Μα τίποτα δεν αλλάζει; Eδώ και χρόνια, ακόμα και ο τελευταίος «ψηφοφόρος» αυτής της χώρας έχει καταλάβει ότι αυτό που συμβαίνει στη ΔΕΘ κάθε Σεπτέμβριο, είναι κωμωδία! Το κατάλαβαν όλοι εκτός από...
το πολιτικό σύστημα.
Δηλώσεις βέβαια γίνονται αλλά μόνο για την εκτόνωση της μιντιακής επικοινωνίας. Επειδή δεν υπάρχει πια δυνατότητα για «δώρα», ο Σαμαράς ξορκίζει τον εξευτελισμό, προσπαθώντας να μειώσει τους τόνους. Αλλά μέχρις εκεί. Με την πρώτη ευκαιρία, είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουν στα παλιά πανηγύρια, με πανάκριβα σόου, αλαζονεία και έπαρση.
Προς στιγμήν, αρκούνται σε «ταπεινές», υποτίθεται, εμφανίσεις και θυμίζουν σε όλους, ότι το «Κράτος» είναι παντού. Η Εκκλησία, οι κομματάρχες, οι τοπικοί «ηγεμόνες», όλο το τσούρμο των υπουργών είναι εκεί. Οι πάντες κάτι θέλουν να πάρουν, διογκώνοντας ένα προπαγανδιστικό περιβάλλον για τις πολιτικές τους καρέκλες.
Η ΔΕΘ είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα απαξίωσης των θεσμών σε όλη τη χώρα. Η αλαζονική κρατική εξουσία απλώνει το χέρι της παντού. Προσπαθεί έντεχνα να προσαρμόσει το πλαίσιο λειτουργίας του θεσμού στα συμφέροντά της και αδιαφορεί για το πολιτισμικό πλαίσιο που οι συνθήκες αναπτύσσουν γύρω από τον θεσμό. Έτσι, σταδιακά, απαξιώνονται οι πυρήνες (κοινωνικές αναγκαιότητες) που τον δημιούργησαν και στη θέση του αναπτύσσονται μηχανισμοί διαχείρισης της εξουσίας και τίποτα παραπάνω.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Ανδρέα Ζαμπούκα, EΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου