Τα γερμανικά πάθη, τα χαμένα στοιχήματα και η Ευρώπη εναντίον του Βερολίνου

Το αντιγερμανικό αίσθημα παίρνει μορφή χιονοστοιβάδας με τις τελευταίες εξελίξεις στη ζώνη του ευρώ. Υπερχρεωμένα κράτη - μέλη με οργισμένους λαούς στρέφονται κατά της Γερμανίας που ανέλαβε το ρόλο του αφεντικού στους κόλπους της ευρωζώνης. Και το ερώτημα που προκύπτει: Γερμανία ο σωτήρας ή Γερμανία ο εχθρός;


Το Ηνωμένο Βασίλειο ανακαλύπτει ασμένως το φάντασμα της γερμανοφοβίας. Μιλά για «Τέταρτο Ράιχ» στην καρδιά της Ευρωζώνης, ένα βασίλειο που έρχεται νικηφόρο να κυριαρχήσει στην Ευρώπη μετά τη συντριβή του σε δύο Παγκόσμιους πολέμους που το ίδιο προκάλεσε. Από την πλευρά τους οι σύμμαχοί τους οι Γάλλοι γελούν συνωμοτικά με την επιμονή του Βερολίνου να θέτει και να επιβάλλει όρους με πρόταγμα τη σωτηρία του ευρώ αδιαφορώντας ή ποντάροντας στις συνέπειες της σημερινής κρίσης.

Στον αντιγερμανικό άνεμο προσφάτως και οι Ιταλοί που αυτο - συνασπίζονται με τους Νότιους και συστήνονται ως οι Ιφιγένειες της Ευρωζώνης με αντίτιμο τη διάσωση ενός νεκρού νομίσματος. Οι Έλληνες, τα πρώτα πειραματόζωα της νέας τάξης των αγορών που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για την ενεργοποίηση των μηχανισμών αντίστασης στην κατάρρευση ενός σαθρού - όπως αποδεικνύεται - οικοδομήματος μένουν και περιμένουν το ρευστό για να επανιδρύσουν τη δημοκρατία τους με το κούτελο καθαρό, όπως νομίζουν.

Στο χορό των συνθημάτων κατά της «Γερμανικής Ευρώπης» μπαίνουν σωρηδόν αναλυτές, δημοσιογράφοι και φυσικά ανανήψαντες πολιτικοί.

Οι Γερμανοί από την πλευρά τους βλέπουν τον εαυτό τους ως τον Μεσσία της Ευρωζώνης. Παίζοντας σκληρό ποκερ με την αντοχή του ευρώ κρίνουν τον εαυτό τους ως τη μοναδική λύση ώστε η ευρωζώνη να μην πέσει στο παγόβουνο και καταρρεύσει. Θέση που διατυπώνεται από πολλούς οικονομικούς αναλυτές, αφού η Γερμανία στηρίζει το ευρώ με τη σταθερή οικονομία της.

Εκείνο όμως που τρομάζει είναι το γεγονός ότι το Βερολίνο διατηρεί επιφυλάξεις απέναντι στο ευρώ και την ίδια την Ένωση των 27 και πιέζει για αλλαγή των συνθηκών της Ε.Ε ώστε να επεμβαίνει στα εσωτερικά των χωρών καταρτίζοντας προϋπολογισμούς, επιβάλλοντας κυρώσεις στους «κακούς μαθητές» του γερμανικού οικονομικού savoir faire ανοίγοντάς τους ακόμη και την πόρτα της εξόδου όταν αυτοί θελήσουν οικειοθελώς να αποχωρήσουν, επιβάλλοντας πρωθυπουργούς – μαριονέτες των τραπεζών, όπως δεν διστάζουν να τους χαρακτηρίζουν αναλυτές και αρθρογράφοι των πιο έγκυρων οικονομικών και πολιτικών εντύπων του κόσμου.

Και εδώ είναι ακριβώς που θα παιχτεί τους επόμενους μήνες, τις επόμενες εβδομάδες ίσως και τις επόμενες ημέρες το μέλλον της Ευρώπης όχι όπως τη γνωρίσαμε ή τη φανταστήκαμε στην εξέλιξή της αλλά όπως την έχουν σχεδιάσει οι οικονομικές- αυτή τη φορά- γερμανικές μεραρχίες…

Αθηνά Παπακώστα