(από την Καθημερινή της Κυριακής)
«Τα σημαντικότερα στοιχεία της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα από το 1981 ώς το 1985 –οι σταδιακές αλλαγές, η προσαρμογή μέσω της ανάπτυξης και ο δημοκρατικός σχεδιασμός– θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σα βάση για ένα εναλλακτικό αναπτυξιακό παράδειγμα». Αυτή ήταν η αποτίμηση της κ. Λούκας Κατσέλη...
για την οικονομική πολιτική της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την οποία μάλιστα υποστήριξε σε γεύμα του CEPR, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ερευνας Οικονομικής Πολιτικής.
Από τότε πέρασαν χρόνια, όμως η άποψή της δεν άλλαξε. Η οικονομική πρόταση και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, τον Σεπτέμβρη του 2009, είχαν βγει από το χέρι της και συνέκλιναν στον ίδιο παρονομαστή: προσαρμογή μέσω της ανάπτυξης, σταδιακές αλλαγές, και δημοκρατικός σχεδιασμός, αν σε αυτόν τον όρο της κ. Κατσέλη μπορεί να εντάξει κανείς παρεμβάσεις στην παραγωγική δομή, όπως την πρόθεση για επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο...
Στις συνθήκες άγριου δημοσιονομικού εκτροχιασμού που παρέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2009, το πρόγραμμα αυτό δεν είχε καμιά τύχη. Ωστόσο, ως μέλος του υπουργικού συμβουλίου, ήταν από εκείνους που αντιστάθηκαν ώς το τέλος στο να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στη μείωση των ελλειμμάτων. Η ατάκα της για τις αγορές –«όταν τους δώσεις το ένα χέρι θέλουν να σου δαγκώσουν και το άλλο»– πέρασε στην ιστορία. Η πρόσφατη κόντρα της κ. Κατσέλη με την τρόικα για το θέμα των επιχειρησιακών και συλλογικών συμβάσεων, αλλά και εκείνη η δηλητηριώδης κατακλείδα στο τελευταίο άρθρο της, ότι «όπως έχει αποδειχθεί συχνά, η χορήγηση λάθος φαρμάκου μπορεί να αποβεί μοιραία» δεν αιφνιδίασε όσους γνωρίζουν τη λαμπρή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία της και τις δημοσιεύσεις της: Το ΔΝΤ και οι μέθοδοί του ήταν πάντα στο επίκεντρο των ερευνών της, μάλιστα μια από τις πλέον γνωστές δημοσιεύσεις της φέρει τον τίτλο: «Υποτίμηση: μια κριτική αποτίμηση των συνταγών πολιτικής του ΔΝΤ» (1983). Η υπουργός Απασχόλησης ανήκει σε μια σχολή οικονομολόγων, οι οποίοι θεωρούν ότι η υποτίμηση (και η εσωτερική που δείχνει να θέλει να προωθήσει η τρόικα στη χώρα μας) μπορεί να έχει αποτελέσματα αντίθετα του προσδοκώμενου.
Εν κατακλείδι πάντως, αυτή η σύγκρουση δεν έβλαψε την κ. Κατσέλη η οποία μετά τον συμβιβασμό για τις επιχειρησιακές συμβάσεις μπορεί να περηφανεύεται, ότι «πέτυχε ό,τι ήθελε». Επιβεβαίωσε όμως τη φήμη της, ως η πλέον «θορυβώδης» υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου. Οπως μπορεί να διαβεβαιώσει σχεδόν σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, η υπουργός Απασχόλησης διαθέτει πολύ ισχυρές απόψεις, όχι μόνον ακαδημαϊκές αλλά και πολιτικές. Η ισχυρή θεωρία πάντως δεν έχει βρει αντιστοιχία στις πράξεις. Από τον Οκτώβριο του ’09 ώς τον περασμένο Σεπτέμβριο, τα αποτελέσματά της στο υπουργείο Ανάπτυξης ήταν πενιχρά.
• Η πρόθεσή της για επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με την Cosco έφερε τους Κινέζους στα όριά τους και υποχρέωσε τον κ. Θ. Πάγκαλο να παρέμβει.
• Η προγραμματική της εξαγγελία ότι θα απλοποιήσει το καθεστώς ίδρυσης και αδειοδότησης επιχειρήσεων παρήγαγε μόνο ένα νομοσχέδιο για απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης, για το οποίο εκκρεμεί ακόμα το προεδρικό διάταγμα.
• Ο αναπτυξιακός νόμος παρουσιάστηκε στο υπουργικό συμβούλιο τον Ιούνιο, δεν πέρασε όμως ποτέ το κατώφλι της Βουλής.
• Το νομοσχέδιο για τους δανειολήπτες σκόνταψε στις αντιρρήσεις της ΕΚΤ και ψηφίστηκε τελικά σημαντικά αλλαγμένο και πιο περιορισμένο από τα αρχικά σχέδια.
• Η λίστα τιμών για το φάρμακο χρειάστηκε τέσσερις προσπάθειες για να οδηγήσει σε κάποιο αποτέλεσμα.
Περισσότερο έλαμψε η κ. Κατσέλη μέσω των συγκρούσεων με τους συναδέλφους της, κατά προτίμηση με τον κ. Παπακωνσταντίνου. Γενικά όμως οι σχέσεις της με τους συναδέλφους της δεν είναι καλές. Δεν ήταν ούτε με τους υφισταμένους της. Στον ανασχηματισμό πολλοί περίμεναν ότι θα βρεθεί εκτός κυβερνητικού σχήματος, όμως ο πρωθυπουργός είχε άλλη άποψη. Η σχέση τους άλλωστε πάει δεκαετίες πίσω, στο Smith και στο Amherst και οι οικογενειακοί θεσμοί είναι στενοί. Τον Οκτώβριο του 2009 άλλωστε, στο περιβάλλον του πρωθυπουργού σκέφτονταν να της εμπιστευτούν το Οικονομικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου