Κακές Γλώσσες
http://img.protothema.gr/0BDB77416F29085A8B465768612ABADA.jpg Μέχρι τώρα ήμασταν σχεδόν βέβαιοι πώς φθάσαμε στην τρόϊκα εξαιτίας της αποτυχίας των κυβερνήσεων Καραμανλή. Η αποκάλυψη του Ντομινίκ Στρός Καν ότι από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου συζήτησε μαζί του το ενδεχόμενο προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ βάζει στο τραπέζι δυο νέες θεωρίες.
Πρώτη θεωρία ότι συνεχή λάθη και αστοχίες της κυβέρνησης Παπανδρέου μετέτρεψαν την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού. Δεύτερη και χειρότερη ότι βρισκόμαστε μπροστά σ ένα οργανωμένο σχέδιο Παπανδρέου που πίστευε (και πιστεύει) πώς ο μόνος τρόπος προώθησης των μεγάλων και αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα είναι η μέθοδος του σοκ. Το πρόβλημα για τον Παπανδρέου είναι πώς όλο και περισσότεροι (και κυρίως ΜΜΕ φιλικά ως τώρα προς την κυβέρνηση) αναδεικνύουν αυτές τις θεωρίες.
Όχι άδικα γιατί παρά την επιχειρηματολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου τον Δεκέμβριο του 2009 η κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο να αναζητά «δάνειες δυνάμεις» μακριά από τις αγορές. Απόδειξη ότι λίγες ημέρες μετά τη συνομιλία Στρός Καν – Παπανδρέου η χώρα δανείσθηκε από τις αγορές κοντά στα 4 δισ. ευρω με το σύνηθες επιτόκιο και ξαναδανείσθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 2010 χωρίς προβλήματα.
Η κούρσα των spreads ξεκίνησε στα μέσα Ιανουαρίου και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά το Νταβός και τις δηλώσεις για «Τιτανικό». Σε διάστημα λίγων μηνών η χώρα έγινε Αργεντινή της Ευρώπης εκχωρώντας την διαχείριση της κρίσης στις ΗΠΑ (μέσω του ΔΝΤ), αντί για την Ευρωπαϊκή Ένωση που λογικά θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες της αφού η υπόθεση αφορούσε το εσωτερικό της. Σύμπτωση; Δύσκολο να το πιστέψουμε αν σκεφτούμε την «ατλαντική» προσήλωση του πρωθυπουργού.
Η ομολογία του Γάλλου διευθυντή του ΔΝΤ έρχεται να προστεθεί σε δύο ακόμη αποκαλύψεις που δεν έτυχαν ανάλογης δημοσιότητας ίσως γιατί ακόμη η κυβέρνηση είχε «περίοδος χάριτος».
Πρώτον η ομολογία του υφυπουργού οικονομικών Φίλλιπου Σαχινίδη πώς από την επομένη των εθνικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να πάει στο ΔΝΤ.
Δεύτερον το πόρισμα της Κομισιόν, μετά από έρευνα που ζήτησε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, ότι η απογείωση των spread των ελληνικών ομολόγων δεν ήταν ζήτημα κερδοσκοπίας των αγορών, αλλά αποτέλεσμα του κλίματος που δημιουργήθηκε με τις δηλώσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του Γιώργου Παπανδρέου (η αποκάλυψη Γιούνκερ περί διεφθαρμένης χώρας είναι επίσης γνωστή).
Το κουβάρι των αποκαλύψεων για το πώς χρεοκόπησε η χώρα μόλις άρχισε να ξετυλίγεται. Προς τα παρόν είμαστε στην φάση των ενδείξεων και μόνο. Αν υπάρχουν αποδείξεις είμαι βέβαιος πώς δεν θα αργήσουν να έρθουν στο φως. Είναι τόσο βαρύ το πλήγμα που δέχθηκε η Ελλάδα, ο κάθε πολίτης ξεχωριστά και τόσο δυσοίωνο το μέλλον που δύσκολα τα αποδεικτικά στοιχεία θα μείνουν στο σκοτάδι. Όλο και κάποιος Ντομινίκ θα «σπάσει».
Πρώτη θεωρία ότι συνεχή λάθη και αστοχίες της κυβέρνησης Παπανδρέου μετέτρεψαν την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού. Δεύτερη και χειρότερη ότι βρισκόμαστε μπροστά σ ένα οργανωμένο σχέδιο Παπανδρέου που πίστευε (και πιστεύει) πώς ο μόνος τρόπος προώθησης των μεγάλων και αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα είναι η μέθοδος του σοκ. Το πρόβλημα για τον Παπανδρέου είναι πώς όλο και περισσότεροι (και κυρίως ΜΜΕ φιλικά ως τώρα προς την κυβέρνηση) αναδεικνύουν αυτές τις θεωρίες.
Όχι άδικα γιατί παρά την επιχειρηματολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου τον Δεκέμβριο του 2009 η κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο να αναζητά «δάνειες δυνάμεις» μακριά από τις αγορές. Απόδειξη ότι λίγες ημέρες μετά τη συνομιλία Στρός Καν – Παπανδρέου η χώρα δανείσθηκε από τις αγορές κοντά στα 4 δισ. ευρω με το σύνηθες επιτόκιο και ξαναδανείσθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 2010 χωρίς προβλήματα.
Η κούρσα των spreads ξεκίνησε στα μέσα Ιανουαρίου και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά το Νταβός και τις δηλώσεις για «Τιτανικό». Σε διάστημα λίγων μηνών η χώρα έγινε Αργεντινή της Ευρώπης εκχωρώντας την διαχείριση της κρίσης στις ΗΠΑ (μέσω του ΔΝΤ), αντί για την Ευρωπαϊκή Ένωση που λογικά θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες της αφού η υπόθεση αφορούσε το εσωτερικό της. Σύμπτωση; Δύσκολο να το πιστέψουμε αν σκεφτούμε την «ατλαντική» προσήλωση του πρωθυπουργού.
Η ομολογία του Γάλλου διευθυντή του ΔΝΤ έρχεται να προστεθεί σε δύο ακόμη αποκαλύψεις που δεν έτυχαν ανάλογης δημοσιότητας ίσως γιατί ακόμη η κυβέρνηση είχε «περίοδος χάριτος».
Πρώτον η ομολογία του υφυπουργού οικονομικών Φίλλιπου Σαχινίδη πώς από την επομένη των εθνικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να πάει στο ΔΝΤ.
Δεύτερον το πόρισμα της Κομισιόν, μετά από έρευνα που ζήτησε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, ότι η απογείωση των spread των ελληνικών ομολόγων δεν ήταν ζήτημα κερδοσκοπίας των αγορών, αλλά αποτέλεσμα του κλίματος που δημιουργήθηκε με τις δηλώσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του Γιώργου Παπανδρέου (η αποκάλυψη Γιούνκερ περί διεφθαρμένης χώρας είναι επίσης γνωστή).
Το κουβάρι των αποκαλύψεων για το πώς χρεοκόπησε η χώρα μόλις άρχισε να ξετυλίγεται. Προς τα παρόν είμαστε στην φάση των ενδείξεων και μόνο. Αν υπάρχουν αποδείξεις είμαι βέβαιος πώς δεν θα αργήσουν να έρθουν στο φως. Είναι τόσο βαρύ το πλήγμα που δέχθηκε η Ελλάδα, ο κάθε πολίτης ξεχωριστά και τόσο δυσοίωνο το μέλλον που δύσκολα τα αποδεικτικά στοιχεία θα μείνουν στο σκοτάδι. Όλο και κάποιος Ντομινίκ θα «σπάσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου