊκά και τα Εθνικά ταμεία, ξεσπιτώνοντας και καταστρέφοντας τους ανθρώπους της υπαίθρου, αποστειρώνοντας τη φύση, κάνοντας «επιστημονικές» επεμβάσεις, κόντρα σ΄αυτό που έφτιαξε ο Θεός, κόντρα σ΄αυτό που χιλιάδες χρόνια φύλαξαν οι τοπικές κοινωνίες.
Μεγάλες, πολυδιαφημιζόμενες «περιβαλλοντικές» οργανώσεις, που χρόνια τώρα χτίζουν ένα πράσινο εταιρικό προφίλ, διαπλεκόμενες με την αφρόκρεμα των επιχειρηματιών της χώρας μας (που είναι και οι χορηγοί τους άλλωστε) και όχι μόνον, εκμεταλλευόμενες την ύποπτα παρατεταμένη σιωπή των Μ.Μ.Ε. και την άγνοια ή αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας, στήνουν ένα σκοτεινό περιβαλλοντικό πανηγύρι στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών και των πραγματικών προβλημάτων του περιβάλλοντος.
Μεγαλοεπιχειρηματίες συναλλασσόμενοι με τους «επίσημους» φρουρούς του περιβάλλοντος, που πολλές φορές τους επισημοποιεί η ίδια η πολιτεία για να βγάλει από τα χέρια της την καυτή πατάτα και άλλες φορές επισημοποιούνται από μόνοι τους με το έτσι θέλω και η πολιτεία το ανέχεται, με μοναδική τους έγνοια το μοίρασμα της πίττας και την προετοιμασία του εδάφους για τις μεγάλες συμφωνίες σε έργα τεράστιας σημασίας, με θύμα για άλλη μια φορά το περιβάλλον και πρόσχημα την αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης του λαού της Ελλάδας.
Βολεμένοι λομπίστες που μέσα από ένα αδιάκοπο αλισβερίσι με κάθε λογής επιχειρήσεις που άμεσα ή έμμεσα επιβαρύνουν το περιβάλλον, ξεπλένουν κάθε είδους βρωμιά ή περιβαλλοντική ζημιά προκαλέσει η παραγωγή και κατανάλωση των προϊόντων συγκεκριμένων, φερόμενων ως «πράσινων» επιχειρήσεων και πολυεθνικών.
«Διαχειριστές» που κακοδιαχειρίζονται τεράστια ποσά από Ευρωπαϊκά και Εθνικά προγράμματα, χωρίς να έχουν φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στην προστασία της φύσης, που δραστηριοποιούνται επί της ουσίας μόνον όταν βλέπουν σίγουρο κέρδος ή το επιτάσσουν λόγοι προβολής αρκεί να μη θίγονται τα συμφέροντα των χορηγών τους.
Ένα καλοσχεδιασμένο, καλοστημένο, καλοδιαφημισμένο και πολύ καλά οργανωμένο σύστημα, που στηρίζεται και από μικρότερες αστικές περιβαλλοντικές οργανώσεις – δορυφόρους, που στην πλειοψηφία τους δεν ξέρουν τι τους γίνεται, που εκμεταλλεύεται τη δικαιολογημένη ανησυχία των - νέων κυρίως – κατοίκων των αστικών κέντρων και την άγνοιά τους σ΄ότι έχει να κάνει με την περιφέρεια, που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα και που με μεγάλη μαεστρία απομονώνει οργανώσεις και κινήσεις πολιτών, που δεν συμμετέχουν ή αντιτίθενται στην κερδοφόρα σχέση του με το κεφάλαιο, που αγοράζει τοπικούς άρχοντες κι εξαγοράζει συνειδήσεις, που πνίγει κάθε αντίθετη φωνή, που επιλέγει τη σιωπή όπου συμφέρει, που αγνοεί κι ακόμα χειρότερα τρομοκρατεί τοπικές κοινωνίες όταν τολμήσουν να απαιτήσουν σεβασμό στο περιβάλλον του τόπου τους, τις συνήθειές και τις παραδόσεις τους, ή όταν προσπαθήσουν να διαφυλάξουν την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους.
Όλοι αυτοί είναι που δηλώνουν ότι θα διαχειριστούν σωστά το περιβάλλον. Μόνο που το περιβάλλον το διαχειρίζεται Αυτός που το΄φτιαξε και δεν τους έχει ανάγκη. Μόνο που είναι το περιβάλλον που διαχειρίζεται τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται το περιβάλλον. Ξεκαβαλήστε κύριοι. Το περιβάλλον δεν είναι περιουσία σας. Εσείς είστε ένα μικρό του κομμάτι. Κι εγώ το ίδιο. Κι όταν ο κύκλος μας τελειώσει, από τ΄απομεινάρια μας θα τρέφονται κάποια φυτά, απ΄τους σπόρους των οποίων θα τρέφονται κάποια πουλιά, που κι αυτά με τη σειρά τους θα θρέψουν κάποια άλλα πλάσματα και πάει λέγοντας. Αυτή είναι η φύση. Έτσι είναι κι έτσι ήταν πάντα. Και η περίφημη «διαχείρισή» σας μια απάτη είναι, μόνο που καταφέρατε να την κάνετε μόδα. Και καλά τα καταφέρατε, αλλά σ΄αυτό τον τόπο οι απατεώνες και οι σφετεριστές ποτέ δεν χάρηκαν για πάνω από μια – δυό γενιές. Κι αν καταφέρατε να τρυπώσετε σε υπηρεσίες και υπουργεία να χειραγωγήσετε Μ.Μ.Ε., να δηλητηριάζετε με οργανωμένη προπαγάνδα παιδικές ψυχές στα σχολεία, πάλι ξένα σώματα είστε, γιατί είσαστε κάλπικοι, και σαν ξένα σώματα θα σας αποβάλλει ο κοινωνικός ιστός. Ξεκίνησε ήδη. Για δέστε, εσείς που κάνατε σημαία τη φύση, με όλη τη διαφήμιση, όλη την προπαγάνδα, με όλο το «σπρώξιμο» και τη βοήθεια που δεχθήκατε και δεχόσαστε από μεγαλοδημοσιογράφους και μέσα, με όλα τα χρήματα που σκορπάτε, τι καταφέρατε; Ποια απήχηση έχουν τα παραμύθια σας στους ανθρώπους που ζουν στη φύση, τους ανθρώπους της υπαίθρου;
Υπάρχει και Εθνικό θέμα, στο Δέλτα του Έβρου, κύριε Πρόεδρε. Η Τουρκική πλευρά του ποταμού είναι σταθερό έδαφος, εύκολα προσβάσιμο, υπάρχει δρόμος δίπλα στην όχθη του. Η δική μας πλευρά είναι βάλτος και η πρόσβαση στα σύνορα είναι δύσκολη και περίπλοκη. Οι συνθήκες αλλάζουν ώρα με την ώρα. Μόνο κάποιος που ζει εδώ ξέρει που και πώς να κινηθεί με ασφάλεια. Είμαστε εμείς και οι βάρκες μας που εξασφαλίζουμε την πρόσβαση κρατώντας τα κανάλια ανοιχτά. Κι όλο λιγοστεύουμε κι όλο κλείνουν τα κανάλια. Αν φύγουμε από δω οι προσβάσεις θα κλείσουν πριν περάσει ένας χρόνος. Θα το χάσουμε το μέρος κύριε Πρόεδρε. Και θα φύγουμε αν συνεχίσουν να μας επιβάλλονται πρόστιμα. Κανείς από μας δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να τα πληρώσει. Ούτε μπορούμε να ζήσουμε και να δουλέψουμε χωρίς τις καλύβες μας. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι εξαιρετικά δύσκολες, χειμώνα – καλοκαίρι.
Δεν είναι αυθαίρετες οι καλύβες μας. Είναι αστείο να μιλά κάποιος για αυθαίρετα στη Θράκη. Είναι άδικο στην περιοχή που οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας έχουν ανενόχλητοι χτίσει ολόκληρες συνοικίες στην Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή και αλλού και έχουν πάρει και φως – νερό – τηλέφωνο να διωκόμαστε οι Χριστιανοί των συνόρων για τις παράγκες μας που είναι ανάγκη για τη ζωή μας. Είναι η δουλειά μας – και δεν έχουν μείνει πολλές δουλειές στον Έβρο, τα παιδιά φεύγουν στην Γερμανία και την Ολλανδία και το μέρος ερήμωσε. Είναι και χώρος αναψυχής για μας – και δεν μας έχουν μείνει πολλοί τρόποι διασκέδασης στον Έβρο, τώρα μας στερούν και τη διάθεση, μας φορτώνουν άγχος. Είναι καταφύγια, οι καλύβες μας, είναι προκεχωρημένα φυλάκια και είναι εκεί από τότε που υπήρξε ο άνθρωπος.
Κάνετε κάτι σας παρακαλούμε πολύ. Η χώρα μας αντί να μας επιδοτεί μας διώκει. Η μόνη κρατική παρέμβαση στο χώρο ήταν η δημιουργία ενός φορέα διαχείρισης που σήμερα είναι ανενεργός και ανύπαρκτος. Που τον έχουν καταλάβει κάποιοι επαγγελματίες «οικολόγοι», που λύνουν και δένουν, απουσία του Δ.Σ. του και όποιας κοινωνικής συναίνεσης. Που έχει μετατραπεί σε τουριστικό γραφείο και το μόνο που βλέπουμε να κάνει, είναι βαρκάδες για να μαζεύει χρήματα από τους επισκέπτες του Δέλτα. Που μόνο απαγορεύσεις επιβάλλει, που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και τον ντόπιο πληθυσμό, δεν είναι αποδεκτός από κανένα και μόνο εχθρούς έχει δημιουργήσει στην τοπική κοινωνία, ανίκανος να προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία. Που εισηγήθηκε την περίφημη Κ.Υ.Α.4110, προσπαθώντας να μας ξεφορτωθεί. Η Κ.Υ.Α. δεν μπόρεσε να σταθεί, δεν βρήκε άλλο υποστηρικτή, έλιωσε στη φλόγα που άναψε στο λαό του νομού μας. Κι επειδή κατάλαβαν ότι κόντρα στη θέληση του κόσμου, κανένας νόμος δεν θ΄αντέξει, βρήκαν άλλο τρόπο να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Τον βαφτίσανε «τουριστική ανάπτυξη» και προχωρούν με χρήματα της Ε.Ο.Κ. και της Ελλάδας, που τους δίνονται από παντού άφθονα, να κάνουν κερδοφόρα επιχείρηση ότι έχει απομείνει παρθένο και φυσικό στην περιοχή.
Προσέχετε τι υπογράφετε κύριε Πρόεδρε, όταν έχει να κάνει με το Δέλτα του Έβρου και τις ζωές των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Προσέχετε που δίνετε χρήματα κύριε Περιφερειάρχη. Δεν είναι πάντα όλα όπως φαίνονται στα χαρτιά. Όταν αυτός που υποβάλλει τη μελέτη είναι στην ουσία ο ίδιος που την εκπόνησε και ο ίδιος που στο τέλος θα πάρει τα λεφτά, τότε μπορεί τα πράματα να μην είναι τόσο διάφανα.
Προσέχετε κύριε Υπουργέ ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Όταν αυτός που εκπονεί τη μελέτη για το Εθνικό Χωροταξικό είναι συγχρόνως και διευθυντής μιάς από τις μεγαλύτερες «οικολογικές» οργανώσεις, τότε ίσως η μελέτη να μην είναι εντελώς αμερόληπτη, όσο επιστημονική κι αν είναι.
Δώστε μας λίγη σημασία κύριοι. Δεν ζούμε στην εσχατιά της Ελλάδας, είναι προσβλητικό όταν το λέτε αυτό για μας. Στην αρχή της ζούμε, που είναι και η αρχή της Ευρώπης, λίγα μέτρα από αυτούς που κάνουν χαμηλές πτήσεις πάνω από τα Φαρμακονήσια. Κι όπως οι άνθρωποι που ζουν εκεί, ξέρουμε καλά και να το μάθετε κι εσείς, ότι σύνορο που δεν πατάς το χάνεις. Και ζούμε μέσα στην αγωνία.
Έχουμε κάνει τα πάντα για την πατρίδα μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, εμείς και τα παιδιά μας. Κρατούμε στα σπίτια μας όπλα, που μας έδωσε σαν Εθνοφύλακες για να φυλάξουμε τα σύνορά της, που κάποιοι θέλουν να τα χαρίσουν στους Τούρκους. Δεν κατεβήκαμε να φωνάζουμε στις πλατείες, δεν κλείσαμε τους δρόμους, δεν κάνουμε φασαρίες. Απευθυνόμαστε στον Πρόεδρό μας, στους Υπουργούς μας, ζητάμε βοήθεια.
Δεν θέλουμε χρήματα, δεν ζητάμε επιδοτήσεις, την ησυχία μας θέλουμε. Τον τρόπο ζωής μας θέλουμε να κρατήσουμε. Τον τόπο μας θέλουμε, έτσι όπως μας τον έδωσαν οι γονείς μας, χωρίς «τουριστικές αξιοποιήσεις», χωρίς «επιστημονικές» παρεμβάσεις χωρίς μονοπάτια για περιηγητές εκεί που χιλιάδες χρόνια τώρα κάνουν ανενόχλητα τις φωλιές τους τα πουλιά.
Βοηθήστε μας.
Πάρτε θέση, εδώ στήνουν ένα καινούργιο Βατοπέδι. Σταματήστε τους πριν θρηνήσουμε κι άλλες γκρίζες ζώνες πριν κλάψουμε και για άλλες χαμένες πατρίδες. Δώστε χρήματα στο στρατό, να ξαναλειτουργήσουν τα φυλάκια. Ενισχύστε τη συνοριοφυλακή, που σήμερα λειτουργεί μόνο χάρη στο φιλότιμο και την αυτοθυσία των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί, λύστε τους τα χέρια, αφήστε τους να κάνουν τη δουλειά τους. Τα σύνορα δεν φυλάγονται μ΄ευχές. Δεν κινδυνολογώ, προσπαθώ να σας μεταφέρω την αγωνία μου και να σας ενημερώσω σωστά.
Το γράμμα αυτό είναι γραμμένο εδώ και πολύ καιρό. Ελπίζω να φτάσει στα χέρια του Προέδρου και να μη χαθεί στο συρτάρι κάποιου γραμματέα, όπως χάνονται οι επιστολές και οι εκθέσεις αντιρρήσεων των τοπικών αρχών προς τον υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Δεν ξέρω αν θα βρεθεί μέσο να το δημοσιεύσει, βλέπετε οι μεγάλοι και ισχυροί άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης, πηγαίνουν κι αυτοί με τη μόδα, δεν είναι εύκολο να βρει βήμα κάποιος που δεν ανήκει σε Μ.Κ.Ο. Δεν το΄στειλα πριν τις Ευρωεκλογές για να μη πει κανείς ότι υπηρετώ πολιτικές σκοπιμότητες. Παραμένει όμως επίκαιρο, γιατί τα golden boys της επαγγελματικής οικολογίας συνεχίζουν να τρων τον τόπο μου. Κι αν κάποιος τους μου κάνει μήνυση, έτοιμος είμαι και για τη φυλακή. Έτσι κι αλλιώς αφού δεν μ΄αφήνουν να ζήσω στη γη μου έτσι όπως ξέρω, λεύτερος δεν είμαι.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Κάτοικος Δέλτα Έβρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου