Από τον Θανάση Λεπίδη
Νέα διάσταση στο σκάνδαλο της Siemens δίνουν στοιχεία και έγγραφα που βλέπουν το φως για τις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΣΕ και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την ώρα που η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής αρχίζει να ερευνά αυτό το σκέλος της υπόθεσης.
Από τα στοιχεία αυτά είναι προφανές ότι πρέπει να ερευνηθεί, πέραν των ονομάτων που έχουν αναφερθεί, ο ρόλος και του πρώην υπουργού Οικονομίας Νίκου Χριστοδουλάκη ο οποίος μαζί με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης Άκη Τσοχατζόπουλο εμπόδιζε να κηρυχθούν έκπτωτες οι εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η Siemens, που είχαν αναλάβει τις συμφωνίες και δεν τηρούσαν τα χρονοδιαγράμματα…
Ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό είναι το παρασκήνιο που περιγράφεται, μαζί με τα σχετικά έγγραφα, στην εφημερίδα «Αποκαλύψεις» ενώ σημειώνεται ότι και ο πρώην Γενικός Διευθυντής Υποδομής του ΟΣΕ (2002-2006) Παναγιώτης Κουμάντος καταθέτοντας στην Εξεταστική Επιτροπή «έκαψε» τον κ. Χριστοδουλάκη λέγοντας ότι στην περίπτωση ισπανικής εταιρείας, που ανέλαβε την εκτέλεση σύμβασης ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ και επειδή δεν είχε τη δυνατότητα να την εκτελέσει έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτη, δεν το επέτρεψε να γίνει και να καταβληθούν οι προβλεπόμενες ρήτρες το υπουργείο Οικονομικών, ως μέτοχος του ΟΣΕ, υπό τον κ. Χριστοδουλάκη…
Όπως διαβάζουμε, ήδη οι δικαστικές αρχές ερευνούν την...
προέλευση και τον προορισμό ιλιγγιωδών ποσών που διακινήθηκαν με επίκεντρο την αγοραπωλησία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και τα τρένα του ΟΣΕ, ενώ εκ των πραγμάτων τίθεται πλέον στο μικροσκόπιο ο ρόλος που διαδραμάτισαν τέσσερις πρώην υπουργοί, οι Τάσος Μαντέλης, Άκης Τσοχατζόπουλος και Νίκος Χριστοδουλάκης του ΠΑΣΟΚ και ο Μιχάλης Λιάπης της Ν.Δ.
Ποια είναι τα κομμάτια αυτού του «παζλ»;
Πρώτη πτυχή: Η αγοραπωλησία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη γερμανική κοινοπραξία HDW και Ferrostaal, η οποία ολοκληρώθηκε το 2002. Πρώην υπάλληλος της HDW αποκάλυψε ότι δόθηκαν μίζες εκατομμυρίων ευρώ για να επιτευχθεί η συμφωνία. Την υπόθεση ερευνά ήδη ο εισαγγελέας Παναγιώτης Μαντζούνης με πλήρη μυστικότητα προς το παρόν.
Δεύτερη πτυχή: Οι προγραμματικές συμφωνίες που υπέγραψε ο ΟΣΕ με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά το 1997 και για τις οποίες ο πρώην ισχυρός άντρας της Siemens Μάρτιν Σίχατσεχ παραδέχεται στις καταθέσεις του ότι έδωσε χρήματα από τα μαύρα ταμεία της εταιρίας. Σημειώνει χαρακτηριστικά ότι οι μίζες δόθηκαν αρχικά από τον τομέα των τηλεπικοινωνιών και όχι από τον τομέα των τρένων, τριάμισι χρόνια πριν η Ελλάδα μπει στην τελική ευθεία των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή περίπου στα τέλη του 1999, αρχές του 2000. Οι συνολικά οκτώ προγραμματικές συμφωνίες (στις 4 συμμετείχε και η Siemens) ενεργοποιήθηκαν το Δεκέμβριο του 1999, επί εποχής Τάσου Μαντέλη στο Υπουργείο Μεταφορών, όταν πληρώθηκαν οι προβλεπόμενες προκαταβολές.
Τρίτη πτυχή: Ο άγνωστος πόλεμος στο εσωτερικό της κυβέρνησης Σημίτη την περίοδο 2002-2003, για την αλλαγή ή μη των όρων που ίσχυαν για τις προγραμματικές συμβάσεις ΟΣΕ. Η εφημερίδα δημοσιεύει μάλιστα συγκλονιστικές επιστολές, όπως αυτή του τότε υπουργού Μεταφορών Χρήστου Βερελή, ο οποίος ζήτησε την έκπτωση των εταιρειών που είχαν αναλάβει τις συμφωνίες και δεν τηρούσαν τα χρονοδιαγράμματα. Το υπουργείο Οικονομίας, που ήταν ο μέτοχος του ΟΣΕ, με την αγαστή συμπαράσταση του υπουργείου Ανάπτυξης, δεν αποδέχθηκε την προτροπή αυτή χωρίς ουδέποτε αυτό να αιτιολογηθεί επαρκώς.
Τέταρτη πτυχή: Αποτέλεσμα της υποχωρητικής στάσης των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης ήταν να υποστεί το Δημόσιο τεράστια ζημιά. Αποκαλυπτική είναι η περίπτωση της ισπανικής εταιρίας «Temoenca», η οποία είχε αναλάβει να παραδώσει 65 βαγόνια αλλά τελικά κατασκεύασε μόλις 5. Δεν μπόρεσαν ποτέ να εισπραχθούν ποινικές ρήτρες μετά την άρνηση του Υπ. Οικονομίας να την κηρύξει έκπτωτη. Σήμερα η εταιρία είναι υπό εκκαθάριση.
Πέμπτη πτυχή: Η περίεργη στροφή που έκανε το Υπουργείο Μεταφορών το 2006 επί Μιχάλη Λιάπη, όταν δεν προχώρησε στην ανανέωση της συμφωνίας που είχε επιτευχθεί το 2004 μεταξύ ΟΣΕ και Siemens, βάσει της οποίας η γερμανική εταιρία θα έπρεπε να παραχωρεί δωρεάν τροχαίο υλικό στον οργανισμό για όσο διάστημα καθυστερούσε την παράδοση των τρένων, που είχε αναλάβει να κατασκευάσει. Ο ΟΣΕ πλήρωσε ενοίκιο για τον έναν επιπλέον χρόνο της συμφωνίας, ύψους 13 εκατομμυρίων ευρώ! Αιτιολογία επίσης ανεπαρκής. Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Όσον αφορά τη «στροφή» αυτή, στις αρχές του 2004 η Siemens δέχεται τις ευθύνες της για τη μη έγκαιρη παράδοση των τρένων, που είχε αναλάβει να κατασκευάσει. Παραχωρεί λοιπόν δωρεάν οκτώ τρένα στον προαστιακό, δια δύο χρόνια, με την παραδοχή ότι το διάστημα θα επεκτεινόταν όσο κρατούσε η καθυστέρηση.
Το Δεκέμβριο του 2005 η διοίκηση του ΟΣΕ, ζητεί από τη Siemens παράταση ενός χρόνου, αφού το έργο δεν είχε ολοκληρωθεί. Αρχικά η εταιρία ανταποκρίνεται, όμως στη συνέχεια παραδόξως κωλυσιεργεί και τελικά αντί τα τρένα να διατεθούν δωρεάν, παραχωρήθηκαν έναντι ενοικίου!! Η στροφή αυτή γίνεται όταν υπουργός Μεταφορών είναι ο Μιχάλης Λιάπης, οι στενές σχέσεις του οποίου με τον Χριστοφοράκο αποκαλύφτηκαν στη συνέχεια με εκκωφαντικό τρόπο.
Αναφορικά με το θέμα του Σκαραμαγκά, που θεωρείται μια από τις πιο αμαρτωλές υποθέσεις, με πρωταγωνίστρια τη Siemens και όχι μόνο, ξεκινά στα τέλη του 2001, όταν η γερμανική κοινοπραξία HDW – Ferrostaal, στο πλαίσιο των συζητήσεων για την αγορά των ναυπηγείων και εκτιμώντας ότι θα καθυστερήσει την παράδοση των τρένων, ζητεί μια «διευκόλυνση» από την ελληνική κυβέρνηση: να τροποποιηθούν οι συμβάσεις, έτσι ώστε να μην ενεργοποιηθούν οι ποινικές ρήτρες και να μην κηρυχθούν έκπτωτες οι εταιρίες που έχουν αναλάβει από κοινού την κατασκευή του τροχαίου υλικού . Ευήκοα ώτα στα αιτήματα της γερμανικής κοινοπραξίας, αλλά και της Siemens, που εμπλέκεται στις 4 από τις 8 συμβάσεις του ΟΣΕ, τείνουν στελέχη κοντά στις πολιτικές ηγεσίες των αρμοδίων υπουργείων.
Σύμφωνα με όσα περιγράφονται σε αγωγή, που κατέθεσε το 2006 η HDW-Ferrostaal κατά του ελληνικού δημοσίου, από το Νοέμβριο του 2001 έως το Μάιο του 2002 πραγματοποιούνται παρουσία των υπουργών κ. Τσοχατζόπουλου και Χριστοδουλάκη και εκπροσώπων των ναυπηγείων, πέντε συσκέψεις, ενώ μόνο στην έκτη κλήθηκε και ο τότε υπουργός Μεταφορών Χρήστος Βερελής, παρότι άμεσα ενδιαφερόμενος για την τύχη των συμβάσεων. Η μη πρόσκλησή του, όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας, δεν ήταν τυχαία: Ο κ. Βερελής κινείται σε άλλη γραμμή και υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να χαριστούν ποινικές ρήτρες.
Η εσωκυβερνητική σύγκρουση κορυφώνεται στις 17 Μαρτίου του 2003, όταν ο κ. Βερελής ζητεί με επιστολή του από τη διοίκηση του ΟΣΕ να κηρύξει έκπτωτους όλους τους ανάδοχους του έργου, μεταξύ αυτών και τη Siemens, αφού τα τρένα δεν παραδίδονταν. Στην επιστολή ανάφερε ότι «επειδή όλες οι υποσχέσεις των αντισυμβαλλόμενων κοινοπραξιών μέχρι σήμερα δεν έχουν τηρηθεί και υπάρχει πλέον μεγάλος κίνδυνος για τις μεταφορές κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά κα γενικότερης ζημίας για τον ΟΣΕ, θεωρώ πλέον επιβεβλημένο να οργανώσετε τη διαδικασία κήρυξης ως εκπτώτων όλων των σχετικών συμβάσεων για τις οποίες οι αντισυμβαλλόμενοι δεν τηρούν τις ρητές υποχρεώσεις τους περί παραδόσεων του υλικού ή του ισοδύναμου μέχρι την οριστική παράδοση».
Παρά την εντολή του εποπτεύοντος υπουργού, η γενική συνέλευση του ΟΣΕ-δηλαδή το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας – δεν την εξετάζει, ούτε φυσικά την υλοποιεί ποτέ, παρά το γεγονός ότι στις 20 Ιουνίου ο κ. Βερελής επανέρχεται με επιστολή του στον κ. Χριστοδουλάκη. Την ίδια περίοδο στην εσωτερική αλληλογραφία της Siemens επισημαίνεται ότι ο κ. Βερελής θέτει συνεχώς εμπόδια στην ικανοποίηση των αιτημάτων της γερμανικής εταιρίας.
Τέλος, διαβάζουμε ότι η ανοιχτή πλέον σύγκρουση του κ. Βερελή με τις εταιρίες, που είχαν αναλάβει τις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΣΕ, προκαλεί και ένα άγνωστο διπλωματικό επεισόδιο, στα τέλη του ίδιου χρόνου. Ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα Αλπερτ Σπίγκελ αποστέλλει επιστολή στον τότε υπουργό Μεταφορών, ζητώντας του να βρεθεί «επείγουσα λύση». Στην απάντηση του ο κ. Βερελής σημείωνε ότι «η λύση του προβλήματος δεν θα πρέπει και δεν μπορεί ούτε να αφίσταται από το συμβατικό πλαίσιο και τους όρους που έχουν συνομολογηθεί, ούτε η όποια ευκταία λύση να δημιουργεί προϋποθέσεις για οικονομική ή επιχειρηματική ζημία του ΟΣΕ». Υπό την πίεση του Υπουργείου Μεταφορών, κάποιες κοινοπραξίες δέχονται τελικά να πληρώσουν ρήτρες όπως έπραξε ακόμη και η Siemens, η οποία δεν ήθελε προφανώς να διαταραχθεί η προσοδοφόρα παρουσία της στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου