«Ήδη είναι κατανοητό ότι οι στόχοι των δαπανών και των εσόδων του ελληνικού κράτους δε θα έχουν επιτευχθεί. Παρόλα αυτά η επόμενη δόση των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ θα αποδεσμευτεί τον ερχόμενο μήνα, καθώς η προφανής ειλικρίνεια και οι νέες, αναθεωρημένες υποσχέσεις γίνονται δεκτές σαν να πρόκειται για πραγματική συμμόρφωση», προσθέτει ο συντάκτης του άρθρου, Τζον Ντίζαρντ, σχολιάζοντας ότι «η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει». Ως πραγματικότητα ορίζεται η επικείμενη ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, για την οποία οι τραπεζίτες και οι δικηγόροι διαφωνούν ως προς τη χρονική στιγμή εκδήλωσής της. Σύμφωνα με την εφημερίδα, κάποιοι πιστεύουν ότι η «δραματική, σοκαριστική ανακοίνωση και η αλλόφρων δημόσια αντίδραση θα έπρεπε να συμβούν στο δεύτερο τρίμηνο του 2011, ενώ άλλοι θεωρούν καταλληλότερη στιγμή το τρίτο τρίμηνο». Όπως σημειώνεται, το τρίτο τρίμηνο είναι πιο κοντά στην παράδοση των εθνικών πτωχεύσεων, ωστόσο οι δικαστές στη Γερμανία και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι εμφανώς κουρασμένοι με όσα συμβαίνουν στην ευρωζώνη και ίσως επισπεύσουν τις εξελίξεις, αφήνοντας το τρίτο τρίμηνο του έτους ελεύθερο για διακοπές. Οι Έλληνες και οι σύμβουλοί τους, συνεχίζει το δημοσίευμα, συνειδητοποιούν ότι η «επιτυχής» ολοκλήρωση της τριετούς διαδικασίας προσαρμογής θα αποτελούσε καταστροφή για τον ισολογισμό της χώρας. Όπως εξηγεί ο συντάκτης, τα ελληνικά ομόλογα που ωριμάζουν αυτή την περίοδο αποπληρώνονται σε ένα μεγάλο μέρος με νέα δάνεια από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, καθώς και με χρήματα της ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμή χρέη που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιαρθρωθούν με συμφέροντες όρους με χρέος που είναι δύσκολο ή αδύνατο να αναδιαρθρωθεί. «Είναι σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια το δημοσίευμα των Financial Times επικαλείται δικηγόρους που ειδικεύονται στις εθνικές πτωχεύσεις, οι οποίοι επισημαίνουν ότι εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς. Αντίθετα, επαναλαμβάνει ο συντάκτης, τα δάνεια από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ δεν μπορούν στην ουσία να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα αντίθετα με την Αργεντινή το 2001 θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση από αυτές τις πηγές και μετά την πτώχευση, όπως είχε γίνει στην περίπτωση της Ζιμπάμπουε. Το άρθρο καταλήγει λοιπόν με τη σύσταση ότι όσο πιο γρήγορα γίνουν αυτές οι κινήσεις τόσο καλύτερα για τη χώρα που εμπλέκεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου