Ποιος είναι ο θανατηφόρος μύκητας που απειλεί να τινάξει στον αέρα την παραγωγή του δημοφιλούς ποτού που έχει συνδέσει το όνομα του με τη Μεγάλη Βρετανία
Άσχημα νέα για τους λάτρεις του τζιν. Η Άρκευθος απειλείται από έναν θανατηφόρο μύκητα. Μαζί της και το δημοφιλές ποτό.
Τι είναι η Άρκευθος; Το δέντρο του οποίου οι καρποί δίνουν στο τζιν τη γεύση του. Όπως αναφέρει το Popular Science, ένας παθογόνος μύκητας έχει μολύνει την πλειοψηφία των δένδρων στη Βρετανία, δημιουργώντας προβλήματα στην παραγωγή του τζιν που εξάγεται στην Ευρώπη.
Η μόλυνση των φυτών είναι θανατηφόρα, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες έχει μολυνθεί το 60-70% των Άρκευνθων του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η πρώτη εμφάνιση του εν λόγω μύκητα έγινε στην Αργεντινή πριν από πέντε χρόνια. Πλέον, έκανε την εμφάνιση του και στην Ευρώπη. Το παράδοξο είναι ότι το γένος αυτό που εμφανίστηκε στη Βρετανία φαίνεται να μην έχει προέλθει από τη Λατινική Αμερική.
Οι παραγωγοί τζιν ανησυχούν μεν, για την ώρα δε, προτιμούν τους καρπούς από άλλες περιοχές εκτός της Βρετανίας, όπου προς το παρόν η ασθένεια φαίνεται να είναι υπό έλεγχο.
Οι εταιρείες από τη δική τους μεριά ανησυχούν για τη διάδοση του μύκητα και στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο μέσα στην επόμενη χρονιά, η Ευρώπη και τα μπαρ της ενδέχεται να μείνουν χωρίς τζιν. Μόνο με το τόνικ.
Υπενθυμίζεται ότι το τζιν (αγγλ. gin) είναι αλκοολούχο ποτό, ευρύτερα γνωστό ως κύριο συστατικό του τζιν τόνικ καθώς και άλλων κοκτέιλ. Το τζιν έχει ως βάση αποστάγματα κωνοφόρων φυτών και η καταγωγή του ανάγεται στη Δυτική Ευρώπη της εποχής του Μεσαίωνα, όπου αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο.
Το σκέτο τζιν παράγεται με τον τεχνητό αρωματισμό καθαρού οινοπνεύματος, χωρίς τη διεργασία επαναπόσταξης, χρησιμοποιώντας αιθέρια έλαια ή άλλες αρωματικές ύλες. Θεωρείται η χαμηλότερη ποιότητα τζιν.
Ο ελάχιστος οινοπνευματικός βαθμός για το εμφιαλωμένο τζιν είναι 37,5% στην Ε.Ε. και 40% στις ΗΠΑ.
Άλλοι τύποι τζιν ορίζονται από τη γεωγραφική τους καταγωγή (η οποία ενέχει και νομικό έρεισμα), όπως το Τζιν Πλίμουθ, η Μποροβίτσκα Σλοβακίας, το Μπρίνιεβεκ Σλοβενίας κλπ.
Κάποιοι άλλοι τύποι, τέλος, περιγράφονται κατά ορισμένα πολιτισμικά πρότυπα, χωρίς ωστόσο να έχουν νομική υπόσταση (π.χ. sloe gin, Wacholder, Old Tom gin - πρόκειται στην ουσία για τοπικά προϊόντα, τα οποία συχνά παρασκευάζονται κατ' οίκον, κατ' αναλογία του ελληνικού λικέρ Κερασό).
Το "ποτό των φτωχών"
Η πρώτη εξακριβωμένη ημερομηνία παρασκευής τζιν καταγράφεται πάντως στις αρχές του 17ου αιώνα στην Ολλανδία. Στην Ολλανδία παρασκευάζονταν σαν φάρμακο και πωλείτο στα φαρμακεία για την θεραπεία στομαχόπονων, της ποδάγρας και παθήσεων της χολής.
Για να το κάνουν πιο εύγεστο, άρχισαν να το αρωματίζουν με τους καρπούς του juniper (είδος κυπαρισσιού), το οποίο από μόνο του έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Κατά τη διάρκεια του 30ετούς πολέμου στις Κάτω Χώρες τα βρετανικά εκστρατευτικά στρατεύματα που πολεμούσαν, για να αντέξουν τις μακρόχρονες εκστρατείες με υγρό καιρό, τους δίνονταν τζιν για να ζεσταθούν, το ονομαζόμενο "Ολλανδικό κουράγιο".
Τελικά άρχισαν να το φέρνουν πίσω στην Βρετανία, όπου ήδη είχε αρχίσει να πωλείται στα φαρμακεία. Απόσταξη γίνονταν περιστασιακά, αλλά τώρα άρχιζε να γίνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα, αν και πολύ συχνά η ποιότητα ήταν αμφίβολη. Σε κάθε περίπτωση, το νέο αυτό ποτό έγινε πολύ δημοφιλές μεταξύ των φτωχών.
Με πληροφορίες από Popular Science, Sgtogias.tripod.com
news247.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου