Αποφυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα το 1966. Η χούντα των Συνταγματαρχών τον συνέλαβε και τον εξόρισε μέχρι και την άνοιξη του 1971. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια της Κ.Ε. τον εξέλεξε μέλος του Π.Γ. και τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, η 17η Ολομέλεια τον εξέλεξε Πρώτο Γραμματέα της Κ.Ε. του Κόμματος. 
«Ο,τι βιος είχα, το έχω δώσει στο Κόμμα, στο ΚΚΕ, με τα γνωστά σύμβολά του, τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.
Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ο,τι είχα, το...
έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου.
Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό [...]»
Πέρσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Χαρίλαου Φλωράκη. Φέτος 10 χρόνια από τον θάνατό του. Γεννημένος στις 20 Ιουλίου του 1914 στο χωριό Ραχούλα του Δήμου Ιτάμου των θεσσαλικών Αγράφων, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 22 Μαΐου 2005, στις 6 το απόγευμα, στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.
Με το εργατικό κίνημα συνδέθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και στον εμφύλιο πόλεμο αναδείχτηκε επικεφαλής της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού, φτάνοντας στον βαθμό του υποστράτηγου. Μαζί με τον Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) θεωρούνται οι πιο επιτυχημένοι στρατιωτικοί ηγέτες του ΔΣΕ.
Το 1949 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και λίγο αργότερα τακτικό. Στην πολιτική προσφυγιά σπούδασε και αποφοίτησε αριστούχος από την Ακαδημία Πολέμου «Φρούντζε» της Μόσχας. Τον Απρίλη του 1954 ήρθε για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Συνελήφθη στα τέλη Ιουλίου του ιδίου έτους. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε για συνολικά 18 χρόνια. Τα 12 κατάδικος και ισοβίτης στις φυλακές και 6 χρόνια στις εξορίες. Πολλές φορές πέρασε από το εδώλιο του κατηγορουμένου του μετεμφυλιακού καθεστώτος και δικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Από τις πιο γνωστές δίκες του ήταν η Μεγάλη Δίκη, τον Μάιο του 1960 στο στρατοδικείο της Αθήνας.
Υπό την ηγεσία του Χαρίλαου Φλωράκη το ΚΚΕ ξανάγινε μεγάλο κόμμα με ουσιαστική-καθοριστική παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία | ΑΠΕ / STR
Στην ιστορία του ΚΚΕ τέσσερις ήταν οι πιο κρίσιμες στιγμές που σφράγισαν την πορεία του. Η πρώτη το 1931, όταν μετά από μια δίχρονη διαλυτική κρίση τα ηνία του κόμματος ανέλαβε ο Νίκος Ζαχαριάδης. Από το σημείο εκείνο και μετά αρχίζει η άνδρωση του ΚΚΕ, η γιγάντωσή του, η σφυρηλάτηση ισχυρών δεσμών με τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
Η δεύτερη, το 1941 όταν μια ομάδα στελεχών που είχαν αποδράσει από φυλακές και εξορίες αναλαμβάνει να στήσει το ΚΚΕ στα πόδια του, καθώς αυτό είχε σχεδόν διαλυθεί από τα συντριπτικά χτυπήματα που είχε δεχτεί από τη μεταξική δικτατορία. Τα χτυπήματα αυτά δεν περιορίζονταν μόνο σε διώξεις, αλλά και στην προσπάθεια του μεταξικού καθεστώτος να αντικαταστήσει το ΚΚΕ, μέσω μιας ελεγχόμενης ηγεσίας, από ένα άλλο κόμμα που στο όνομα θα ήταν ΚΚΕ, ενώ στην ουσία θα ήταν όργανο των αρχών ασφαλείας.
Η τρίτη κρίσιμη στιγμή ταυτίζεται με τη μεταπολίτευση του 1974. Το ΚΚΕ βγήκε, τότε, από μια παρανομία 27 χρόνων, τραυματισμένο βαθιά όχι μόνο από τις διώξεις αλλά και από τις εσωτερικές διασπάσεις. Το 1956 η βίαιη απομάκρυνση του Νίκου Ζαχαριάδη είχε προκαλέσει έναν τεράστιο διχασμό στο εσωτερικό του ΚΚΕ, ενώ το 1968 η διάσπασή του ήταν ανοικτή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δύο κόμματα με τον ίδιο τίτλο: το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού.
♦ Ολόκληρο το αφιέρωμα στην «Εφημερίδα των Συντακτών – Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί σήμερα και αύριο.
«Ο,τι βιος είχα, το έχω δώσει στο Κόμμα, στο ΚΚΕ, με τα γνωστά σύμβολά του, τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.
Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ο,τι είχα, το...
έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου.
Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό [...]»
Πέρσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Χαρίλαου Φλωράκη. Φέτος 10 χρόνια από τον θάνατό του. Γεννημένος στις 20 Ιουλίου του 1914 στο χωριό Ραχούλα του Δήμου Ιτάμου των θεσσαλικών Αγράφων, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 22 Μαΐου 2005, στις 6 το απόγευμα, στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.
Με το εργατικό κίνημα συνδέθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και στον εμφύλιο πόλεμο αναδείχτηκε επικεφαλής της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού, φτάνοντας στον βαθμό του υποστράτηγου. Μαζί με τον Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) θεωρούνται οι πιο επιτυχημένοι στρατιωτικοί ηγέτες του ΔΣΕ.
Το 1949 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και λίγο αργότερα τακτικό. Στην πολιτική προσφυγιά σπούδασε και αποφοίτησε αριστούχος από την Ακαδημία Πολέμου «Φρούντζε» της Μόσχας. Τον Απρίλη του 1954 ήρθε για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Συνελήφθη στα τέλη Ιουλίου του ιδίου έτους. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε για συνολικά 18 χρόνια. Τα 12 κατάδικος και ισοβίτης στις φυλακές και 6 χρόνια στις εξορίες. Πολλές φορές πέρασε από το εδώλιο του κατηγορουμένου του μετεμφυλιακού καθεστώτος και δικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Από τις πιο γνωστές δίκες του ήταν η Μεγάλη Δίκη, τον Μάιο του 1960 στο στρατοδικείο της Αθήνας.
Υπό την ηγεσία του Χαρίλαου Φλωράκη το ΚΚΕ ξανάγινε μεγάλο κόμμα με ουσιαστική-καθοριστική παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία | ΑΠΕ / STR
Στην ιστορία του ΚΚΕ τέσσερις ήταν οι πιο κρίσιμες στιγμές που σφράγισαν την πορεία του. Η πρώτη το 1931, όταν μετά από μια δίχρονη διαλυτική κρίση τα ηνία του κόμματος ανέλαβε ο Νίκος Ζαχαριάδης. Από το σημείο εκείνο και μετά αρχίζει η άνδρωση του ΚΚΕ, η γιγάντωσή του, η σφυρηλάτηση ισχυρών δεσμών με τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
Η δεύτερη, το 1941 όταν μια ομάδα στελεχών που είχαν αποδράσει από φυλακές και εξορίες αναλαμβάνει να στήσει το ΚΚΕ στα πόδια του, καθώς αυτό είχε σχεδόν διαλυθεί από τα συντριπτικά χτυπήματα που είχε δεχτεί από τη μεταξική δικτατορία. Τα χτυπήματα αυτά δεν περιορίζονταν μόνο σε διώξεις, αλλά και στην προσπάθεια του μεταξικού καθεστώτος να αντικαταστήσει το ΚΚΕ, μέσω μιας ελεγχόμενης ηγεσίας, από ένα άλλο κόμμα που στο όνομα θα ήταν ΚΚΕ, ενώ στην ουσία θα ήταν όργανο των αρχών ασφαλείας.
Η τρίτη κρίσιμη στιγμή ταυτίζεται με τη μεταπολίτευση του 1974. Το ΚΚΕ βγήκε, τότε, από μια παρανομία 27 χρόνων, τραυματισμένο βαθιά όχι μόνο από τις διώξεις αλλά και από τις εσωτερικές διασπάσεις. Το 1956 η βίαιη απομάκρυνση του Νίκου Ζαχαριάδη είχε προκαλέσει έναν τεράστιο διχασμό στο εσωτερικό του ΚΚΕ, ενώ το 1968 η διάσπασή του ήταν ανοικτή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δύο κόμματα με τον ίδιο τίτλο: το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού.
♦ Ολόκληρο το αφιέρωμα στην «Εφημερίδα των Συντακτών – Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί σήμερα και αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου