Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος που το τελευταίο διάστημα αποφασίσθηκε να απουσιάζει συνειδητά ο Πρωθυπουργός απο το κάδρο των εξελίξεων.
Η ιδιομορφία αυτής της επικοινωνιακής σύλληψης συνίσταται στο ότι η πηγή της νέα πολιτικής πρέπει να τεθεί στο απυρόβλητο, πέραν πάσης κριτικής. Το πολιτικό κλίμα δεν είναι κατάλληλο για παρεμβάσεις και πολύ περισσότερο για δημόσιες εμφανίσεις του ηγέτη.
Παρά τούτα όμως η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα δεν υπακούει στην επιδεξιότητα των κομματικών επιτελείων παρά μόνο όσο είναι αναγκαίο για να φτιαχτούν οι μύθοι και οι γενικές εκχωρήσεις. Αλλά και αυτό αποκαλύφθηκε με την επικοινωνιακή στροφή της Κυβερνητικής πλειοψηφίας ρίχνοντας το βάρος και τις ευθύνες της οργής και της αγανάκτησης των πολιτών στην Αριστερά.
Στο Μέγαρο Μαξίμου οι παλαιότεροι κατάλαβαν γρήγορα οτι χρειάζεται εξιλαστήριο θύμα προκειμένου να απεγκλωβιστούν απο την καθημερινή κριτική που γίνεται στα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης. Παράλληλα συνειδητοποίησαν οτι ο κ. Παπανδρέου δεν διαθέτει ισχυρή πολιτική προσωπικότητα-όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου- ώστε να μπορεί να πλάσει τις μάζες υπό συνθήκες συναισθηματικού -ψυχολογικής ρευστότητας στην οποία βρίσκονται και δεν προϋπάρχουν ως πεποιθήσεις ή ευαισθησίες ενός κόσμου που η εξέχουσα προσωπικότητα έρχεται να σαγηνεύσει. Δεν είναι συνεπώς σε θέση ο κ. Πρωθυπουργός να υπηρετήσει αυτή την ανάγκη και πολύ περισσότερο αυτού του είδους ιδεολογικό μοτίβο που επιτακτικά προτείνει η κοινωνία. Γιατί είναι εξόχως δύσκολο ο κ. Παπανδρέου να συνθέσει ετερόκλητα λαϊκά αιτήματα και λαϊκές η ακόμα πληβειακές ιδεολογίες σε έναν συνεκτικό πολιτικό λόγο όπως έκανε ο πατέρας του.
Είναι συνεπώς πασίδηλο οτι έπρεπε να να ξεφύγει η Κυβέρνηση απο την γωνία και θεωρήθηκε επιτακτική ανάγκη να αλλάξει η καθημερινή ατζέντα στα ΜΜΕ. Έτσι υιοθετήθηκε η ιδεολογία της συνωμοσίας φέρνοντας στην επικαιρότητα τον εμφύλιο, τους κουκουλοφόρους των Γερμανών, και την ιδεολογία της αποστασίας του 65. Φυσικά πολλές φορές και χωρίς φραγμούς χρησιμοποιείται η ρητορική των φασιζουσών πολιτικών πρωτοβουλιών και κινήσεων. Και φυσικά αυτό που έμενε να βρεθεί ήταν το κατάλληλο θύμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν απο την αρχή ο ποιο κατάλληλος...πελάτης κυρίως λόγω της ρητορικής που χρησιμοποιούν τα στελέχη του. Έτσι και ο κ. Παπανδρέου βγαίνει απο το κάδρο και εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα των δανειστών.
Αυτό όμως που δεν κατάλαβαν οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι του Πρωθυπουργού είναι οτι ότι και να κάνουν δεν είναι δυνατόν να αλλάξει η ατζέντα απλούστατα γιατί τις επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής τις βιώνουν και τα 10 εκατομμύρια Έλληνες. Και αυτοί έχουν καταλάβει οτι κανένα επικοινωνιακό τρικ δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα της βίαιης καθημερινότητας.
Γιατί τελικά την βία την ασκεί η Κυβέρνηση.
Τάκης Χατζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου