Γράφει ο Νίκος Σάνσης
(οικονομολόγος)
nisansis@hotmail.com
Φτάσαμε λοιπόν και στα Χριστούγεννα. Στην μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Σε δεκαπέντε μέρες όλα θα μοιάζει ότι ακούγονται φωνές να ψέλνουν το Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει. Μια γιορτή που κυριολεκτικά ακουμπά...
στην αγάπη του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Όμως φέτος στην πατρίδα μας τα Χριστούγεννα θα εορταστούν σε ένα διαφορετικό εορταστικό πλαίσιο σε σχέση με πέρσι, με παλιότερα χρόνια. Τα σκληρά οικονομικά και αντιλαϊκά μέτρα λόγω του μνημονίου που εφαρμόζονται από τον Μάιο θα είναι πολύ ορατά στην Ελληνική κοινωνία ειδικά την περίοδο αυτή. Η ανεργία απλώνεται πάνω στην χώρα σαν μια πληγή, στην Αίγυπτο του Φαραώ Ραμσή, σταλμένη από θεό δια μέσου Μωυσή. Πρώτα πρώτα όλοι οι συνταξιούχοι δεν θα πάρουν το πολυπόθητο χρηματικό δώρο. Το ίδιο ισχύει για όλους του αντίστοιχους δημόσιους υπαλλήλους. Οι μόνοι που θα το γευτούν εφέτος είναι οι αντίστοιχοι ιδιωτικοί. Γιατί κανένας δεν ξέρει αν και γι αυτούς, δεν είναι για τελευταία φορά, με όλα αυτά που ακούγονται. Και το ποσό αυτό πιθανόν να οδεύσει σε εξόφληση για κάποιων δόσεων για δάνεια, πιστωτικές κάρτες ή να φυλαχθεί κάπου για ώρα ανάγκης. Και αυτός ο όγκος χρημάτων που ήταν αξιοσέβαστος θα λείψει από την αγορά. Θα λείψει από τα περήφανα γηρατειά και από τα τρυφερά εγγόνια που πιθανόν να στερηθούν το όποιο παιχνιδάκι δοσμένο στα νεανικά χεράκια τους, από τα ροζιασμένα αλλά γεμάτα αγάπη αντίστοιχα χέρια . Είναι η πιο σκληρή παραδοχή πραγματικότητας για την ελληνική κοινωνία. Τις μέρες αυτές με ενα φίλο καθόμαστε στο κέντρο της Αθήνας για να πιούμε ένα καφέ. Άλλες χρόνια ο κόσμος κυκλοφορούσε με σακούλες και δώρα. Σήμερα η εικόνα αυτή ήταν ανύπαρκτη. Ελάχιστες οι σακούλες στα χέρια του καταναλωτή. Οι έμποροι, αυτή η πολύπαθη κατηγορία επαγγελματιών θα γευτούν την αυτήν στέρηση πολύ σκληρά. Περίμεναν το δώρο όπως πάντα, πως και πώς, να διοχετευτεί στην αγορά για να καλύψουν διαχειριστικά κενά όπως πληρωμές μισθών των υπαλλήλων τους κάποια γραμμάτια και φόρους. Φέτος τόλμησαν να ζητήσουν να ανοίξουν ακόμα μια Κυριακή πριν την επόμενη. Με συμφωνία και της Νομαρχίας, έστω και να πληρώσουν πάρα πάνω μεροκάματα σε αυτούς που θα εργαστούν Κυριακάτικα. Έπεσαν όμως οι αδηφάγοι συνδικαλιστικοί και συντεχνιακοί αριστεριστικοί παράγοντες, που δεν έχουν καταλάβει τι τσουνάμι έρχεται, και μάλλον το αίτημα πετάγεται στα σκουπίδια. Ακόμα και οι στολισμοί με φωτάκια στα μπαλκόνια, δεν μπορούν να φωτίσουν τα σκυθρωπά και μελαγχολικά πρόσωπα όσων κυκλοφορούν στους δρόμους. Ακεφιά αγοράς και διάθεσης είναι τεραστίων διαστάσεων. Όμως και πάλι σ αυτή τη δύσκολη συγκυρία οικονομικής δυσπραγίας, πολλοί θα αντιδράσουν. Και θα μαζευτούν στα σπίτια σε παρέες. Με μικρό δωράκια, με ένα μεζεδάκι, ένα κρασάκι απλό φτηνό, και ένα γλυκό να μαλακώνει τα γεμάτα πικρίλα στόματα τους. Κρατώντας την ελπίδα μήπως του χρόνου τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Κλείνω με μια παραίνεση του Γκαλμπραιηθ για τους έχοντες και κατέχοντες. Για τους πολλούς αλαζόνες πολιτικούς. Για τους δυνατούς.
Μην προκαλείτε. Κοιτάξτε να βάλετε τα χέρια σας στις τσέπες να βγάλετε κάποιο χρήμα για να βοηθήσετε τους μη έχοντες. Γιατί ανόητοι αν δεν το κάνετε, υπάρχει περίπτωση σε λίγο να μην σας έχουν μείνει καν χέρια για να τα βάλετε στις τσέπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου