"Κίτρινη κάρτα" από το πρώτο έτος...

Τα πανεπιστήμια θα βγάζουν... κίτρινη κάρτα στους φοιτητές τους, όταν εκείνοι αμελούν τις σπουδές τους; Θα υπάρχει...
μέριμνα από το ΑΕΙ για όσους φοιτητές καθυστερούν τις σπουδές τους και κινδυνεύουν να μετατραπούν σε «αιώνιους»; Στα ΑΕΙ της Δύσης είναι μία πάγια ακαδημαϊκή πρακτική που «θα έσωζε πολλούς φοιτητές, εάν εφαρμοζόταν και στην Ελλάδα», όπως δήλωσε στην «Καθημερινή» πανεπιστημιακός.
Η πρόταση το ίδρυμα να εποπτεύει την πρόοδο των φοιτητών του έχει ήδη κατατεθεί στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από τον Γιάννη Κ. Μπασιάκο, επίκουρο καθηγητή στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών και αναμένεται να εξεταστεί από τη νέα πρυτανική ηγεσία τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Τότε που όλα τα ΑΕΙ/ΤΕΙ θα κληθούν να εφαρμόσουν το νόμο 4009/2011 και να αποφασίσουν για την τύχη των «αιώνιων» φοιτητών τους. Η Ελλάδα διαθέτει την παγκόσμια πρωτοτυπία οι φοιτητές ΑΕΙ που «χρωστούν» μαθήματα παλαιότερων ετών (περίπου 180.000) να είναι περισσότεροι από εκείνους (περίπου 170.000) που φοιτούν κανονικά στα έτη των σπουδών τους. Άλλοι περίπου 70.000 υπολογίζονται οι «αιώνιοι» στα ΤΕΙ.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της Συνόδου Πρυτάνεων, αλλά και τις δηλώσεις πρυτάνεων στην «Καθημερινή», τα περισσότερα ιδρύματα θα διαγράψουν τους πραγματικά ανενεργούς φοιτητές τους (π.χ., όσους χρωστούν πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής και δεν έχουν εγγραφεί τα τελευταία χρόνια), αλλά θα δώσουν μία ακόμη ευκαιρία έως τον Σεπτέμβριο του 2015 σε όσους έχουν δώσει σημεία... ενδιαφέροντος για το πτυχίο.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον κ. Μπασιάκο, το ίδρυμα πρέπει να μεριμνά, ώστε ο φοιτητής να προχωρά, χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις, τις σπουδές. Πώς;
Κάθε εξάμηνο θα υπολογίζεται ο μέσος όρος του φοιτητή στα μαθήματα που έχει δώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν είναι τουλάχιστον πέντε, θα συνεχίζει κανονικά. Αν είναι μικρότερος, θα μπαίνει σε καθεστώς επιτήρησης.
Από το σημείο αυτό έχει περιθώριο ενός ή δύο εξαμήνων να βελτιώσει τη βαθμολογία του και να βγει από το καθεστώς επιτήρησης. Ένας επιβλέπων καθηγητής θα τον βοηθά να οργανώσει το διάβασμά του, ώστε να βγει από το καθεστώς επιτήρησης.
«Το σύστημα αυτό είναι εκπαιδευτικά σωστό. Δεν αφήνουμε το φοιτητή επί χρόνια να αδιαφορεί για τις σπουδές του, αλλά από το πρώτο εξάμηνο τον καθιστούμε υπεύθυνο για την πρόοδό του και του προσφέρουμε δίκτυο υποστήριξης (επιβλέπων καθηγητής). Δεύτερον, κανείς δεν θα έρθει στις εξετάσεις, χωρίς να έχει διαβάσει, με στόχο μόνον να αντιγράψει, αν του δοθεί ευκαιρία. Διότι, αν δεν τα καταφέρει, θα φορτωθεί ένα μηδενικό που θα κατεβάσει το μέσο όρο του στην επικίνδυνη ζώνη», αναφέρει στην «Καθημερινή» ο κ. Μπασιάκος.
Αριθμός μαθημάτων
Βέβαια, στον αντίλογο ότι έτσι μπορούν οι φοιτητές να μείνουν... αιωνίως στο πανεπιστήμιο, μη συμμετέχοντας στις εξετάσεις η λύση είναι, σύμφωνα με τον καθηγητή του τμήματος Οικονομικών Επιστημών, «να οριστεί ένας ελάχιστος αριθμός μαθημάτων στα οποία πρέπει να εξετάζεται κάθε φοιτητής ανά ακαδημαϊκό έτος, για να διατηρήσει την ιδιότητα του φοιτητή πλήρους φοίτησης (π.χ., πάνω από 50% των προτεινόμενων μαθημάτων) ή να μεταβεί στην κατηγορία του φοιτητή μερικής φοίτησης ή του προσωρινώς διακόπτοντα τις σπουδές (όλα αυτά με αντίστοιχους κατ’ αναλογίαν περιορισμούς)», προσθέτει ο κ. Μπασιάκος.
Τέλος, αν το σύστημα επιτρέπει σε κάποιους να συνεχίζουν τη φοιτητική τους ζωή, πέραν της δεκαετίας, μπορεί να εξεταστεί η δυνατότητα καθιέρωσης ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών (π.χ., στα δέκα έτη). «Πιστεύω, όμως ότι δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε εκεί, διότι το σύστημα θα έχει λειτουργήσει και δεν θα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, όσοι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να τελειώσουν, θα έχουν φύγει πολύ νωρίτερα», τονίζει ο κ. Μπασιάκος.

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ