Κ. Αρβανίτης: Ιρλανδία, 31 Μαΐου δημοψήφισμα, Ισλανδία άλλη πολιτική. Μικρές χώρες είναι…
Π. Μπεγλίτης: Εγώ χαίρομαι γιατί θα επανέλθουμε και θα δικαιωθεί εκείνος που δυστυχώς διώχθηκε το Νοέμβριο, ο Γ. Παπανδρέου. Χαίρομαι που τα επισημαίνετε αυτά.
Α. Δελλατόλας: Καλωσορίζουμε τους δύο νεοφιλελεύθερους γιατί η κα. Κατσέλη είπε ότι και ο κ. Μπεγλίτης πια είναι σε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα. Ο κ. Μπεγλίτης νεοφιλελεύθερος;
Π. Μπεγλίτης: Πολλές φορές γίνεται μια προσπάθεια, ψάχνετε ένα βολικό άλλοθι για να δικαιολογήσουμε επιλογές εκτός του κόμματός μου. Πολλοί από τους συναδέλφους μας τους οποίους πάντα ευχόμαστε καλό δρόμο, καλή διαδρομή που πολλά χρόνια ήμασταν μαζί…
Κ. Αρβανίτης: Δεν είναι σύντροφοι πια; Είναι συνάδελφοι;
Π. Μπεγλίτης: Σύντροφοι αν θέλετε με την ετυμολογική έννοια αλλά και την πολιτική έννοια, βεβαίως. Συναγωνιστές και σύντροφοι εν ευρεία έννοια. Μπορεί να μην είμαστε στον ίδιο πολιτικό οργανισμό, μπορεί ενδεχομένως να συναντηθούμε στο μέλλον και μετά τις εκλογές, πάντα με σεβασμό, πάντα με εκτίμηση αλλά και πάντα τονίζοντας τις διαφορές.
Α. Δελλατόλας: Πάντως εγώ ξέρω προσωπικά με πόσο ζόρι εσείς, γιατί το ξέρω προσωπικά, γιατί έχουμε σχέση φιλική πολλά χρόνια, ψηφίσατε το δεύτερο μνημόνιο με μεγάλα ουφ και αχ και βαχ.
Π. Μπεγλίτης: Και το πρώτο.
Α. Δελλατόλας: Δεν θυμάμαι για το πρώτο γιατί έχει περάσει καιρός, για το δεύτερο λέω. Άρα πολλά από αυτά που η κα. Κατσέλη λέει νομίζω πως θα σας εύρισκαν σύμφωνο. Το θέμα όμως είναι γιατί στο τέλος τέλος ψηφίσατε πάλι;
Π. Μπεγλίτης: Κύριε Δελλατόλα μπορεί κανείς να σεβαστεί επιμέρους επισημάνσεις και παρατηρήσεις, διαφωνίες, προβληματισμούς, ενστάσεις. Το κυρίαρχο όμως είναι ποιο είναι το διακύβευμα και πως απαντάμε σε αυτό το κυρίαρχο διακύβευμα, σε αυτή την πρόκληση, ναι ή όχι στο μνημόνιο. Εάν πεις ναι ποιες είναι οι συνέπειες; Εάν πεις όχι ποιες είναι οι συνέπειες; Και βάζοντας στη ζυγαριά το ναι και το όχι επιλέξαμε η μεγάλη πλειοψηφία της Κ.Ο. να πούμε το ναι γιατί οι συνέπειες θα ήταν συνταραχτικές για τη χώρα αν λέγαμε όχι.
Από εκεί και πέρα σε πολλά μπορούμε να συμφωνήσουμε με πολλούς προβληματισμούς, με πολλές ενστάσεις. Χθες βγήκε η τρόικα και επεσήμανε… ποιος συμφωνεί με αυτά που επισημαίνει; Δεν συμφωνούμε, εγώ δεν συμφωνώ. Μπορούμε να συζητήσουμε στη συνέχεια ποια είναι τα προβλήματα, ποιες είναι οι αντιφάσεις αυτής της κυρίαρχης ευρωπαϊκής στρατηγικής που επιβάλλεται σήμερα στις χώρες του νότου στην Ελλάδα αλλά και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία την οποία πρόσφατα ο κ. Παναγιωτόπουλος επισκέφθηκε από ό,τι γνωρίζω. Αυτά να τα δούμε, το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, το πρόβλημα παραμένει πάντα η Ευρώπη, η κυρίαρχη στρατηγικής της και αν δεν την αντιπαλέψουμε αυτή νομίζω ότι θα ηττηθούμε όλες οι χώρες ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις που έχουν.
Επειδή τα έχουμε δει όλα, επειδή έχουν καταρρεύσει ιδεολογίες, ιδεοληψίες απόψεις όλη αυτή την περίοδο, την περίοδο των μεγάλων αναταράξεων, των μεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ας αφήσουμε λοιπόν τα μεγάλα λόγια, να γίνουμε ρεαλιστές, να δούμε που μπορούμε να κινηθούμε, με ποιους τρόπους, με ποιες συμμαχίες, αν απλώνουμε με άλλα λόγια δηλαδή τα πόδια μας μέχρι εκεί που φτάνει η κουβέρτα και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη. Βεβαίως ο στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι η αλλαγή των συμμαχιών και των ισορροπιών στην Ευρώπη. Είναι εύκολο; Δεν είναι καθόλου εύκολο. Και πέρα από τις διακηρύξεις και τις ρητορικές περί άξονα του νότου, αναμονή αλλαγής στην Γαλλία μετά τις εκλογές. Μακάρι να κερδίσει ο κ. Ολάντ.
Κ. Αρβανίτης: Καμιά σύγκρουση θα κάνετε;
Π. Μπεγλίτης: Κοιτάξτε, να κάνουμε πολλές συγκρούσεις, αν οι συγκρούσεις είναι τυφλές, αν οι συγκρούσεις είναι βολονταριστικές, χωρίς περιεχόμενο και χωρίς προοπτική ωραίο θα είναι βραχυπρόθεσμα όλοι θα είμαστε αυτοϊκανοποιημένοι από αυτές τις συγκρούσεις και από εκεί και πέρα…
Κ. Αρβανίτης: Ιρλανδία, 31 Μαΐου δημοψήφισμα, Ισλανδία άλλη πολιτική. Μικρές χώρες είναι…
Π. Μπεγλίτης: Εγώ χαίρομαι γιατί θα επανέλθουμε και θα δικαιωθεί εκείνος που δυστυχώς διώχθηκε το Νοέμβριο, ο Γ. Παπανδρέου. Χαίρομαι που τα επισημαίνετε αυτά.
Π. Παναγιωτόπουλος: Για το δημοψήφισμα;
Π. Μπεγλίτης: Για το δημοψήφισμα. Ένα είναι το γεγονός, ότι πρέπει να αλλάξει αυτή η στρατηγική, δεν πάει άλλο, είναι αδιέξοδη για την Ευρώπη. Θα καταστραφούμε.
Α. Δελλατόλας: Ακούει εσάς τώρα ένας πολίτης στην Κορινθία ο οποίος σας ψηφίζει και έρχεται λοιπόν και σου λέει ρε Πάνο ωραία να σε ξαναψηφίσω το ΠΑΣΟΚ και εσένα μαζί. Τι προσδοκώ όταν ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ; Ποια είναι η προσδοκία που δίνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα γι΄ αυτό που έχει συμβεί στην κάθε οικογένεια, στον κάθε επιχειρηματία που δεν έχει μαντήλι να κλάψει; Τι θα του πεις δηλαδή; Τι θα πεις του ανθρωπάκου αυτού; Τι προσδοκία θα του δώσεις;
Π. Μπεγλίτης: Δύο είναι οι μεγάλοι στόχοι και ελπίζω οι στόχοι αυτοί να είναι εθνικοί τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Το ένα είναι ότι η χώρα πρέπει να βγει από τις εκλογές με τη μέγιστη δυνατή πολιτική σταθερότητα. Πολιτική αστάθεια, ακυβερνησία μπορεί να οδηγήσει σε εθνική κρίση. Άρα για εμάς, για το ΠΑΣΟΚ ένα στοίχημα είναι το καλύτερο δυνατό εκλογικό αποτέλεσμα. Βεβαίως είναι ρεαλιστικό να κερδίσουμε την πρώτη θέση στις εκλογές, να αποτελέσουμε το κέντρο όλων των πολιτικών εξελίξεων και τον εγγυητή της πολιτικής σταθερότητας της χώρας. Και ο δεύτερος στόχος στις εκλογές είναι να εγγυηθούμε για μια ακόμη φορά παρά το πολιτικό κόστος, την παραμονή της χώρας μας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών της ευρωζώνης. Θα έχει κόστος, θα έχει θυσίες, θα πρέπει να συνεχίσουμε τη δημοσιονομική εξυγίανση και το νοικοκύρεμα της χώρας παράλληλα με μεγάλες μεταρρυθμίσεις, βεβαίως και στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας ώστε να δώσουμε αναπτυξιακή πνοή.
Α. Δελλατόλας: Ποιες μεταρρυθμίσεις κ. Μπεγλίτη, δεν μπορείτε να συμφωνήσετε για τα ταξί.
Π. Μπεγλίτης: Αυτό έχει να κάνει με χρόνιες παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος ότι δεν μπορούμε, δεν έχουμε τη δυνατότητα, δεν έχουμε τη βούληση, δεν έχουμε τη διαχειριστική ικανότητα να σπάσουμε παθογένειες, δομικά προβλήματα, όλη αυτή την πελατειακή σχέση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το πολιτικό σύστημα μετά την μεταπολίτευση. Σωστά, δικαιολογημένα επισημαίνετε τα ταξί, τα ταξί έπρεπε να είχανε κλείσει. Κατά την άποψή μου ήταν υπόθεση μιας μεταρρύθμισης που έπρεπε να γίνει χωρίς να φουσκώνουμε τις μεταρρυθμίσεις.
Ξέρετε, μέσα στο ΠΑΣΟΚ αλλά και μέσα στο πολιτικό σύστημα και στη ΝΔ υπάρχουν δυνάμεις που ανακάλυψαν ξαφνικά τη μεταρρύθμιση ως το φάρμακο δια πάσα νόσο। Ξέρετε, είναι βολικό πολιτικά, πουλάει πολιτικά, οι μεταρρυθμιστές ενάντια στους αντιμεταρρυθμιστές αλλά προσέξτε, από την αρχή ξεκίνησε με λάθος τρόπο, η αφετηρία ήτανε κατά την άποψή μου γιατί το έζησα μέσα στο Υ.Σ. λανθασμένη όταν αποδεχθήκαμε χωρίς μελέτη, χωρίς στοχασμό διάφορες μελέτες επιστημονικών ινστιτούτων ότι ξαφνικά με το χωρίς μέτρο άνοιγμα και την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων ξαφνικά η χώρα θα αυξήσει το εθνικό της εισόδημα κατά 8% – 10%. Αυτά ήταν επιστημονικές ιδεοληψίες λανθασμένες το τονίζω και επιστημονικά εγώ το είχα υποστηρίξει αυτό, ότι όσοι στήριξαν μια μεταρρυθμιστική στρατηγική πάνω σε διάφορες μελέτες είτε εγχώριες, είτε ξένες ινστιτούτων προσδοκώντας 8% και 10% αύξησης του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια μέσα από το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων… δηλαδή, να γίνει το άνοιγμα των ταξί θα αυξήσουμε το εθνικό μας εισόδημα ή θα προλεταριοποιήσουμε τους εργαζόμενους; Αυτά είναι ερωτήματα σοβαρά και δεν αρκεί μια μεταρρυθμιστική εμμονή για να τα απαντήσει και να τα λύσει.
.smartpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου