Σε νέα σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών – ο ακριβής χρόνος της οποίας εκκρεμεί- παραπέμπονται οι αποφάσεις αναφορικά με το πακέτο των 11,5+2 δισ. ευρώ, μετά τη διάσταση που και χθες διαπιστώθηκε ότι παραμένει ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και την τρόικα.
Εν τούτοις, φαίνεται ότι η Αθήνα επιχειρεί σταδιακά να αποδυναμώσει το ρόλο της τρόικας με τονπρωθυπουργό να επιδιώκει να μετακινήσει τα όρια της διαπραγμάτευσης στο πολιτικό πεδίο.
Το κενό των δύο δις που εντοπίζεται από την τρόικα δείχνει αγεφύρωτο με τους επικεφαλής του κλιμακίου να επαναφέρουν στο τραπέζι δέσμη μέτρων και προτάσεις (όπως π.χ. το ζήτημα των απολύσεων από το Δημόσιο ή περικοπή των δώρων στις συντάξεις του ΟΓΑ), στα οποία, κατά την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων φαινόταν να υπάρχει συμφωνία ότι δεν είναι απαραίτητα.
Η επιμονή των ελεγκτών δείχνει να συντηρείται κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ, οι εκτιμήσεις του οποίου αναφορικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το τελικό πρόσημο κατά την ολοκλήρωση του προγράμματος θα είναι αρνητικό.
Καταστατικά, το ΔΝΤ δεν μπορεί να μετάσχει σε πρόγραμμα που δε εγγυάται τη βιωσιμότητα του χρέους μιας χώρας ενώ είναι και ξεκάθαρη η θέση του αναφορικά με την αναγκαιότητα «κουρέματος» του δημοσίου χρέους, θέμα που αποτελεί σημείο τριβής του με την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Παλινδρομούσα ανάμεσα στην κόντρα ΔΝΤ- Ευρώπης (κατά βάσιν του Βερολίνου) η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους να αποσπάσει μια θετική αξιολόγηση από την τρόικα, ώστε να μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει ως όπλο, τόσο στο Eurogroup όσο και στη Συνόδο Κορυφής, από την οποία και προσδοκά τα βασικότερα οφέλη.
Με το Eurogroup της 8ης Οκτωβρίου να έχει χαθεί χρονικά ως ευκαιρία της Αθήνας να αποφασιστεί η εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις ευρώ, το ενδιαφέρον της ελληνικής πλευράς μετατίθεται πλέον στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης-19ης Οκτωβρίου. Εκείνο όμως που πρέπει προηγουμένως να έχει διασφαλιστεί, είναι η θετική αποτίμηση της Τρόικας, ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους.
Μία τέτοια εξέλιξη, θα παραχωρήσει στην Αθήνα τα εξής πλεονεκτήματα:
- Θα υπάρξει η εγγύηση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να σταθεί όρθια κοινοβουλευτικά, όταν φέρει το εν λόγω πακέτο προς ψήφιση.
- Θα διαμορφώσει το αναγκαίο θετικό κλίμα στην Σύνοδο Κορυφής από την οποία η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά την απόφαση εκταμίευσης της δόσης αλλά και χρονικής επιμήκυνσης του προγράμματος.
Καθίσταται βεβαίως προφανές ότι στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένα παιχνίδι ισχύος, κυρίως ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ευρωπαίους, στο μέσον του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα. Ο Α. Σαμαράς το έχει αντιληφθεί απολύτως και γι’ αυτό το λόγο, μετά τη χθεσινή σύσκεψη το Μαξίμου έσπευσε να διαρρεύσει ότι οέλληνας πρωθυπουργός έχει επαφές με ομολόγους του και Ευρωπαίους αξιωματούχους (Μέρκελ, Ολάντ, Ραχόι, Μπαρόζο).
Η διαπραγμάτευση αποτελεί πλέον για την Αθήνα έναν αγώνα δρόμου προκειμένου οι όποιες αποφάσεις, να ληφθούν στις 18 και 19 Οκτωβρίου. Εφ’ όσον παρέλθει αυτή η ημερομηνία χωρίς αποτέλεσμα, τα πράγματα δυσκολεύουν εξαιρετικά καθώς επίκεινται οι αμερικανικές εκλογές (6 Νοεμβρίου), κατόπιν των οποίων δεν αποκλείεται να χαλαρώσει και η πίεση της Ουάσινγκτον σε Βερολίνο και Βρυξέλλες για την εξεύρεση λύσης ενώ, παράλληλα, στο μικροσκόπιο της παγκόσμιας οικονομίας μπαίνει πλέον εάν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό της Ελλάδας: Η ισπανική οικονομία.
Πάνος Ρασσιάς
Το κενό των δύο δις που εντοπίζεται από την τρόικα δείχνει αγεφύρωτο με τους επικεφαλής του κλιμακίου να επαναφέρουν στο τραπέζι δέσμη μέτρων και προτάσεις (όπως π.χ. το ζήτημα των απολύσεων από το Δημόσιο ή περικοπή των δώρων στις συντάξεις του ΟΓΑ), στα οποία, κατά την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων φαινόταν να υπάρχει συμφωνία ότι δεν είναι απαραίτητα.
Η επιμονή των ελεγκτών δείχνει να συντηρείται κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ, οι εκτιμήσεις του οποίου αναφορικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το τελικό πρόσημο κατά την ολοκλήρωση του προγράμματος θα είναι αρνητικό.
Καταστατικά, το ΔΝΤ δεν μπορεί να μετάσχει σε πρόγραμμα που δε εγγυάται τη βιωσιμότητα του χρέους μιας χώρας ενώ είναι και ξεκάθαρη η θέση του αναφορικά με την αναγκαιότητα «κουρέματος» του δημοσίου χρέους, θέμα που αποτελεί σημείο τριβής του με την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Παλινδρομούσα ανάμεσα στην κόντρα ΔΝΤ- Ευρώπης (κατά βάσιν του Βερολίνου) η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους να αποσπάσει μια θετική αξιολόγηση από την τρόικα, ώστε να μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει ως όπλο, τόσο στο Eurogroup όσο και στη Συνόδο Κορυφής, από την οποία και προσδοκά τα βασικότερα οφέλη.
Με το Eurogroup της 8ης Οκτωβρίου να έχει χαθεί χρονικά ως ευκαιρία της Αθήνας να αποφασιστεί η εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις ευρώ, το ενδιαφέρον της ελληνικής πλευράς μετατίθεται πλέον στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης-19ης Οκτωβρίου. Εκείνο όμως που πρέπει προηγουμένως να έχει διασφαλιστεί, είναι η θετική αποτίμηση της Τρόικας, ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους.
Μία τέτοια εξέλιξη, θα παραχωρήσει στην Αθήνα τα εξής πλεονεκτήματα:
- Θα υπάρξει η εγγύηση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να σταθεί όρθια κοινοβουλευτικά, όταν φέρει το εν λόγω πακέτο προς ψήφιση.
- Θα διαμορφώσει το αναγκαίο θετικό κλίμα στην Σύνοδο Κορυφής από την οποία η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά την απόφαση εκταμίευσης της δόσης αλλά και χρονικής επιμήκυνσης του προγράμματος.
Καθίσταται βεβαίως προφανές ότι στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένα παιχνίδι ισχύος, κυρίως ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ευρωπαίους, στο μέσον του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα. Ο Α. Σαμαράς το έχει αντιληφθεί απολύτως και γι’ αυτό το λόγο, μετά τη χθεσινή σύσκεψη το Μαξίμου έσπευσε να διαρρεύσει ότι οέλληνας πρωθυπουργός έχει επαφές με ομολόγους του και Ευρωπαίους αξιωματούχους (Μέρκελ, Ολάντ, Ραχόι, Μπαρόζο).
Η διαπραγμάτευση αποτελεί πλέον για την Αθήνα έναν αγώνα δρόμου προκειμένου οι όποιες αποφάσεις, να ληφθούν στις 18 και 19 Οκτωβρίου. Εφ’ όσον παρέλθει αυτή η ημερομηνία χωρίς αποτέλεσμα, τα πράγματα δυσκολεύουν εξαιρετικά καθώς επίκεινται οι αμερικανικές εκλογές (6 Νοεμβρίου), κατόπιν των οποίων δεν αποκλείεται να χαλαρώσει και η πίεση της Ουάσινγκτον σε Βερολίνο και Βρυξέλλες για την εξεύρεση λύσης ενώ, παράλληλα, στο μικροσκόπιο της παγκόσμιας οικονομίας μπαίνει πλέον εάν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό της Ελλάδας: Η ισπανική οικονομία.
Πάνος Ρασσιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου