(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Τον σκληρό πυρήνα των μέτρων της κυβέρνησης για τη δημοσιονομική προσαρμογή αφορούν οι πρώτες προσφυγές που κατατίθενται εντός των ημερών στη Δικαιοσύνη. Αιχμή του δόρατος στα σχετικά κείμενα που ετοιμάζουν ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας (ΔΣΑ), η ΑΔΕΔΥ και η Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων θα αποτελέσει το ίδιο το Μνημόνιο, οι περικοπές σε...
μισθούς και συντάξεις, αλλά και οι διατάξεις του ασφαλιστικού. Σημειωτέον ότι το ενδεχόμενο να αποδειχθεί ότι προσκρούουν στο Σύνταγμα κάποιες από τις δρομολογούμενες αποφάσεις υπογραμμίζεται ακόμη και από κορυφαίους δικαστικούς που δήλωσαν στην «Κ» ότι «υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις για τις οποίες μπορεί να εκφραστεί με βεβαιότητα ότι θα κριθούν αντισυνταγματικές». Δεν πρέπει δε, να θεωρείται τυχαίο ότι τόσο ο κ. Ευ. Βενιζέλος όσο και ο κ. Ανδρ. Λοβέρδος -δηλαδή οι δύο συνταγματολόγοι της κυβέρνησης που επιμελήθηκαν με τον κ. Χάρη Παμπούκη τις επίμαχες ρυθμίσεις- έχουν δημοσίως αφήσει ανοιχτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο υπουργός Εργασίας παραδέχθηκε ότι «για ορισμένες προβλέψεις του Μνημονίου το ενδεχόμενο μιας αρνητικής δικαστικής απόφασης είναι μεγαλύτερο όχι μόνο από την ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ενώ και ο κ. Βενιζέλος θέλησε να αποστασιοποιηθεί πολιτικώς από μια τέτοια περίπτωση. Χαρακτήρισε το Μνημόνιο «υβρίδιο οικονομικού Δικαίου», υπονοώντας ότι είναι άγνωστο πώς θα κριθεί δικαστικά μια ακραία παρέμβαση σε όλο το εργασιακό και ασφαλιστικό μοντέλο που δεν έχει προηγούμενο στην Ε. Ε. Κατά πληροφορίες της «Κ», έξι είναι τα σημεία των επίμαχων ρυθμίσεων (του ασφαλιστικού ν/σ και των εργασιακών αλλαγών) που ανησυχούν σφόδρα το Μαξίμου ως προς το ενδεχόμενο να αποδειχθούν μετέωρα είτε από την ελληνική είτε τη διεθνή Δικαιοσύνη. Κατά τις ίδιες πηγές και τα έξι αυτά σημεία συγκαταλέγονται στην πρώτη προσφυγή που θα καταθέσουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας η ΑΔΕΔΥ και ο ΔΣΑ. Ας τα δούμε αναλυτικά: 1. Η διάκριση μεταξύ της βασικής και αναλογικής σύνταξης -με το κράτος να εγγυάται στο εξής μόνον την πρώτη- εκτιμάται ότι μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση των άρθρων 22 (παρ. 2) και 25 του Συντάγματος που προβλέπουν την υποχρέωση της πολιτείας να μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση και να εγγυάται την αρχή του Kράτους Δικαίου. 2. Η ραγδαία αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών με ανήλικα τέκνα αναφέρεται ότι μπορεί να προσκρούσει στο άρθρο 21 που προστατεύει τη μητρότητα και την οικογένεια. 3. Η αιφνιδιαστική μείωση του χρόνου προειδοποίησης των απολύσεων θεωρείται ότι μπορεί να καταστρατηγεί όχι μόνο το Σύνταγμα (άρθρο 22), αλλά και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και τούτο διότι χαρακτηρίζεται «νομοθετική παρέμβαση που θίγει τη νόμιμη προσδοκία κάθε εργαζομένου είτε για την καταβολή μισθού είτε για την είσπραξη αποζημίωσης», ενδεχόμενο που έχει αποτρέψει με απόφασή της ακόμη και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (40/1998). 4. Η επαπειλούμενη κατάργηση (εν τοις πράγμασι) των συλλογικών συμβάσεων εργασίας θεωρείται ότι αντίκειται ευθέως στα συνταγματικά άρθρα 22 (παρ. 2) και 23 (παρ. 1), αλλά και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (87/1948 και 98/1949) που έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα. 5. Η διαφοροποίηση στις αμοιβές των εργαζομένων κάτω των 25 ετών αναφέρεται ότι θίγει το άρθρο 4 του Συντάγματος που εισάγει την ισότητα, αλλά και το άρθρο 22 που προσδιορίζει την αρχή της ισότητας στις αμοιβές. 6. Τέλος, στο Μαξίμου δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να προσβληθούν δικαστικά ακόμη και οι ήδη ληφθείσες αποφάσεις για δραστικές περικοπές σε μισθούς και κυρίως στις συντάξεις, καθώς νομικοί υποστηρίζουν ότι προσβάλλουν όχι μόνον το Σύνταγμα, αλλά και μια πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που προβλέπει ότι η σύνταξη καταβάλλεται ως «συνέπεια της επί σειράν ετών εργασίας και είναι υπό την έννοια αυτή μισθός». Εξυπακούεται ότι όλες αυτές οι εκτιμήσεις τελούν υπό τη δικαστική κρίση. Αλλά καθώς ήδη το Ελεγκτικό Συνέδριο ουδόλως έδειξε να συμμερίζεται το πολιτικό επιχείρημα περί έκτακτων συνθηκών και έκρινε αντισυνταγματικές πολλές πρόνοιες του ασφαλιστικού για τους δημοσίους υπαλλήλους, τούτο σχεδόν προδικάζεται ότι θα συμβεί και με το ΣτΕ, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εξέλιξη στις ευρύτερες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις... Θα δοθούν «μάχες» στα δικαστήρια Αν για συγκεκριμένες ρυθμίσεις του Μνημονίου εκφράζεται βεβαιότητα μεταξύ ανωτάτων δικαστικών ότι θα εκπέσουν για λόγους συνταγματικότητας, για κάποιες άλλες η έκβαση είναι ανοιχτή και γι' αυτές θα δοθούν «μάχες» στα δικαστήρια. Για το ίδιο το Μνημόνιο, που θα προσβληθεί δικαστικά με αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκφράζονται επιχειρήματα ότι όφειλε να κυρωθεί ως διεθνής σύμβαση, αλλά υπάρχει και η άποψη ότι δεν εκχωρεί θέματα λαϊκής κυριαρχίας σε τρίτους, οπότε ορθά ψηφίστηκε όπως ψηφίστηκε. Στην ίδια κατηγορία, εκτιμάται ότι ανήκουν και οι ρυθμίσεις του ασφαλιστικού για τον ιδιωτικό αλλά και τον δημόσιο τομέα, που αφορούν την ενοποίηση των ταμείων με την υπαγωγή δημοσίων υπαλλήλων στο ΙΚΑ. Οι ρυθμίσεις αυτές, που δέχθηκαν ήδη τα πυρά από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, στηρίζονται από πολλούς νομικούς -τα επιχειρήματά τους συμμερίζεται και η κυβέρνηση- και γι' αυτό η τύχη τους στα δικαστήρια δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων. Το ίδιο εκτιμάται ότι θα συμβεί και με τις προσφυγές για τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και για την επιβολή του ΛΑΦΚΑ, η τύχη των οποίων θα κριθεί με βασικό επιχείρημα αν είναι μέτρα μόνιμα, όποτε ο κίνδυνος να κριθούν αντισυνταγματικά είναι ορατός. Αν, όμως, θεωρηθούν προσωρινά, με τη λογική ότι ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της κρίσης, τότε μπορεί να περάσουν τον έλεγχο της συνταγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου