Σταχυολόγησα μερικούς λόγους που η επιλογή Παυλόπουλου δεν σκόρπισε ρίγη χαράς και ενθουσιασμού στον κόσμο, ή έστω σε μένα.
1. Ήταν το…
Νο2 στην κυβέρνηση Καραμανλή, μια κυβέρνηση που έφερε στο χείλος της καταστροφής τη χώρα, με την απραξία της και την οικονομική της πολιτική. Ο ίδιος ο Καραμανλής μας έδωσε μια απαλή σπρωξιά στον γκρεμό (άφησε τους επόμενους να δώσουν την τελειωτική κλωτσιά) κι εξαφανίστηκε. Ο Προκόπης Παυλόπουλος για κάποιο λόγο θεωρεί ότι έχει κι άλλα να προσφέρει, έστω και ως γλάστρα.
2. Υπήρξε ένας από τους χειρότερους υπουργούς της Μεταπολίτευσης, η προσωποίηση του πελατειακού κράτους και του βολέματος των δικών μας παιδιών.
3. Ήταν ο άνθρωπος που με την απραξία του άφησε απ' τη μία την κυβέρνηση να καλύπτει την αστυνομία στην υπόθεση Αλέξη Γρηγορόπουλου (και τους υπουργούς να πηγαινουν στα μπουζούκια και στο γήπεδο) και απ' την άλλη άφησε με απάθεια την Αθήνα να καίγεται.
4. Ψήφισε το μνημόνιο Σαμαρά και οτιδήποτε άλλο του ζήτησε ποτέ ο Σαμαράς. Όταν δεν ήθελε να ξαναεκλεγεί, έγινε όψιμος αντιμνημονιακός και το έπαιξε ήρωας και αντιστασιακός!
5. Δεν είναι και ο πιο σεβάσμιος δεξιός της χώρας. Το αντίθετο: υπήρξε ο στόχος πολλών ανεκδότων και μπόλικης αριστερής κοροϊδίας μέχρι σήμερα για την κάπως clueless πολιτική του σταδιοδρομία και τον επιτηδευμένο μπον βιβέρ τρόπο του.
6. Όταν ήταν στο στούντιο που ο Κασιδιάρης επιτέθηκε στη γυναίκα που καθόταν δίπλα του, αυτός λούφαξε και άφησε μια άλλη γυναίκα να τα βάλει με τον τραμπούκο (και να δαρθεί απ' τον τραμπούκο).
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Άρη Δημοκίδη, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου