Ρεπορτάζ : Τάνια Γεωργιοπούλου(από την Κυριακάτικη Καθημερινή)
Πάνω από 100.000 στρέμματα κυρίως δασών και δασικών εκτάσεων διεκδικούν οι 237 οικοδομικοί συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στην Αττική σύμφωνα με τα στοιχεία των καταλόγων που διαθέτει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Πρόκειται για εκτάσεις σε θέσεις φιλέτα, όπως στη Δροσιά, τα Μελίσσια, την Εκάλη, τον Διόνυσο, την Κηφισιά, τον Μαραθώνα, την Παλαιά και τη Νέα Πεντέλη, το Πόρτο Ράφτη κ.ά., που εφόσον κατοχυρωθούν ως... ιδιωτικά και στη συνέχεια χάσουν τον δασικό τους χαρακτήρα, αξίζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα ο πρόεδρος της Ενωσης Οικοδομικών Συνεταιρισμών κ. Δημήτρης Χατζημιχάλης αποδίδει ευθέως την αύξηση του αριθμού των πυρκαγιών στο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο και τη δασική πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα.
Εν όψει των εκλογών, ο ίδιος υπενθυμίζει ότι τα μέλη των οικοδομικών συνεταιρισμών που αναμένουν δεκαετίες να δικαιωθούν αριθμούν περί τα 150.000 άτομα, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Αν μάλιστα σε αυτούς προσθέσουμε τις οικογένειές τους, ο κ. Χατζημιχάλης εκτιμά το σύνολο των ατόμων που θα ευνοούνταν από μια ρύθμιση για τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς σε 500.000.
Oι ισχυροί
Η «δύναμη» της συγκεκριμένης ομάδας είναι χαρακτηριστική αν λάβουμε υπόψη ότι παραμονές εκλογών, τον Δεκέμβριο του 2003, ψηφίστηκε ο νόμος 2208 για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, για τον οποίο ο κ. Χατζημιχάλης τονίζει ότι ήταν «στη σωστή κατεύθυνση αλλά δυστυχώς κηρύχθηκε αντισυνταγματικός», ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για το ότι εξετάστηκε η πιθανότητα ο ίδιος να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.
Το θέμα έρχεται στην προσκήνιο καθώς το Κτηματολόγιο στις συγκεκριμένες περιοχές θα φέρει στην επιφάνεια την έκταση του προβλήματος. Πώς όμως βρέθηκαν όλοι αυτοί να διεκδικούν στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων σε περιοχές φιλέτα, προκειμένου βέβαια να τα οικοδομήσουν;
«Πρόκειται για διάφορες περιπτώσεις. Κυρίως για συνεταιρισμούς που αγόρασαν δάση και δασικές εκτάσεις τις δεκαετίες 195 5 -1975» εξηγεί στην «Κ» ο πρώην προϊστάμενος της διεύθυνσης Δασών κ. Ελεύθεριος Φραγκιουδάκης. Εκείνη την εποχή, τονίζει, δεν υπήρχε συγκεκριμένη διάταξη που να αφορά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ούτε όμως καταγραφόταν ότι επιτρέπεται η οικοδόμησή τους. Για πολλούς από αυτούς υπάρχει πρόβλημα και ιδιοκτησιακό, εφόσον οι συμβολαιογράφοι και οι δικηγόροι της εποχής δεν τους ενημέρωναν ότι προκειμένου να είναι έγκυρο το συμβόλαιό τους χρειάζεται αναγνωριστική πράξη από το υπουργείο Γεωργίας ότι επρόκειτο για ιδιωτική έκταση και άρα μπορεί να πουληθεί.
Επίσης ένα ποσοστό της τάξης του 30% αυτών των συνεταιρισμών βρέθηκε να κατέχει δάση που είχαν παραχωρηθεί για ρητίνευση. «Το 1923 - 1955 τα δάση αυτά παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα στους ρητινοσυλλέκτες, με την αιτιολογία ότι έτσι θα τα προστάτευαν καλύτερα» λέει ο κ. Φραγκιουδάκης, προσθέτοντας ωστόσο ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία επιβάλλεται να χρησιμοποιούνται μόνο για ρητίνευση. Πολλοί από αυτούς τους ιδιοκτήτες πούλησαν στη συνέχεια τα δάση τους - αν και η νομοθεσία απαγορεύει και απαγόρευε την κατάτμηση του δάσους για οικοπεδικούς σκοπούς. Στα χρόνια που μεσολάβησαν οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί προσπαθούν αρχικά να αποδείξουν ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις τούς ανήκουν και έπειτα να τις αποχαρακτηρίσουν προκειμένου να μπορέσουν να χτίσουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι κληρονόμοι τους -πλέον- δεν αποθαρρύνονται, καθώς ασκώντας πίεση και εκμεταλλευόμενοι τα παράθυρα της νομοθεσίας πολλοί συνεταιρισμοί στο πέρασμα του χρόνου έχουν καταφέρει να εντάξουν τις εκτάσεις τους στο σχέδιο πόλης.
«Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα δικαστικά ή τα βουλευτικά» τονίζει στην «Κ» ο κ. Φραγκιουδάκης. Η προσπάθεια αξίζει, αρκεί να υπολογίσει κάποιος πόσο κοστίζει σήμερα ένα οικόπεδο εντός σχεδίου στην Εκάλη, την Κηφισιά ή τα Μελίσσια. Χαρακτηριστικό της «λογικής» που βέβαια το κράτος με τις πράξεις του έχει επιτρέψει να γιγαντωθεί είναι η ανακοίνωση του Συνδέσμου Τραπεζικών Υπαλλήλων Πτυχιούχων Ανώτατων Σχολών, το 1992.
Kαταπάτηση νόμων
«Το Δ.Σ. του συνδέσμου μας μετά επίμονες και επίπονες προσπάθειες προκειμένου να ικανοποιήσει ανάγκες των μελών του για παραθεριστική ή κύρια κατοικία κατόρθωσε να εξασφαλίσει έκταση 1.000 στρεμμάτων περίπου στην περιοχή Κάτω Σούλι Μαραθώνος. Η έκταση αυτή αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης συνολικής επιφάνειας 4.026 στρεμμάτων, η οποία το έτος 1989 και μετά πολύχρονους δικαστικούς αγώνες αναγνωρίστηκε από το ελληνικό Δημόσιο σαν ιδιωτική έκταση δασικού χαρακτήρα» τονίζεται στην ανακοίνωση. Εφόσον η συγκεκριμένη έκταση είναι δασική σύμφωνα με τη νομοθεσία -που το 1992 είναι σαφής και συγκεκριμένη και απαγορεύει την οικοδόμηση δασών και δασικών εκτάσεων- δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Γιατί λοιπόν κάποιος να ενδιαφερθεί να την αγοράσει; Μα γιατί οι νόμοι μπορούν να «καταπατηθούν»... Οπως εξηγείται στην ανακοίνωση, η συγκεκριμένη έκταση επιλέχθηκε:
- επειδή βρίσκεται πολύ κοντά στον Σχινιά και συνορεύει με έκταση των Δικαστών και Εισαγγελέων η οποία όταν αγοράστηκε ήταν από όσο γνωρίζουμε ιδιωτική δασική έκταση, πλην όμως στη συνέχεια εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης.
- επειδή είναι αμφιθεατρική, βλέπει στη θάλασσα και απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από αυτήν
- επειδή δεν είναι πευκόφυτη ή δασωμένη και επομένως παρά τον χαρακτηρισμό της ως δασική ευελπιστούμε στην αξιοποίησή της...
Oικόπεδο στο πράσινο με τιμή αγοράς 10 ευρώ
H εκτίμηση ότι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί θα «διαλυθούν» κάποια στιγμή επειδή οι κληρονόμοι κληροτεμαχίων, τόσα χρόνια αργότερα, δεν κάνουν τον κόπο να ασχοληθούν, μάλλον δεν ευσταθεί. Αντίθετα, ακόμα και σήμερα κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι το νεφελώδες τοπίο που επικρατεί γύρω από τη δραστηριότητά τους, αποκτούν περιουσίες αντί πινακίου φακής. Μόλις το 2004 και μάλιστα στις 31 Δεκεμβρίου σύμφωνα με συμβόλαιο που βρίσκεται στη διάθεση της «Κ» μεταβιβάστηκε εξ αδιαιρέτου οικόπεδο στον Αγιο Στέφανο 800 τετραγωνικών μέτρων με αντίτιμο 10,27 ευρώ ή 3.500 δραχμών... Το συγκεκριμένο «οικόπεδο»- δάσος για την ακρίβεια- που όμως έχει μεγάλες πιθανότητες να ενταχθεί άμεσα στο σχέδιο πόλης αποτελεί, όπως ισχυρίζεται ο συνεταιρισμός «Νέα Αιολίς», κλήρο τον οποίο ο δικαιούχος δεν είχε αναζητήσει από το 1958 όταν είχαν μοιραστεί οι εκτάσεις του συνεταιρισμού στα μέλη του. Εως το 2000 ο ίδιος συνεταιρισμός έδινε ξεχασμένους κλήρους στα μέλη του αντί αντίστοιχου αντιτίμου, για εκτάσεις ωστόσο για τις οποίες υπέγραψε προσύμφωνο το 1976 και οι οποίες τυπικά ποτέ δεν περιήλθαν στην κατοχή του. Μάλιστα, η «Νέα Αιολίς» αγόρασε ή καλύτερα ήθελε να αγοράσει 500 στρέμματα από τους κληρονόμους του Ηλιόπουλου, για τα οποία ο συνεταιρισμός έχει υπογράψει προσύμφωνο με τους κληρονόμους του Ηλιόπουλου το 1976. Σε επικύρωση του συγκεκριμένου προσυμφώνου δεν έγινε ποτέ συμβόλαιο, οπότε τυπικά οι εκτάσεις ανήκουν ακόμα στους κληρονόμους του Ηλιόπουλου. Γιατί άραγε δεν τις διεκδικούν; Πάντως, ένα στρέμμα στην περιοχή αποτιμάται σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ οι τυχεροί κληρούχοι που απέκτησαν μια περιουσία καταβάλλοντας μόλις δέκα ευρώ φυσικά δεν έχουν πληρώσει τόσα χρόνια φόρους για την περιουσία τους. Με τον ίδιο τρόπο στην περιοχή έχουν μεταβιβαστεί πολλά ακόμα στρέμματα την τελευταία δεκαετία, ανεβάζοντας την αρχική «περιουσία» του συνεταιρισμού, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται σε εκκαθάριση, από 2.713 στρέμματα τη δεκαετία του 1950 σε 4.000 στρέμματα σήμερα.
Εν όψει των εκλογών, ο ίδιος υπενθυμίζει ότι τα μέλη των οικοδομικών συνεταιρισμών που αναμένουν δεκαετίες να δικαιωθούν αριθμούν περί τα 150.000 άτομα, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Αν μάλιστα σε αυτούς προσθέσουμε τις οικογένειές τους, ο κ. Χατζημιχάλης εκτιμά το σύνολο των ατόμων που θα ευνοούνταν από μια ρύθμιση για τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς σε 500.000.
Oι ισχυροί
Η «δύναμη» της συγκεκριμένης ομάδας είναι χαρακτηριστική αν λάβουμε υπόψη ότι παραμονές εκλογών, τον Δεκέμβριο του 2003, ψηφίστηκε ο νόμος 2208 για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, για τον οποίο ο κ. Χατζημιχάλης τονίζει ότι ήταν «στη σωστή κατεύθυνση αλλά δυστυχώς κηρύχθηκε αντισυνταγματικός», ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για το ότι εξετάστηκε η πιθανότητα ο ίδιος να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.
Το θέμα έρχεται στην προσκήνιο καθώς το Κτηματολόγιο στις συγκεκριμένες περιοχές θα φέρει στην επιφάνεια την έκταση του προβλήματος. Πώς όμως βρέθηκαν όλοι αυτοί να διεκδικούν στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων σε περιοχές φιλέτα, προκειμένου βέβαια να τα οικοδομήσουν;
«Πρόκειται για διάφορες περιπτώσεις. Κυρίως για συνεταιρισμούς που αγόρασαν δάση και δασικές εκτάσεις τις δεκαετίες 195 5 -1975» εξηγεί στην «Κ» ο πρώην προϊστάμενος της διεύθυνσης Δασών κ. Ελεύθεριος Φραγκιουδάκης. Εκείνη την εποχή, τονίζει, δεν υπήρχε συγκεκριμένη διάταξη που να αφορά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις ούτε όμως καταγραφόταν ότι επιτρέπεται η οικοδόμησή τους. Για πολλούς από αυτούς υπάρχει πρόβλημα και ιδιοκτησιακό, εφόσον οι συμβολαιογράφοι και οι δικηγόροι της εποχής δεν τους ενημέρωναν ότι προκειμένου να είναι έγκυρο το συμβόλαιό τους χρειάζεται αναγνωριστική πράξη από το υπουργείο Γεωργίας ότι επρόκειτο για ιδιωτική έκταση και άρα μπορεί να πουληθεί.
Επίσης ένα ποσοστό της τάξης του 30% αυτών των συνεταιρισμών βρέθηκε να κατέχει δάση που είχαν παραχωρηθεί για ρητίνευση. «Το 1923 - 1955 τα δάση αυτά παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα στους ρητινοσυλλέκτες, με την αιτιολογία ότι έτσι θα τα προστάτευαν καλύτερα» λέει ο κ. Φραγκιουδάκης, προσθέτοντας ωστόσο ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία επιβάλλεται να χρησιμοποιούνται μόνο για ρητίνευση. Πολλοί από αυτούς τους ιδιοκτήτες πούλησαν στη συνέχεια τα δάση τους - αν και η νομοθεσία απαγορεύει και απαγόρευε την κατάτμηση του δάσους για οικοπεδικούς σκοπούς. Στα χρόνια που μεσολάβησαν οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί προσπαθούν αρχικά να αποδείξουν ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις τούς ανήκουν και έπειτα να τις αποχαρακτηρίσουν προκειμένου να μπορέσουν να χτίσουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι κληρονόμοι τους -πλέον- δεν αποθαρρύνονται, καθώς ασκώντας πίεση και εκμεταλλευόμενοι τα παράθυρα της νομοθεσίας πολλοί συνεταιρισμοί στο πέρασμα του χρόνου έχουν καταφέρει να εντάξουν τις εκτάσεις τους στο σχέδιο πόλης.
«Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα δικαστικά ή τα βουλευτικά» τονίζει στην «Κ» ο κ. Φραγκιουδάκης. Η προσπάθεια αξίζει, αρκεί να υπολογίσει κάποιος πόσο κοστίζει σήμερα ένα οικόπεδο εντός σχεδίου στην Εκάλη, την Κηφισιά ή τα Μελίσσια. Χαρακτηριστικό της «λογικής» που βέβαια το κράτος με τις πράξεις του έχει επιτρέψει να γιγαντωθεί είναι η ανακοίνωση του Συνδέσμου Τραπεζικών Υπαλλήλων Πτυχιούχων Ανώτατων Σχολών, το 1992.
Kαταπάτηση νόμων
«Το Δ.Σ. του συνδέσμου μας μετά επίμονες και επίπονες προσπάθειες προκειμένου να ικανοποιήσει ανάγκες των μελών του για παραθεριστική ή κύρια κατοικία κατόρθωσε να εξασφαλίσει έκταση 1.000 στρεμμάτων περίπου στην περιοχή Κάτω Σούλι Μαραθώνος. Η έκταση αυτή αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης συνολικής επιφάνειας 4.026 στρεμμάτων, η οποία το έτος 1989 και μετά πολύχρονους δικαστικούς αγώνες αναγνωρίστηκε από το ελληνικό Δημόσιο σαν ιδιωτική έκταση δασικού χαρακτήρα» τονίζεται στην ανακοίνωση. Εφόσον η συγκεκριμένη έκταση είναι δασική σύμφωνα με τη νομοθεσία -που το 1992 είναι σαφής και συγκεκριμένη και απαγορεύει την οικοδόμηση δασών και δασικών εκτάσεων- δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Γιατί λοιπόν κάποιος να ενδιαφερθεί να την αγοράσει; Μα γιατί οι νόμοι μπορούν να «καταπατηθούν»... Οπως εξηγείται στην ανακοίνωση, η συγκεκριμένη έκταση επιλέχθηκε:
- επειδή βρίσκεται πολύ κοντά στον Σχινιά και συνορεύει με έκταση των Δικαστών και Εισαγγελέων η οποία όταν αγοράστηκε ήταν από όσο γνωρίζουμε ιδιωτική δασική έκταση, πλην όμως στη συνέχεια εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης.
- επειδή είναι αμφιθεατρική, βλέπει στη θάλασσα και απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από αυτήν
- επειδή δεν είναι πευκόφυτη ή δασωμένη και επομένως παρά τον χαρακτηρισμό της ως δασική ευελπιστούμε στην αξιοποίησή της...
Oικόπεδο στο πράσινο με τιμή αγοράς 10 ευρώ
H εκτίμηση ότι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί θα «διαλυθούν» κάποια στιγμή επειδή οι κληρονόμοι κληροτεμαχίων, τόσα χρόνια αργότερα, δεν κάνουν τον κόπο να ασχοληθούν, μάλλον δεν ευσταθεί. Αντίθετα, ακόμα και σήμερα κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι το νεφελώδες τοπίο που επικρατεί γύρω από τη δραστηριότητά τους, αποκτούν περιουσίες αντί πινακίου φακής. Μόλις το 2004 και μάλιστα στις 31 Δεκεμβρίου σύμφωνα με συμβόλαιο που βρίσκεται στη διάθεση της «Κ» μεταβιβάστηκε εξ αδιαιρέτου οικόπεδο στον Αγιο Στέφανο 800 τετραγωνικών μέτρων με αντίτιμο 10,27 ευρώ ή 3.500 δραχμών... Το συγκεκριμένο «οικόπεδο»- δάσος για την ακρίβεια- που όμως έχει μεγάλες πιθανότητες να ενταχθεί άμεσα στο σχέδιο πόλης αποτελεί, όπως ισχυρίζεται ο συνεταιρισμός «Νέα Αιολίς», κλήρο τον οποίο ο δικαιούχος δεν είχε αναζητήσει από το 1958 όταν είχαν μοιραστεί οι εκτάσεις του συνεταιρισμού στα μέλη του. Εως το 2000 ο ίδιος συνεταιρισμός έδινε ξεχασμένους κλήρους στα μέλη του αντί αντίστοιχου αντιτίμου, για εκτάσεις ωστόσο για τις οποίες υπέγραψε προσύμφωνο το 1976 και οι οποίες τυπικά ποτέ δεν περιήλθαν στην κατοχή του. Μάλιστα, η «Νέα Αιολίς» αγόρασε ή καλύτερα ήθελε να αγοράσει 500 στρέμματα από τους κληρονόμους του Ηλιόπουλου, για τα οποία ο συνεταιρισμός έχει υπογράψει προσύμφωνο με τους κληρονόμους του Ηλιόπουλου το 1976. Σε επικύρωση του συγκεκριμένου προσυμφώνου δεν έγινε ποτέ συμβόλαιο, οπότε τυπικά οι εκτάσεις ανήκουν ακόμα στους κληρονόμους του Ηλιόπουλου. Γιατί άραγε δεν τις διεκδικούν; Πάντως, ένα στρέμμα στην περιοχή αποτιμάται σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ οι τυχεροί κληρούχοι που απέκτησαν μια περιουσία καταβάλλοντας μόλις δέκα ευρώ φυσικά δεν έχουν πληρώσει τόσα χρόνια φόρους για την περιουσία τους. Με τον ίδιο τρόπο στην περιοχή έχουν μεταβιβαστεί πολλά ακόμα στρέμματα την τελευταία δεκαετία, ανεβάζοντας την αρχική «περιουσία» του συνεταιρισμού, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται σε εκκαθάριση, από 2.713 στρέμματα τη δεκαετία του 1950 σε 4.000 στρέμματα σήμερα.
fimotro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου