«Η Ελλάδα δεν είναι κοπρόσκυλο»...

H Ingeborg Beugel, η Ολλανδέζα δημοσιογράφος που σηκώνει εδώ και καιρό «μόνη της», το σταυρό της αντικειμενικής προβολής των ελληνικών θέσεων από δημοσιογράφους στα ολλανδικά μέσα ενημέρωσης...
«Η στάση της Ολλανδίας απέναντι στην Ελλάδα, χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ίδια με τη στάση που τηρούσε στην πρώιμη εποχή της Αποικιοκρατίας».
Ακουστε την ... ελληνική εκπομπή Hellas Pindakaasτην Κυριακή 16 Σεπτέμβρη στις 7 το βράδυ (ολλανδική ώρα), στο δημοτικό ραδιόφωνο του Άμστερνταμ Salto/Wereld FM.

(Ακούστε την εκπομπή διαδικτυακά, ζωντανά από αυτό το λινκ)



Καλεσμένη στο στούντιο θα είναι η Ingeborg Beugel, η Ολλανδέζα δημοσιογράφος που σηκώνει εδώ και καιρό «μόνη της» το σταυρό της αντικειμενικής προβολής των ελληνικών θέσεων από δημοσιογράφους στα ολλανδικά μέσα ενημέρωσης. Η Ingeborg ήταν για χρόνια ανταποκρίτρια μεγάλων μέσων ενημέρωσης στην Αθήνα. Τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει σε πολιτικές συζητήσεις και talk shows (ως ειδική σε θέµατα που αφορούν την Ελλάδα π.χ. στο τηλεοπτικό πρόγραµµα µεγάλης ακροαµατικότητας Pauw & Witteman), όπου καταφέρνει πάντα να θέτει τα ζητήματα στις σωστές τους διαστάσεις, να στηλιτεύει την υποκρισία των ιθυνόντων και να παρουσιάζει και την άλλη, την πιο ανθρώπινη πλευρά της κρίσης και της λιτότητας. Παράλληλα αρθρογραφεί με πάθος για μεγάλες και έγκυρες ολλανδικές εφημερίδες. Το τελευταίο της άρθρο έχει τίτλο «Η Ελλάδα δεν είναι κοπρόσκυλο» όπου ξεσπαθώνει εναντίον της σκληρής και άδικης αντιμετώπισης που τυγχάνει η Ελλάδα από τους Ολλανδούς πολιτικούς. Στο άρθρο υποστηρίζει πως «η στάση της Ολλανδίας απέναντι στην Ελλάδα, χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ίδια με τη στάση που τηρούσε στην πρώιμη εποχή της Αποικιοκρατίας».



Διαβάστε παρακάτω μεταφρασμένο στα ελληνικά το άρθρο γνώμης της Ingeborg Beugel «Η Ελλάδα δεν είναι κοπρόσκυλο» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Volkskrant. Ευχαριστώ την Αλεξάνδρα Ζώη για την μετάφραση.




«Η Ελλάδα δεν είναι κοπρόσκυλο»

Όλοι όσοι ασχολούνται με την Ελλάδα – συμπεριλαμβανομένου κάπου-κάπου και του A.Pechtold (Κεντρώο Κόμμα)- ξεκινούν από την πεποίθηση πως η Ελλάδα «αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις» και πως «δεν τηρεί τις συμφωνίες». Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Rutte (Κόμμα Φιλελευθέρων VVD) πρώτος απ΄ όλους. Η Ελλάδα δεν πρέπει να πάρει άλλη αναβολή, ούτε δευτερόλεπτο άλλη διορία χρόνου και ούτε ένα ευρώ οικονομική βοήθεια «επειδή δεν τηρεί τις υποσχέσεις της». Απόλυτα λανθασμένη στάση, δηλώνει η πρώην ανταποκρίτρια στην Ελλάδα Ingeborg Beugel.
Κατ’ αρχήν δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς ότι μια χώρα μπορεί να τηρεί ή όχι υποσχέσεις σαν να πρόκειται για κάποιο φυσικό πρόσωπο. Στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού –η πλειοψηφία θα έλεγα- πλήττεται σοβαρά από όλα αυτά τα μέτρα που εφαρμόζονται βιαίως σαν να έχει χτυπηθεί η χώρα από μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Τα μέτρα που απορρέουν από τις λεγόμενες «συμφωνίες» είναι : 40% ως 50% μείωση των μισθών και των συντάξεων, μπαράζ αβάσταχτων φόρων, μαζικές απολύσεις, τεράστια αύξηση της ανεργίας και φτώχειας, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και του δικαιώματος για ιατρική περίθαλψη.


Έπαινος



Όλα αυτά ακούγονται εξωπραγματικά για την ολλανδική κοινωνία. Αλλά κανείς δεν βρέθηκε να πει μια κάλη κουβέντα, να επαινέσει τους Έλληνες που τα υπομένουν. Και φυσικά υπάρχει και μια μειοψηφία, ένα σημαντικό μέρος των πλουσίων, των διεφθαρμένων πολιτικών και των μεγαλοβιομηχάνων, που ακόμα συνεχίζει να φοροδιαφεύγει, να φυγαδεύει μεγάλο πλούτο στο εξωτερικό και να παραμένει ατιμώρητο. Γι’ αυτό το θέμα η πλειονότητα του ελληνικού λαού, η οποία παραμένει σε στάση προσοχής απέναντι στις Βρυξέλλες, δεν μπορεί να κάνει ουσιαστικά τίποτα. Η σκληρά εργαζόμενη μεσαία τάξη και ο απάνθρωπα φορολογούμενος ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για αυτό. Πώς μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως εξαιτίας μιας διεφθαρμένης μερίδας του πληθυσμού, μια ολόκληρη χώρα «δεν τηρεί τις υποσχέσεις της»;

(Ας θυμηθούμε πως ακριβώς αυτή η «απρεπής μειοψηφία» - με την οποία οι Βρυξέλλες αλλά και η Ολλανδία 30 χρόνια τώρα συνεργαζόταν επαγγελματικά χωρίς κανένα πρόβλημα- όλο αυτό το διάστημα μπορούσε ανενόχλητη να συνεχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο διεφθαρμένο τρόπο. Διάφοροι ξένοι ανταποκριτές επέμεναν να γράφουν για όλες αυτές τις ατασθαλίες και για τις συνέπειες που είχε αυτή η κατάσταση για τον λαό, κάνοντας δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, αλλά τόσο η Ευρώπη όσο και οι πολιτικοί της Ολλανδίας συνέχιζαν να τα αγνοούν).

Παρακολουθώ τον Rutte να εξηγεί στην υπέργηρη γειτόνισσά μου στην Ελλάδα που πρέπει τώρα να τα βγάλει πέρα με μια πενιχρή σύνταξη 300 ευρώ πως «δεν τηρεί τις υποσχέσεις της» και πως μάλιστα «αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις», την ίδια ώρα που εκείνη κλαίγοντας ομολογεί πως δεν μπορεί και δεν θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.


Βρωμο-Μαροκινοί *



Στον μακράς διαρκείας διάλογο για την αφομοίωση των μεταναστών στην Ολλανδική κοινωνία, κάθε λογικός άνθρωπος έχει καταλάβει πως δεν μπορούμε να κρίνουμε ολόκληρη την κοινότητα των Μαροκινών μεταναστών σύμφωνα με την συμπεριφορά μέρους της που συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Ακριβώς με αυτή την λογική δεν μπορούμε να κατακρίνουμε ένα ολόκληρο πληθυσμό εξαιτίας της συμπεριφοράς μιας διεφθαρμένης μερίδας του.

Κατά δεύτερο λόγο , το όλο θέμα δεν έχει να κάνει με «συμφωνίες». Αυτή η λέξη προϋποθέτει την συμφωνία ανάμεσα σε δύο ισότιμα μέλη. Αυτό όμως δεν ευσταθεί από όπου κι αν το δεις. Η Ελλάδα έχει χάσει την αξιοπρέπειά της, έχει δεθεί χειροπόδαρα, με βρόγχο στο λαιμό, καθώς εκβιάζεται να δεχτεί κάθε είδους απαιτήσεις του ΔΝΤ και μέτρα της Μέρκελ, σε μια απόλυτα άνιση σχέση που βασίζεται στο μότο «βούλωστο και κατάπινε». Η λέξη « συμφωνίες» είναι τόσο παραπλανητική όσο και οι λέξεις «υποστήριξη» και «μεταρρυθμίσεις». Οι συμφωνίες αυτές γίνονται στην περίπτωση της Ελλάδας με το μαχαίρι στο λαιμό. Η υποστήριξη δεν αποτελείται από δωρεές, επιχορηγήσεις ή επενδύσεις αλλά από πανάκριβες δανειοδοτήσεις με υψηλά επιτόκια τα οποία αδυνατεί να ξεπληρώσει η ήδη στραγγιγμένη χώρα. Και οι μεταρρυθμίσεις είναι στην πραγματικότητα παράλογες περικοπές, οι οποίες στην Ολλανδία δεν θα ήταν πραγματοποιήσιμες και οι οποίες σημαίνουν και την ολική εξαφάνιση κάθε εργασιακού δικαιώματος, κάτι για το οποίο ολόκληρη η Ευρώπη και η Ελλάδα έχουν αγωνιστεί αιώνες για να αποκτήσουν.

(*η έκφραση αυτή αναφέρεται σε χαρακτηρισμό που χρησιμοποιείται συχνά για Μαροκινούς που δημιουργούν προβλήματα στην ολλανδική κοινωνία. Σημ.Α.Ζ.)


Ψεύδη



Κατά τρίτο λόγο, σε αντίθεση με ό,τι - τελείως λανθασμένα- ισχυρίζεται ο Rutte, η ελληνική κυβέρνηση καταβάλει κάθε προσπάθεια, με τρόπο υπεράνθρωπο και αξιοθαύμαστο, να ανταποκριθεί στις εξωφρενικές απαιτήσεις των Βρυξελλών. Πράγμα δύο φορές δύσκολο, την ώρα που υπάρχει κοινωνική αναταραχή και δικαιολογημένη αντίσταση του λαού. Όποιος αυτή την στιγμή ισχυρίζεται πως η ελληνική κυβέρνηση σημειώνει «ξανά» καθυστέρηση στην εκπλήρωση των υποσχέσεών της και πως εξαιτίας κακής διαχείρισης και νωθρότητας δεν εφαρμόζει τα μεταρρυθμιστικά μέτρα μέσα στον καθορισμένο από τις Βρυξέλλες χρόνο, ψεύδεται. Ο Rutte ψεύδεται.


Όλοι οι οικονομολόγοι διεθνούς κύρους με πρώτο τον Stiglitz, αλλά και ο επίσης διάσηµος Paul Krugman, επαναλαµβάνουν εδώ και δύο χρόνια συνέχεια, µέχρι ναυτίας, τις προβλέψεις τους ότι το σηµερινό µοντέλο περικοπών της Μέρκελ µε τα συνεπαγόµενα µέτρα , όχι µόνο δεν βοηθούν την Ελληνική οικονοµία αλλά αντιθέτως την σπρώχνουν όλο και πιο γοργά στο γκρεµό. Και όπως φαίνεται έχουν δίκιο. Το ότι στα µάτια του Rutte και της παρέας του, οι στόχοι της καταστροφικής αυτής πολιτικής λιτότητας την οποία υπεραμύνονται, δεν έχουν πραγματοποιηθεί, δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως οι Έλληνες «απέτυχαν και πάλι» αλλά με το γεγονός ότι αυτή η πολιτική λιτότητας είναι ανόητη και μη πραγματοποιήσιμη. Ο Rutte επιμένει να επαναλαμβάνει πως η Ελλάδα δεν προχωρά γρήγορα στις ιδιωτικοποιήσεις. Τελείως λανθασμένα.


Δημαγωγία και Εξαπάτηση



Στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι τελείως διαφορετικό: ο χρόνος ο οποίος δίνεται στην Ελλάδα για να προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις είναι μη ρεαλιστικός. Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό. Πρόκειται απλώς για εξαπάτηση του λαού το να ισχυρίζεται κανείς πως «οι Ελληνες ξανά σημειώνουν καθυστέρηση» στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Επιπλέον η πίεση αυτής της «επικίνδυνης αποστολής» φέρνει την ελληνική κυβέρνηση σε μια ασύλληπτα δύσκολη κατάσταση. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται, χάρη στις Βρυξέλλες, κολλημένη στον τοίχο, σε μια τόσο αδύναμη θέση που δεν μπορεί να προχωρήσει με αξιοπρέπεια στις απαιτήσεις για ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι εκβιάζεται να ξεπουλήσει κρατικές επιχειρήσεις σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένους επενδυτές και κερδοσκοπικούς γύπες που μυρίζονται την αδυναμία της χώρας σαν αίμα.

Και φυσικά τα έσοδα δεν είναι τα αναμενόμενα, κάτι που στη συνέχεια ο Rutte ερμηνεύει ως «αθέτηση των υποσχέσεων της Ελλάδας». Το ίδιο ισχύει και για τα έσοδα από τα νέα φορολογικά μέτρα: εξαιτίας της αυστηρής πολιτικής λιτότητας, η ελληνική οικονομία βυθίζεται σε ολοένα βαθύτερη ύφεση και εξαιτίας αυτής (της ύφεσης δηλαδή) οι εκτιμήσεις σχετικά με τα αναμενόμενα έσοδα βγάζουν λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν είναι αυτό όμως λάθος των Ελλήνων.

Ο Rutte ξεπέρασε τα όρια αυτές τις μέρες στον προεκλογικό διάλογο με τον Samsom (Εργατικό Κόµµα PvdA). Ο Samsom τον ρώτησε ευθέως αν έχει πραγµατικό ενδιαφέρον να διασωθεί το ευρώ και η Ελλάδα, εγκρίνοντας για τρίτη φορά νέα οικονοµική βοήθεια. (Φυσικά δεν εννοούµε «δωρεά» αλλά ακριβή δανειοδότηση, όμως αυτό το έχουµε ήδη διευκρινίσει.) Όχι, δήλωσε ο Rutte. Γιατί όχι; Σύμφωνα με τον Rutte, αν κάτι τέτοιο γινόταν τώρα, η Ελλάδα θα χαμήλωνε ταχύτητα, θα χαλάρωνε την προσπάθειά της και θα έβαζε φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις. Θα έπαιρναν το λάθος μήνυμα οι Έλληνες και έτσι δεν θα υλοποιούσαν τα απαιτούμενα μέτρα. Και ο Samsom θα έπρεπε να προσέχει τι λέει γιατί ότι λέει μπορεί να φτάσει στα αυτιά των Ελλήνων. Έτσι, σύμφωνα με τον Rutte, θα «έπαιρναν από τον αρχηγό του Εργατικού Κόµµατος ένα τελείως λανθασµένο σήµα».

Rutte: «Πρέπει να τους κρατάμε δεμένους γερά».

Πώς είπατε;


Τα αλητάκια



Σαν να ήταν η Ελλάδα ένα σκυλί, σαν να ήταν οι Έλληνες μικρά αλητάκια που με το παραμικρό πρέπει να τους βάλουμε στη θέση τους. Τι βλακώδης τρόπος να εξασκεί κανείς διεθνή πολιτική, τι υπεροπτική στάση απέναντι σε ένα λαό που προσπαθεί με κάθε τρόπο να παραμείνει στην Ευρώπη. Ο Rutte έχει τόσο βαθιά δυσπιστία και τέτοια υπερβολική περιφρόνηση απέναντι στην Ελλάδα- χώρα μέλος της Ευρωζώνης, που θα έπρεπε σύμφωνα με την δική του παιδαγωγική θεώρηση, να δώσουμε στους Έλληνες ένα καλό μάθημα και προ πάντων να μην τους πούμε ότι αν χρειαστεί, μπορούν να υπολογίζουν σε νέα δάνεια. Αυτό είναι το επίπεδο της πολιτικής Rutte στην εποχή μας. Και εξάλλου, ήδη νωρίτερα είχε δηλώσει πως «δεν τον δένει τίποτα με τους Έλληνες». Ένας τέτοιος πολιτικός, που παίζει με τον ίδιο τρόπο όπως ο Wilders µε το λαϊκό αίσθηµα των συνήθως κακώς πληροφορηµένων ψηφοφόρων για να κερδίσει ψήφους, δεν επιτρέπεται να φθάνει ποτέ στο αξίωµα του πρωθυπουργού.



Κλείνοντας: στο δικό µου περιβάλλον εδώ και στον ευρύ κύκλο γνωριµιών µου στην Ελλάδα δεν έχω συναντήσει ούτε έναν Έλληνα που είναι αρνητικός απέναντι στις µεταρρυθµίσεις της κυβέρνησης – µε την καθαρή έννοια της λέξης-, που να μην θέλει να μπει ένα τέλος σε αυτό το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς που επικρατεί στη χώρα και που να µην αντιλαµβάνεται πως τα χρέη – για τα οποία δεν ευθύνονται άµεσα- πρέπει να αποπληρωθούν. (Θα έπρεπε άραγε να αποπληρωθούν;) Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει κανείς να τους υποστηρίξει, να τους ενθαρρύνει και κάπου- κάπου να τους επαινέσει. Όχι να τους µεταχειρίζεται υπεροπτικά, αμείλικτα και άδικα σαν να ήταν πολίτες δευτέρας κατηγορίας ή χειρότερα σαν να ήταν κοπρόσκυλα.

-------------



Δείτε και ένα βίντεο, στα ολλανδικά και λίγα αγγλικά δυστυχώς, με την Ingeborg εν δράσει στο δημοφιλές talk show Pauw & Witteman. Αναφέρεται στο ζήτημα των φαρμακοποιών και κυρίως στην αυτοκτονία του 77χρονου στην πλατεία Συντάγματος τον περασμένο Απρίλη, για τον οποίο λέει πως τα κίνητρα του δεν ήταν τόσο οικονομικά, όσο ιδεολoγικα.


lifo.gr