Όχι, η πολιτική της συναίνεσης δεν άλλαξε, αλλά το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι ο Πρωθυπουργός δεν θα κέρδιζε τίποτα από τέσσερις συναντήσεις που θα είχαν ως αποτέλεσμα ισάριθμους πολιτικούς αρχηγούς να δηλώνουν ότι διαφωνούν με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις των Βρυξελλών- ο καθένας από διαφορετική σκοπιά, αλλά να διαφωνούν.
Η πολιτική που ακολουθεί η ΝΔ αρχίζει να δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Και κυρίως, αν θα πρέπει να σηκωθούν οι τόνοι και η κυβέρνηση να απαντήσει στο… σκληρό ροκ σε ανάλογους τόνους… σκληρού ροκ.
Αφορμές υπάρχουν - η στάση έναντι των ταξιτζήδων είναι μια από αυτές. Αλλά και να μην υπήρχαν, θα μπορούσαν να βρεθούν - εύκολο είναι στην πολιτική να σηκώσεις τους τόνους. Για παράδειγμα- λέμε τώρα, θα μπορούσε το σκληρό ροκ να είναι επωδός της βούλησης για συναίνεση. Εύκολα. Δεν συναινείς γιατί θέλεις την καταστροφή της χώρας και ποντάρεις στην χρεοκοπία για μικροκομματικά οφέλη, π.χ.
Θυμίζουμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς, στα φοιτητικά τους χρόνια στην Αμερική, μετείχαν στο ίδιο μουσικό συγκρότημα. Και εκείνα, ήταν τα χρόνια που το ροκ κυριαρχούσε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου