.jpg)
(από τον Τύπο της Κυριακής)
Το ξέσπασμα της νεαρής Ισπανίδας Μπεατρίθ Ταλεγόν εναντίον της ηγεσίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ήταν κάτι περισσότερο από έκφραση νεανικού πάθους. Οι καταγγελίες της για τα...
ξενοδοχεία πέντε αστέρων, τις λιμουζίνες και τα δείπνα χλιδής που καθορίζουν την πολιτεία του οργανισμού μάλλον ικανοποίησαν τα περισσότερα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα, που εδώ και καιρό θεωρούν ότι υπάρχει κάτι σάπιο στο συγκεκριμένο βασίλειο. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, του έχει ζητηθεί από τους ευρωσοσιαλιστές να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις με κατεύθυνση τον εκσυγχρονισμό και τη διαφάνεια. Και μέχρι τώρα, κατά τις ίδιες πληροφορίες, δεν έχει ανταποκριθεί στο αίτημα των αδελφών κομμάτων του ΠΑΣΟΚ στην Ε.Ε. Η απειλή που αιωρείται ξεκινά από τη διακοπή χρηματοδότησης έως και την αποχώρηση, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας νέος παγκόσμιος οργανισμός με νέους όρους και έντονη την ευρωπαϊκή σφραγίδα. Στο κέντρο του κάδρου αυτής της κρίσης βρίσκεται ο γενικός γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Λουίς Αγιάλα από τη Χιλή. Είναι ο πρώτος μη Ευρωπαίος που εξελέγη σε αυτή τη θέση το 1989 και έκτοτε παραμένει εκεί, αμετακίνητος. Μια τόσο πολύχρονη θητεία βρίσκεται απολύτως εκτός της ευρωπαϊκής κουλτούρας και είναι αυτονόητο να δημιουργεί υπόνοιες εθισμού στην εξουσία, με ό,τι αυτός μπορεί να συνεπάγεται. Γιατί, όπως λένε οι μυημένοι στα μυστήρια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Αγιάλα είναι αυτός που κάνει πραγματικά το παιχνίδι στο εσωτερικό της οργάνωσης και το πρόσωπο που καθόρισε την επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην προεδρία. Με άλλα λόγια: Ο Παπανδρέου δεν θέλει να προχωρήσει στην καρατόμηση του Αγιάλα και η άρνησή του τον φέρνει αντιμέτωπο με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, ειδικά τους Γερμανούς, αλλά όχι μόνο. Μάλιστα, ενημερωμένες πηγές υποστηρίζουν ότι τα πολλά πολλά που έχει τώρα τελευταία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, από τον Σβόμποντα ως τον Στάινμπρουκ, οφείλονται ακριβώς στο γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν αποτελεί πλέον τον εκλεκτό τους συνομιλητή. Κάθε άλλο. Ο Αγιάλα ήταν δίπλα στον Παπανδρέου σε κάθε κρίσιμη για τον ίδιο στιγμή. Οταν ανέλαβε την ηγεσία, όταν εξελέγη πρωθυπουργός, στην τελευταία Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Εχει έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα και πάντα μιλά δημόσια για τον πρώην πρωθυπουργό με εγκωμιαστικό τρόπο. Αλλά σε όλη αυτή την πορεία τη μεγαλύτερη στήριξη την προσέφερε όταν ο Γιώργος Παπανδρέου εγκατέλειψε, επί της ουσίας χωρίς τη θέλησή του, την αρχηγία και βρέθηκε σε κενό. Τότε ο Αγιάλα τού εξασφάλισε την επανεκλογή στη Σοσιαλιστική Διεθνή, επομένως του έδωσε το διαβατήριο για να παραμείνει πολιτικά ενεργός αξιοποιώντας ένα αξίωμα υψηλού κύρους που προσφέρει δυνατότητες παγκόσμιας προβολής και παρεμβάσεων. Είναι, το πιθανότερο, αυτός ο λόγος για τον οποίο ο Παπανδρέου ανταποδίδει τη στήριξη στον Αγιάλα, παρόλο που αυτό τον φέρνει αντιμέτωπο με τη φυσική πολιτική του οικογένεια, που είναι η ευρωπαϊκή σοσιαλιστική ομάδα. Φανατικοί παπανδρεϊκοί υποστηρίζουν ότι οι δυσκολίες στις σχέσεις του Παπανδρέου με ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα οφείλεται στο γεγονός ότι τελευταία έχει κάνει σκληρές δημόσιες παρεμβάσεις καταγγέλλοντας τις ευρωπαϊκές ευθύνες για την έκβαση της ελληνικής κρίσης. Ωστόσο, η ανάλυση αυτή προσκρούει στο γεγονός ότι το κεντροδεξιό δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί καθόρισε τις αρχικές και αποφάσεις σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα. Στην αθέατη πλευρά, λοιπόν, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς μαίνεται μια άγνωστη σύγκρουση με αβέβαιη έκβαση. Είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους η νεαρή 30χρονη Ισπανίδα, μέλος της Νεολαίας της Διεθνούς, χτύπησε φλέβα όταν φώναξε: «Απαιτούμε επιτέλους η Σοσιαλιστική Διεθνής να έχει λόγο ύπαρξης, μη μας κάνετε εμάς τους νέους να ντρεπόμαστε». Ζήτησε διαφάνεια στα οικονομικά, «να πάψουν να αποτελούν ένα μυστήριο όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου». Και κατήγγειλε τις συναντήσεις σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων, όπως αυτό της πορτογαλικής πόλης Κασκάις. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσπάθησε -μάταια- να υπερασπιστεί τον οργανισμό, τους κανόνες και τις διαδικασίες του: «Δεν είμαστε το ΔΝΤ ή η Παγκόσμια Τράπεζα. Εμείς που είμαστε εδώ δεν δίνουμε μάχη από ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Δίνουμε μάχη στους δρόμους, στα συνδικάτα, στις χώρες μας.Ας προσπαθήσουμε να δουλέψουμε μαζί». Αλλά ποιον έπεισε; H «ταυτότητα» της οργάνωσης Η Σοσιαλιστική Διεθνής, που περνά περίοδο παρακμής, είναι μια διεθνής οργάνωση, στην οποία συμμετέχουν σοσιαλιστικά, εργατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα από ολόκληρο τον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1951 ως συνέχεια της Διεθνούς των Εργατικών και Σοσιαλιστικών Κομμάτων, η οποία αποτελούσε μετεξέλιξη της Β΄ Διεθνούς που υπήρχε από το 1889 και είχε σημαντική διεθνή πολιτική δράση μέχρι τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Εχει 159 μέλη, από τα οποία 102 είναι εθνικά κόμματα με πλήρες status, 30 είναι εθνικά κόμματα με συμβουλευτικό status και 14 είναι εθνικά κόμματα με status παρατηρητή. Στη Σοσιαλιστική Διεθνή συμμετέχουν επίσης τρεις συνδεδεμένες οργανώσεις (Σοσιαλιστική Εκπαιδευτική Διεθνής, Σοσιαλιστική Διεθνής Νεολαία, Σοσιαλιστική Διεθνής Γυναικών) και 10 ανεξάρτητες διεθνείς οργανώσεις (όπως το Διεθνές Συνδικάτο Εκπαιδευτικών και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. 58 από τα εθνικά κόμματα μέλη της Σ.Δ μετέχουν στην κυβέρνηση, είτε αυτόνομα είτε ως μέλη κυβερνητικών συνασπισμών.
http://fimotro.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5833.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου