Epikairo: Είναι εντυπωσιακό πώς, μέσα σε 3 προτάσεις, ο Παπαδημούλης χώρεσε ''περισσότερο Παπανδρέου'' από όσον μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καταναλώσει. Oι φράσεις κλειδιά είναι τρεις:
1) Διαφθορά / ολιγάρχες
2) Μεγάλες μεταρρυθμίσεις
3) Πρόγραμμα made in Greece
Έχουμε επανειλλημένως τονίσει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που όρισε το βασικό πρόβλημα της χώρας, το διατύπωσε από το 2004 ακόμη και ξεκίνησε την εφαρμογή αντιμετώπισής του, όταν το ίδιο το πρόβλημα, το 2009 κατέληξε να γίνει και η βασική αιτία χρεοκοπίας της χώρας. Η διάγνωση;
Με μία λέξη = ''πελατειασμός'' [1].
Για να προχωρήσεις σε θεραπεία πρέπει πρώτα να έχεις κάνει τη διάγνωση και παρότι η κυβέρνηση 2009-2011 εστίασε στην αποκατάσταση του προβλήματος με βάση ένα σχέδιο που θα αποδομούσε το πελατειακό σύστημα, βρέθηκε αντίθετη με όλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα της χώρας, ακόμη και το εσωκομματικό, αυτό δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Παρ΄όλα αυτά, το σχέδιο υπήρξε, σχεδιάστηκαν και συντάχθηκαν νόμοι και θεσμοί που υποστήριξαν και αναβάθμισαν έννοιες όπως η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η ανοιχτότητα, η δημοκρατία. Το όπλο του Παπανδρέου για την καταπολέμηση της διαφθοράς και του πελατειακού συστήματος ήταν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις [2].
Πράγματι, στον πυκνό χρόνο της διετίας και υπό δυσμενείς συνθήκες, έγιναν οι μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, σε τομείς όπως το κράτος και η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, η αυτοδιοίκηση, η οικονομία, η υγεία, το ασφαλιστικό. Σε όλες αυτές τις αλλαγές, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε απέναντι.
Σήμερα δε, διαβάζω και το εξής απίστευτο, που αφορά σε μία από τις σημαντικότερες και πιο ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου [με 49% οι θετικές γνώμες ] :
Αφού λοιπόν ο Παπαδημούλης αντέγραψε τη διάγνωση της παθογένειας από το 2004 [1] και τις μεταρρυθμίσεις από το 2009 [2], έρχεται να τριτώσει το κακό το 2015, καθώς αναφέρεται στην προεκλογική δέσμευση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών για ένα ελληνικό σχέδιο διάσωσης [3].
Θα αναρωτηθεί κανείς αν είναι κακό να αντιγράφει κανείς πολιτικές, αν και εφόσον αυτές κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Η απάντηση, πέραν του ηθικού ζητήματος, είναι όχι. Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η κλοπή αλλά η εφαρμογή των όσων λέει. Και εξηγούμαι:
Σε οποιαδήποτε νέα συμφωνία με τους εταίρους μας ή ακόμη στην παράθεση ενός δικού μας σχεδίου, θα πρέπει να υπάρχουν μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα αφορούν στην ανταγωνιστικότητα, στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό αλλά και σε εκσυγχρονισμό και βελτίωση κάποιων υπαρχόντων μεταρρυθμίσεων, όπως το δι@υγεια, το opengov, ο νόμος για την 3βαθμια εκπαίδευση. Σε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τοποθετηθεί αρνητικά και κατηγορηματικά απέναντι. Άρα, το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τεχνοκρατικό-διαχειριστικό αλλά βαθιά πολιτικό και προφανώς αντίθετο με τις δεσμεύσεις προς το εκλογικό σώμα που τον ψήφισε.
Τι σημαίνει αυτό; Θα ξαναζήσουμε την περίοδο Σαμαρά, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας με νέο δάνειο 120 δις, κούρεμα 110 δις και βελτίωση όλων των οικονομικών δεικτών σε σχέση με το 2009 και κατέληξε να δραπετεύσει κακήν κακώς από την κυβέρνηση, μετά και την ανεπιτυχή προσπάθεια να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο.
Τι έφταιξε; Νομίζω ότι δεν μπορεί να αποτυπωθεί καλύτερα η αιτία από την απάντηση που έδωσε ο ίδιος Σαμαράς, σε δημοσιογραφική ερώτηση του κου Χατζή, λίγες μέρες πριν, για το «ποια είναι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έκανε»; Η απάντηση Σαμαρά ήταν ότι «άλλαξε την κουλτούρα των Ελλήνων».
Σαμαράς και Τσίπρας είναι απλά οι 2 όψεις του ίδιου παλαιοκομματικού και αναχρονιστικού νομίσματος. Και η Ελλάδα δεν χρειάζεται αυτούς που επικαλούνται τις μεταρρυθμίσεις για να αποπλανήσουν την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη. Χρειάζεται αυτούς που πιστεύουν βαθιά στις μεταρρυθμίσεις και είναι έτοιμοι να συγκρουστούν για να τις υποστηρίξουν και να τις εφαρμόσουν.
http://pame-mazi.blogspot.gr/2015/02/made-in-papandreou.html?spref=fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου