Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Παλαμάς Επίκαιρος: ο Δωδεκάλογος της Κρίσης

Τριαντάφυλλος Καρατράντος


Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Άραγε κυβερνά κανείς αυτή τη χώρα; Μέχρι να μας έρθει ο διαγγελματικός χρησμός του Πρωθυπουργού για τις εκλογές κανείς δεν κυβερνά. Όλοι οι Υπουργοί ασχολούνται με το αν πρέπει να γίνουν εκλογές ή όχι, αλήθεια ασχολείται κανείς με το Υπουργείο του; Ξέχασα ασχολείται ο Υπουργός Περιβάλλοντος, όπως εσχάτως τον αποκαλούν τα ΜΜΕ, μόνο που δεν αναπτύσσει το σχέδιο για τα αντιπλημμυρικά έργα και την ανάπλαση του οικοσυστήματος, αλλά ανακοινώνει νέα έργα. Θα μου πείτε ψιλά γράμματα σε μία κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Μία χώρα που βρίσκεται σε πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, περιβαλλοντική, θεσμική, αξιακή, υπαρξιακή, μορφωτική, αντιπροσωπευτική, διακυβερνητική και ηθική κρίση.

Το 1907 ο Κωστής Παλαμάς δημοσιεύει το «Δωδεκάλογο του Γύφτου». Το έργο γράφτηκε από το 1899 μέχρι το 1906. Μία περίοδος οικονομικής, εθνικής, κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής κρίσης. Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν πηγές της εποχής: «Η χώρα κείτονταν σε ερείπια. Η λερή φουστανέλα και το τρύπιο τσαρούχι ήξεραν να χειρίζονται το καρυοφύλλι. Την πένα όμως όχι. Σοβαρή παράδοση δεν υπήρχε. Αμορφωσιά και φροντίδα για το αγροτόσπιτο, για τη ζωή, τη δύσκολη, τη ματωμένη από ένα σκληρό οκταετή πόλεμο.».

Περιγράφει ο ποιητής στη «Φλογέρα του Βασιλιά:

Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη χώρα.

Στην εκκλησία, στον κλίβανο, στο σπίτι, στ’ αργαστήρι

παντού, στο κάστρο, στην καρδιά, τ’ αποκαΐδια οι στάχτες.

Τα χέρια είναι παράλυτα, και τα σφυριά παρμένα

και δε σφυροκοπά κανείς τ’ άρματα και τ’ αλέτρια

κι’ η φούχτα κάποιου ζυμωτή λίγο σιτάρι αν κλείσει

δεν βρίσκει την πυρή ψυχή ψωμί για να το κάνει.

Κι’ από κατάκρυα χόβολη μεστή η γωνία κι’ ακόμα

και πιο πολύ από τη γωνία του σπιτιού η καρδιά είναι

κακοκατάντησε η καρδιά του ανθρώπου. Κρίμα... Κρίμα.

Σκοτεινό ρέπιο κι’ η εκκλησία και δίχως πολεμίστρες

το κάστρο, και χορτάριασε κι’ έγινε βοσκοτόπι.

Κι’ ο μέγας Έρωτας μακριά, και είν’ άβουλος ο άντρας

κι’ άπραχτος, και στο πλάι του χαμοσυρτή η γυναίκα

κυρά της έχει την σκλαβιά δούλο της το ψέμα.

Αλήθεια πόσα πράγματα έχουν αλλάξει σήμερα; Μπορεί να λείπει η φουστανέλα και ο πόλεμος, όμως η κρίση έχει περισσότερες πτυχές. Η χώρα δεν κυβερνάται, όλοι συζητάμε για εκλογές, κανείς δεν ξέρει ποιος τις θέλει και η χώρα παραλύει. Επιστρέψαμε το Σεπτέμβριο αλλά δεν είδαμε να αλλάζει τίποτε. Στην εποχή του Παλαμά προέκυψε το 1909, σήμερα;



Δεν υπάρχουν σχόλια: