Κυβέρνηση ειδικών αποστολών

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ

OΥΤΕ στον χειρότερό του εφιάλτη δεν θα περίμενε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ότι σχεδόν τρεις μήνες μετά τη νίκη του στις εκλογές θα έδινε μάχη για να αποφύγει τη χρεοκοπία.

ΔΕΝ είναι και τόσο δικό του το φταίξιμο. Εχουμε βρεθεί στο επίκεντρο μιας θύελλας σχετικά με το μέλλον του ευρώ που ξεπερνά κατά πολύ τα μέτρα της ελληνικής οικονομίας.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα αυτό που πλέον αμφισβητείται είναι η ίδια η προοπτική της Ευρώπης. Η Νομισματική Ενωση στηρίχθηκε εξαρχής στην εξωπραγματική υπόθεση ότι οι οικονομίες της περιφέρειας θα συγχρονίσουν τον βηματισμό τους με τις αναπτυγμένες του Βορρά.

ΤΩΡΑ που λαχάνιασαν, είτε θα βοηθηθούν είτε θα αφεθούν στην τύχη τους βάζοντας σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα.

ΓΙΑΤΙ βέβαια το ότι δανειζόμαστε με επιτόκια σχεδόν 400 μονάδες πάνω από τα γερμανικά σημαίνει ότι βρισκόμαστε ήδη στη ζώνη τού πουθενά. Και η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού πακέτου στήριξης μοιάζει πια αναπόφευκτη.

ΘΑ δικαιωθούν έτσι όσοι είχαν υποστηρίξει από την αρχή ότι προϋπόθεση για την υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος είναι η πολιτική ενοποίηση. Η μεταβίβαση δηλαδή μεγάλου μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας σε μια κάποιας μορφής ευρωπαϊκή κυβέρνηση.

ΘΑ ήταν φυσικά αυτό «μια κάποια λύση». Οσα δεν μπορούμε να πετύχουμε μόνοι μας θα τα επέβαλλαν οι εταίροι μας θέλουμε- δεν θέλουμε.

ΩΣ εκείνη τη στιγμή όμωςκαι για όσους από εμάς ένας τέτοιος από μηχανής θεός δεν είναι πανάκεια- θα πρέπει να πορευτούμε μόνοι μας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ακόμη και σήμερα δεν είναι σαφές ότι έχουμε κατανοήσει τη βαρύτητα του προβλήματος. Μιλάμε και σκεφτόμαστε με όρους του παρελθόντος. Και είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα στην πράξη δεν έχει ακόμη ληφθεί ούτε ένα μέτρο.

ΛΟΓΙΑ και εξαγγελίες έγιναν πολλές. Τίποτε όμως που να φέρνει άμεσα έσοδα, ούτε καν η αύξηση στον φόρο καυσίμων που έχει από καιρό αποφασιστεί. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ η κυβέρνηση έχει απλώσει τόσο πολύ τον τραχανά που κινδυνεύει να δει να συγκροτείται ένα μέτωπο διαφωνούντων προτού καν αρχίσει να εφαρμόζει την πολιτική της.

ΑΚΟΜΗ χειρότερα, η καθυστέρηση στη στελέχωση της διοίκησης αλλά και μια σειρά αστοχίες- όπως οι διαρροές για φορολόγηση των καταθέσεων ή το πάγωμα ουσιαστικά της οικοδομήςδείχνουν την έλλειψη ξεκάθαρης ιεράρχησης στο κυβερνητικό επιτελείο. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ πραγματικότητα επιβάλλει μια κυβέρνηση ειδικών αποστολών. Και όσο κι αν ορισμένοι αντιδρούν σε αυτό που χαρακτηρίζουν «δημοσιονομική τρομοκρατία», η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε απέναντι σε ένα πρόβλημα που όμοιό του δεν έχουμε αντιμετωπίσει τα τελευταία πενήντα χρόνια. ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμη και στην κυβέρνηση κανένας δεν γνωρίζει αν, πότε και με ποιον τρόπο θα βγούμε από την κρίση!
www.tovima.gr/