Για μια ακόμη φορά, μετά από την πρόσφατη τραγωδία στο Φαρμακονήσι, στον δημόσιο λόγο κυριάρχησε η υπεκφυγή.
Πρώτα απ’όλα στην ΕΕ, όπου ο Ευρωπαϊκός βορράς ζητά αυξημένη προστασία απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και ο νότος ζητά καταμερισμό των βαρών, χωρίς να ακούει ο ένας τον άλλον. Ένας διάλογος κωφών, στο πλαίσιο του οποίου καταλύεται κάθε έννοια αλληλεγγύης ενώ χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Το δε δίλημμα “ανοιχτά ή κλειστά σύνορα”, αποτελεί άλλη μια υπεκφυγή. Δίνει την εντύπωση ότι μπορούμε να χτίσουμε τείχη και εάν κλειστούμε σε αυτά όλα θα είναι λυμένα.
Αυτό το δίλλημα αγνοεί το γεγονός ότι ζούμε σε μια διεθνή οικονομία ανοιχτού εμπορίου, συναλλαγών, τουρισμού και συνεργασιών, αγνοεί επίσης το γεγονός ότι, το πρόβλημα της προσφυγιάς αφορά ανθρώπους που ο πόλεμος, οι καταστροφές, η δυστυχία τους σπρώχνουν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή.
Χρειάζεται λοιπόν να αντιδράσουμε ως ΕΕ, ως Ευρωπαίοι πολίτες. Αλλά ιδιαίτερα ως Έλληνες, όπου η παράδοσή μας θέτει την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατη αξία. Δεν μας χαρακτηρίζουν τα επιχειρήματα ντροπής που επιστρατεύτηκαν για να δικαιολογήσουν γεγονότα απαράδεκτα.
Τα σύνορα είναι ένα από τα μέσα που έχουμε για να εγγυηθούμε αξίες, όχι να τις καταπατούμε.
Ο άνθρωπος και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι το ζητούμενο, όπως επιβάλλουν οι αξίες του ανθρωπισμού και οι δημοκρατικές αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε το Ευρωπαϊκό όραμα.
Η υπόθεση του Φαρμακονησίου πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος και εφόσον υπάρχουν ευθύνες να αποδοθούν.
Η ΕΕ πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθεί. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να παραπέμπει στις καλένδες την συνεργασία με τις γειτονικές χώρες, όπως την Τουρκία.
Η Ελλάδα έχει χρέος και με την ευθύνη της Προεδρίας της ΕΕ την οποία ασκεί, να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
Και πρωτίστως, αντί να επαναπαύεται στις απαράδεκτες δηλώσεις του Υπουργού Ναυτιλίας, οφείλει να προχωρήσει στη διαμόρφωση μιας συνολικής πρότασης για την αντιμετώπιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των μεταναστευτικών ροών, καθώς και της ένταξης των μεταναστών στις κοινωνίες μας, υιοθετώντας τα μέτρα εκείνα που επιμερίζουν ορθολογικά τα βάρη μεταξύ όλων των χωρών – μελών της ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζουν τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η Ενωμένη Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου