Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟ 1953 Τα «κρυφά» σημεία του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ

Μια και η επίσημη Ευρώπη δεν του αποδίδει ιδιαίτερη σημασία, ο Αλέξης Τσίπρας διαπραγματεύεται μέσω συνεντεύξεων. Με ένα νέο μπαράζ σε ξένα μέσα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στο προσκήνιο τα αγαπημένα του μοτίβα. Κατάργηση των μνημονίων, διαγραφή χρέους, μορατόριουμ, ρήτρα ανάπτυξης, όλα κατά τα πρότυπα της «διευθέτησης του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1953». Αυτό οι ψηφοφόροι καλά θα κάνουν να το κρατήσουν στο μυαλό τους, γιατί η διευθέτηση του Λονδίνου το 1953 αποτελεί το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι, χωρίς μια τέτοια γενναιόδωρη διευθέτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα. Όταν οι επιτελείς του και Τσίπρα και οι Οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για κατάργηση των μνημονίων και αναπτυξιακό πρόγραμμα, προϋποθέτουν ότι θα πετύχουν μια συμφωνία ανάλογη εκείνης του 1953, απλά γιατί χωρίς αυτήν η χώρα θα αρχίσει πάλι να δημιουργεί ελλείμματα, που δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει. Η κατάργηση των μνημονιακών μέτρων θα φουσκώσει πάλι τις δημόσιες δαπάνες. Πόσο; Κατά 4 ως 6 μονάδες του ΑΕΠ περίπου, για να αποκατασταθούν χαμηλοί μισθοί και συντάξεις. Δεν θα καταργηθούν όλα τα μνημονιακά μέτρα, ούτε καν το χαράτσι, την αντίθεση στο οποίο έκανε σημαία ο κ. Τσίπρας, θα παραμείνει για ακίνητα πάνω από μια συγκεκριμένη αξία. Ακόμα και στο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται, πως δύσκολα καταργείς ένα φόρο που εισπράττεται τόσο εύκολα. Αυτή η αύξηση των Δαπανών, που δεν είναι μικρή, κάπως πρέπει να ισοσκελιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑδιατείνεται ότι θα αυξήσει τους φόρους, κατά 4 ή 5 ποσοστιαίες μονάδες, στην πραγματικότητα όμως δεν ποντάρει εκεί, αφού και στην Κουμουνδούρου αντιλαμβάνονται, πως από τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς δεν μπορεί να περιμένει κανείς θαύματα και πως αν τα «πάρουν από τους πλούσιους» θα δυσαρεστήσουν ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που τους ψήφισαν, πλούσιος άλλωστε στην Ελλάδα ορίζεται ο έχων ετήσιο εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ και αυτός είτε φοροδιαφεύγει είτε όχι είναι ο κορμός της μεσαίας τάξης που θα τους φέρει στην εξουσία. Ο λογαριασμός των τόκων και των χρεολυσίων είναι εκεί πιο ενδιαφέρον, αυτή τη στιγμή οι τόκοι απορροφούν 6 ως 7 μονάδες του ΑΕΠ. Διαγραφή 50%, όπως προέβλεπε άλλωστε και η συνθήκη του Λονδίνου σημαίνει ότι θα πέσουν στο 3% ως 3,5%. Η συνθήκη του Λονδίνου προέβλεπε 5ετες μορατόριουμ στην αποπληρωμή του κεφαλαίου, ωστόσο ο όγκος των λήξεων ομολόγων για το ελληνικό χρέος έχει ήδη μετατεθεί μέσω PSI για μετά το 2025. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει 5ετες μορατόριουμ για τους τόκους, ώστε να καλύψει έτσι πλήρως την αύξηση των δαπανών. Αν τώρα καταφέρει να αυξήσει σε κάποιο βαθμό και τα φορολογικά έσοδα, θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το περίσσευμα για επενδύσεις και για να ξαναφέρει την Οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά, ώστε να δημιουργηθούν περισσεύματα που θα καλύψουν τις υποχρεώσεις. Αν δεν τα καταφέρει; Εδώ δίνει τη λύση η ρήτρα ανάπτυξης, το ότι δηλαδή το χρέος θα αποληρώνεται εφόσον οι δυνατότητες της Οικονομίας το επιτρέπουν. Η διευθέτηση του Λονδίνου δεν είχε ρήτρα ανάπτυξης, είχε όμως ρήτρα εξαγωγών. Η Γερμανία θα εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις στο συμφωνημένο ύψος της εφόσον το ισοζύγιο πληρωμών της θα της επέτρεπε να καταβάλλει τη δόση. Αν είχε δυσκολίες στο ισοζύγιο η δόση θα μειωνόταν, ακόμα και θα πάγωνε. Πέρα από τη γοητεία που ασκεί σαν οικονομικό πρότυπο, η διευθέτηση του Λονδίνου αποτελεί και μια χρυσή συνταγή ώστε να περάσει η κυβέρνηση μιας χρεωμένης χώρας μερικά καλά χρόνια στην εξουσία. Δεν είναι παράξενο, ότι στην Κουμουνδούρου τους έχει ξεμυαλίσει. Στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς άλλωστε, η διευθέτηση του Λονδίνου θεωρείται την τελευταία δεκαετία πρότυπο για την διευθέτηση των χρεών υπερχρεωμένων χωρών του τρίτου κόσμου, την ιδέα την είχε άλλωστε ένας Γερμανός, ο Φιλιπ Χερζελ, ειδικός στα δημόσια οικονομικά της οργάνωσης Attac. Βεβαίως στον ενθουσιασμό τους στο ΣΥΡΙΖΑ παραγνωρίζουν δύο παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή τη γενναιόδωρη διευθέτηση. Ότι η Γερμανία ήταν η «πρώτη γραμμή» του ψυχρού πολέμου για τις ΗΠΑ, και η ατμομηχανή της οικονομίας της Δυτικής Ευρώπης. Οι ΗΠΑ, αλλά και όλοι οι Δυτικοευρωπαίοι είχαν ζωτικό συμφέρον να ανακάμψει γρήγορα. Δύσκολα μπορεί κανείς να πει το ίδιο για την Ελλάδα. Θέμης Δαγκλής http://newpost.gr