Στις παραμονές του δύσκολου 2011, αναπολούμε το 10 κι οι αναστεναγμοί έρχονται σωρηδόν : πόσο χειρότερο θάναι, τάχα, το επόμενο ; Θάναι πολύ ! Διαβεβαιώνουν οι …νοιαζόμενοι και …ασχολούμενοι μ΄ εμάς. Ξαφνικά, τους πήρε ο πόνος και μετατράπηκαν σε …σωτήρες μας !
Αλήθεια, αυτός ο καημός κι αυτοί οι αναστεναγμοί, που να πρωτοεκδηλωθούν ;
Στην είσπραξη του λειψού μισθού και του μειωμένου δώρου για τις γιορτές ;
Στην ακρίβεια των βασικών και αναγκαίων προϊόντων για το σπίτι και την οικογένεια ;
Στη ΔΟΥ με την πληρωμή των υπέρογκων τελών ;
Στο πρατήριο με τη βενζίνη στα 1,70 € ;
Στο γκισέ της ΔΕΗ με το λογαριασμό αυξημένο κατά 14% ;
Στις συγκεντρώσεις και τις πορείες, πνιγμένες στο καπνογόνο ;
Που να πρωτοαναστενάξει η Ελλάδα, ωρέ σωτήρες ;
Ποτέ άλλοτε, οι μέρες γύρω από την πρωτοχρονιά δεν έμοιαζαν με την αναμονή της μοιραίας εξέλιξης, στον προθάλαμο κάποιου Νοσοκομείου, με τους γιατρούς να μην έχουν να πουν τίποτα πιο ευχάριστο, από το τετριμμένο «κάνουμε ό, τι μπορούμε !...».
Η Ελλάδα στο κατώφλι του 2011 κι ο λαός να τρομάζει στο διάβα του, μ΄ όλα όσα του έχουν πει και του λένε συνέχεια, για το περιεχόμενό του.Κι όμως, οι πολλοί αναστεναγμοί, οργανωμένοι και συντονισμένοι, μπορούν ν΄ αποτελέσουν εκρηκτικό υλικό, ανεξέλεγκτης δύναμης και απροσδιόριστων συνεπειών και εξελίξεων. Είναι κι αυτό κάτι που προκαλεί, μεν, αναστεναγμό, αλλά κάποιας ελπίδας και αισιοδοξίας !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου