Ρεπορτάζ : Λεωνίδας Στεργίου
(από την Κυριακάτικη Καθημερινή)
Κάθε χρόνο χάνονται 18 δισ. ευρώ κάπου... στο δρόμο σύμφωνα με στοιχεία της Tράπεζας της Eλλάδος και της EKT. Πρόκειται για τη σπατάλη του ελληνικού δημόσιου τομέα, που εξαφανίζει σαν «μαύρη τρύπα» τα λεφτά των φορολογουμένων και αναδεικνύει τον κρατικό τομέα πρωταθλητή σε κόστος και αναποτελεσματικότητα σε όλη την Ευρώπη. Αιτία αποτελεί μία σειρά στρεβλώσεων που ξεκινά από το χαώδες Δημόσιο και φτάνει μέχρι το αναξιοκρατικό σύστημα μισθών και επιδομάτων. Κάπως, έτσι, ο μέσος Ελληνας δημόσιος υπάλληλος θεωρείται από τους πιο ακριβοπληρωμένους στην Ευρώπη, σε σχέση με την παραγωγικότητά του, τον... πληθυσμό και την οικονομία της χώρας.
Η σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι συντριπτική:
«Εξω» υπάρχουν αρκετά λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά καλύτερα αμειβόμενοι, και άρα μικρότερη σπατάλη και μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Επίσης λίγα και συγκεκριμένα επιδόματα που αποτελούν ένα μικρό μέρος του συνολικού μισθού. Αντί για μια σειρά επιδομάτων (π.χ. έξοδα κίνησης, εκτός έδρας κλπ.) προσφέρονται αντίστοιχες φοροαπαλλαγές, οι οποίες, όμως, ισχύουν και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους (π.χ. μεταφορικό κόστος όταν η οικία είναι μακριά από την εργασία, δαπάνες για αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών κ.α). Επίσης, κοινές είναι για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι διάφορες κοινωνικές παροχές, όπως επιδόματα ανεργίας, παιδιών, τοκετού κλπ.
Πολλών ταχυτήτων
Και μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, η σπατάλη και η μικρή παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα να αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό, όμως στη Γερμανία, τη Γαλλία, ή τη Φινλανδία υπάρχει και υψηλότερη παραγωγικότητα - αποτελεσματικότητα.
Επίσης, πολιτικές επιδομάτων «α λα ελληνικά» και δημόσιοι υπάλληλοι πολλών ταχυτήτων παρατηρούνται και σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία. Ομως, τα φαινόμενα αυτά είναι πιο περιορισμένα και σε ορισμένες περιπτώσεις οφείλονται σε διαφορές που υπάρχουν στις δομές του Δημοσίου.
Για παράδειγμα, ένας οδηγός λεωφορίου στη Ρώμη με τα ίδια προσόντα, την ίδια οικογενειακή κατάσταση και την ίδια προϋπηρεσία αμείβεται διαφορετικά από τον συνάδελφό του στο Μιλάνο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, πολλές υπηρεσίες ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία έχει διαφορετικούς προϋπολογισμούς από τις υπόλοιπες. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει διαφορά στους μισθούς που φτάνει τα 2.500 ευρώ, λόγω επιδομάτων, όπως αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή η «Κ», μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων μόνο επειδή εργάζονται σε διαφορετική υπηρεσία ή υπουργείο.
Γενικά, στην Ελλάδα τα επιδόματα ξεκινούν από το 10% του μισθού και φτάνουν πάνω από το 100%, όταν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί ένα μικρό ποσοστό που κυμαίνεται γύρω στο 2% με 10%.
Επίσης, την ώρα που τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη μετρούν την αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, περιορίζοντας το κόστος του, οι ελληνικές κυβερνήσεις υπόσχονται λιγότερο κράτος με... περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους. Από 861.000 δημόσιους υπαλλήλους το 1999, το 2008 αυξήθηκαν σε 1.022.100, σύμφωνα με στοιχείο του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO).
Μελέτη
Μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διαπιστώνει ότι η αποτελεσματικότητα του ελληνικού Δημοσίου κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ 23 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ που εξέτασε. Το συμπέρασμα της ΕΚΤ είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να παράγει το ίδιο έργο με την ίδια ποιότητα, αλλά με μικρότερο κόστος κατά 27% των πρωτογενών δαπανών. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στη σπατάλη του Δημοσίου που ανέρχεται σε 18 δισ. ευρώ το χρόνο. Επίσης, η ΕΚΤ διαπιστώνει ότι το αποτέλεσμα που παράγει το ελληνικό Δημόσιο είναι 35% μικρότερο από ό,τι θα έπρεπε βάσει των κρατικών δαπανών που απορροφά.
Τα συμπεράσματα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά διαρθρωτικών προβλημάτων που εκτοξεύουν το κόστος του Δημοσίου, όπως είναι η γραφειοκρατία, η οποία σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοιχίζει ετησίως 4 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι να κοστίζει στον Ελληνα φορολογούμενο κάθε δημόσιος υπάλληλος σχεδόν υπερδιπλάσια από ό,τι είναι το κόστος των αποδοχών του. Με άλλα λόγια, το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει σαν μια μηχανή παραγωγής ελλειμμάτων μόνο επειδή λειτουργεί.
(από την Κυριακάτικη Καθημερινή)
Κάθε χρόνο χάνονται 18 δισ. ευρώ κάπου... στο δρόμο σύμφωνα με στοιχεία της Tράπεζας της Eλλάδος και της EKT. Πρόκειται για τη σπατάλη του ελληνικού δημόσιου τομέα, που εξαφανίζει σαν «μαύρη τρύπα» τα λεφτά των φορολογουμένων και αναδεικνύει τον κρατικό τομέα πρωταθλητή σε κόστος και αναποτελεσματικότητα σε όλη την Ευρώπη. Αιτία αποτελεί μία σειρά στρεβλώσεων που ξεκινά από το χαώδες Δημόσιο και φτάνει μέχρι το αναξιοκρατικό σύστημα μισθών και επιδομάτων. Κάπως, έτσι, ο μέσος Ελληνας δημόσιος υπάλληλος θεωρείται από τους πιο ακριβοπληρωμένους στην Ευρώπη, σε σχέση με την παραγωγικότητά του, τον... πληθυσμό και την οικονομία της χώρας.
Η σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι συντριπτική:
«Εξω» υπάρχουν αρκετά λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά καλύτερα αμειβόμενοι, και άρα μικρότερη σπατάλη και μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Επίσης λίγα και συγκεκριμένα επιδόματα που αποτελούν ένα μικρό μέρος του συνολικού μισθού. Αντί για μια σειρά επιδομάτων (π.χ. έξοδα κίνησης, εκτός έδρας κλπ.) προσφέρονται αντίστοιχες φοροαπαλλαγές, οι οποίες, όμως, ισχύουν και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους (π.χ. μεταφορικό κόστος όταν η οικία είναι μακριά από την εργασία, δαπάνες για αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών κ.α). Επίσης, κοινές είναι για τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι διάφορες κοινωνικές παροχές, όπως επιδόματα ανεργίας, παιδιών, τοκετού κλπ.
Πολλών ταχυτήτων
Και μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, η σπατάλη και η μικρή παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα να αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό, όμως στη Γερμανία, τη Γαλλία, ή τη Φινλανδία υπάρχει και υψηλότερη παραγωγικότητα - αποτελεσματικότητα.
Επίσης, πολιτικές επιδομάτων «α λα ελληνικά» και δημόσιοι υπάλληλοι πολλών ταχυτήτων παρατηρούνται και σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία. Ομως, τα φαινόμενα αυτά είναι πιο περιορισμένα και σε ορισμένες περιπτώσεις οφείλονται σε διαφορές που υπάρχουν στις δομές του Δημοσίου.
Για παράδειγμα, ένας οδηγός λεωφορίου στη Ρώμη με τα ίδια προσόντα, την ίδια οικογενειακή κατάσταση και την ίδια προϋπηρεσία αμείβεται διαφορετικά από τον συνάδελφό του στο Μιλάνο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, πολλές υπηρεσίες ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία έχει διαφορετικούς προϋπολογισμούς από τις υπόλοιπες. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει διαφορά στους μισθούς που φτάνει τα 2.500 ευρώ, λόγω επιδομάτων, όπως αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή η «Κ», μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων μόνο επειδή εργάζονται σε διαφορετική υπηρεσία ή υπουργείο.
Γενικά, στην Ελλάδα τα επιδόματα ξεκινούν από το 10% του μισθού και φτάνουν πάνω από το 100%, όταν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί ένα μικρό ποσοστό που κυμαίνεται γύρω στο 2% με 10%.
Επίσης, την ώρα που τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη μετρούν την αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, περιορίζοντας το κόστος του, οι ελληνικές κυβερνήσεις υπόσχονται λιγότερο κράτος με... περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους. Από 861.000 δημόσιους υπαλλήλους το 1999, το 2008 αυξήθηκαν σε 1.022.100, σύμφωνα με στοιχείο του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO).
Μελέτη
Μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διαπιστώνει ότι η αποτελεσματικότητα του ελληνικού Δημοσίου κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ 23 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ που εξέτασε. Το συμπέρασμα της ΕΚΤ είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να παράγει το ίδιο έργο με την ίδια ποιότητα, αλλά με μικρότερο κόστος κατά 27% των πρωτογενών δαπανών. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στη σπατάλη του Δημοσίου που ανέρχεται σε 18 δισ. ευρώ το χρόνο. Επίσης, η ΕΚΤ διαπιστώνει ότι το αποτέλεσμα που παράγει το ελληνικό Δημόσιο είναι 35% μικρότερο από ό,τι θα έπρεπε βάσει των κρατικών δαπανών που απορροφά.
Τα συμπεράσματα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά διαρθρωτικών προβλημάτων που εκτοξεύουν το κόστος του Δημοσίου, όπως είναι η γραφειοκρατία, η οποία σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοιχίζει ετησίως 4 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι να κοστίζει στον Ελληνα φορολογούμενο κάθε δημόσιος υπάλληλος σχεδόν υπερδιπλάσια από ό,τι είναι το κόστος των αποδοχών του. Με άλλα λόγια, το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει σαν μια μηχανή παραγωγής ελλειμμάτων μόνο επειδή λειτουργεί.
fimotro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου