Και για μας τι αλλάζει;

Oλα όσα δεν μας είπαν για την επιλεκτική χρεοκοπία

http://img.protothema.gr/F7F3AB4CF113C9AB51302E0FF3260F29.jpg

Μια βαθιά ανάσα για την Ελλάδα, αλλά και έναν μαραθώνιο τον οποίο η χώρα μας θα πρέπει να τρέξει με ρυθμό «σπριντ» συγκροτούν οι αποφάσεις των Ευρωπαίων για το νέο πακέτο διάσωσης, με το οποίο η Ευρώπη έκανε και ένα βήμα -μισό, πιστεύουν ορισμένοι- προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Σ την ουσία, εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια, με όρους (χαμηλό επιτόκιο) καλύτερους από εκείνους που ισχύουν για μεγάλες και ισχυρότερες χώρες. Το «κλειδί» των αποφάσεων, όμως, και το μεγάλο στοίχημα είναι η ανάπτυξη γιατί, εάν η χειμαζόμενη ελληνική οικονομία δεν «πάρει μπροστά», επιτυγχάνοντας ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 3% τον χρόνο (από ύφεση 4,4% που θα έχουμε φέτος) και εάν ο πληθωρισμός δεν περιοριστεί στο επίπεδο του 2% (από 3,1% που είναι σήμερα), τότε σε λίγα χρόνια το χρέος θα αρχίσει πάλι να διογκώνεται και να λαμβάνει διαστάσεις χιονοστιβάδας, με αποτέλεσμα να βρεθούμε και πάλι σε αδιέξοδο και να αρχίσει η συζήτηση για νέο «κούρεμα».

Ωστόσο οι αποφάσεις των Ευρωπαίων δημιουργούν προϋποθέσεις για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα, αφού με αυτές:

■ Μετατίθεται για το μέλλον (15-30 χρόνια αργότερα) η εξόφληση για το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους, που -από λανθασμένο σχεδιασμό τα προηγούμενα χρόνια- βρισκόταν «στριμωγμένο» στην επόμενη πενταετία και καθιστούσε αδύνατη την εξυπηρέτησή του. Θα εκδοθούν νέα ομόλογα, με χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερη διάρκεια.

■ Η ευρωζώνη, μέσω του προσωρινού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), θα εγγυηθεί τα νέα ομόλογα και την όλη διαδικασία, με αποτέλεσμα να εξαλείφεται ο φόβος της χρεοκοπίας, παρόλο που τεχνικά και προσωρινά η όλη διαδικασία ίσως χαρακτηριστεί «μερική αθέτηση πληρωμής» (selective default) από τις εταιρείες αξιολόγησης.

■ Η μείωση του χρέους (κατά 12% του ΑΕΠ στο τέλος της διαδικασίας) δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική αυτή καθαυτή. Ομως το επιτόκιο του χρέους θα είναι κάτω από 5%, οπότε θα χρειάζονται λιγότερα χρήματα για να πληρώνονται οι τόκοι (γλιτώνουμε 3 δισ. ετησίως) που σημαίνει ότι, εφόσον η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ είναι 5%, το χρέος «παλεύεται».

■ Οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν επίσης να λάβουν πρόσθετα αναπτυξιακά μέτρα για να χρηματοδοτήσουν έργα στην Ελλάδα. Στόχος: οι εταιρείες τους να πάρουν δουλειές και οι Ελληνες να είναι σε θέση να πληρώσουν τα χρέη προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Προς το παρόν, όμως, η λιτότητα και η φορολογική επιδρομή που επιβάλλεται με το μνημόνιο, το οποίο θα επεκταθεί μέχρι το 2015, με διαπραγματεύσεις που θα γίνουν τον επόμενο Σεπτέμβριο, στραγγαλίζουν την οικονομία, με αποτέλεσμα αντί για μείωση του ελλείμματος να έχουμε αύξηση. Το «χειρότερο» είναι ότι η εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης εξαρτάται από το κατά πόσον η Ελλάδα θα σέβεται τις υποχρεώσεις της για μείωση του ελλείμματος. Με λίγα λόγια, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, η καταβολή των δόσεων και η παροχή των εγγυήσεων για το χρέος από τον EFSF θα είναι ένα μόνιμο εργαλείο πολιτικής πίεσης προς την Ελλάδα, ώστε να εφαρμόζει τις όποιες πολιτικές αποφασίζει η Ευρώπη.