Ρεπορτάζ : Γιώργος ΤσακίρηςΜε μόλις 300 εκατομμύρια ευρώ προσπάθησαν να θωρακίσουν τη χώρα απέναντι στις πυρκαγιές οι κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία. Ξόδευαν, όμως, 96,9 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα, άρματα, αεροπλάνα, πλοία και κάθε είδους οπλικό σύστημα.
Μπορεί, όπως έλεγαν χθες... στρατιωτικοί κύκλοι, να γλιτώσαμε τον... πόλεμο, αλλά εισπράξαμε ένα από τα αποτελέσματά του: την καμένη γη. Οσο για το πραγματικό κόστος των πυρκαγιών, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές, είναι μικρότερο από μια σύντομη στρατιωτική κρίση, όπως αυτή στα Ιμια, και δεν απέχει πολύ από τους υπολογισμούς του κόστους μιας μέσης κλιμακούμενης κρίσης δεκαπέντε ημερών.
Η «εθνική ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα» μπορεί να είναι ταυτόσημες έννοιες για τις Ενοπλες Δυνάμεις, όχι όμως και για τις κυβερνήσεις, που εδώ και χρόνια αρνούνται να δουν ότι η μάχη για την εδαφική ακεραιότητα έχει χαθεί και είναι στο έλεος των πυρκαγιών από όπου και αν προέρχονται αυτές.
Χθες, όπως έχουμε παρακολουθήσει και άλλες φορές, ένα από τα πυροσβεστικά μας αεροσκάφη χάλασε την ώρα της υδροληψίας. Σημαντική απώλεια, όπως έλεγαν οι αρμόδιοι της αεροπορίας, διότι όταν έχεις μόνον 21 αεροσκάφη ακόμη και το ένα μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα έχουν γίνει μόνο τέσσερις προμήθειες πυροσβεστικών αεροσκαφών. Είκοσι τέσσερα συνολικά αεροσκάφη αγοράστηκαν έναντι περισσοτέρων των 1.500 αρμάτων, 500 και πλέον μαχητικών αεροσκαφών, αντιστοίχου αριθμού ελικοπτέρων, δεκάδων πλοίων, εκατοντάδων χιλιάδων όπλων και πυρομαχικών, για να μην αναφερθούμε και στα πολιτικά οχήματα για τη μεταφορά των ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών και φυσικά της πολιτικής ηγεσίας.
Η πρώτη προμήθεια πυροσβεστικών αεροσκαφών τύπου CL-215 έγινε στο διάστημα του 1974-1979 και ήταν 6 αεροσκάφη. Περίπου δέκα χρόνια μετά, το διάστημα 1986-1990, ακολούθησε η προμήθεια άλλων τεσσάρων του ίδιου τύπου και το 1997 η προμήθεια από τη Γιουγκοσλαβία τεσσάρων μεταχειρισμένων. Το κόστος των 14 αεροσκαφών δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί με σημερινές τιμές, καθώς ο τύπος αυτός του αεροσκάφους δεν υπάρχει πλέον. Αν όμως το υπολογίσουμε, περίπου, με το κόστος της νέας έκδοσης που είναι σαφώς καλύτερο αεροσκάφος, κόστισαν περί τα 200-280 εκατομμύρια ευρώ. Το 1999 γίνεται η ένταξη στην Πολεμική Αεροπορία των πρώτων νέου τύπου πυροσβεστικών αεροσκαφών και η προμήθεια ολοκληρώνεται με την ένταξη και του δέκατου αεροσκάφους τον Μάρτιο του 2004, ας όψονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Κάπου εκεί χρονικά, εμφανίζεται μια νέα μέθοδος αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Αυτή της ενοικίασης αεροσκαφών και ελικοπτέρων από άλλες χώρες και εταιρείες. Και για μεν τα συγκεκριμένα ελικόπτερα (Ερικσον) δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, καθώς η εταιρεία δεν τα πουλάει, αλλά για τα αεροσκάφη...
Το κόστος ενός σύγχρονου αεροσκάφους, ίδιου τύπου με αυτά που χρησιμοποιούμε, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στα χέρια της η Πολεμική Αεροπορία, είναι 20 εκατομμύρια ευρώ, ενώ δεν ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ τα μικρά πυροσβεστικά, που χρησιμοποιούν σχεδόν όλες οι χώρες στον κόσμο για περιπολίες και άμεση επέμβαση στην πυρκαγιά, όταν αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με μικρές ποσότητες νερού. Κατ' αναλογία με ένα λιγότερο μαχητικό θα παίρναμε 2,5 πυροσβεστικά και πάει λέγοντας. Αυτό όμως που δεν ξέρουμε είναι αν με την προμήθεια των πυροσβεστικών θα έμεναν ικανοποιημένοι οι... σύμμαχοί μας και αν ο εκάστοτε πρωθυπουργός θα γινόταν δεκτός στις ΗΠΑ με δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα, όπως έγινε με την αγορά των τελευταίων F-16.
Μπορεί, όπως έλεγαν χθες... στρατιωτικοί κύκλοι, να γλιτώσαμε τον... πόλεμο, αλλά εισπράξαμε ένα από τα αποτελέσματά του: την καμένη γη. Οσο για το πραγματικό κόστος των πυρκαγιών, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές, είναι μικρότερο από μια σύντομη στρατιωτική κρίση, όπως αυτή στα Ιμια, και δεν απέχει πολύ από τους υπολογισμούς του κόστους μιας μέσης κλιμακούμενης κρίσης δεκαπέντε ημερών.
Η «εθνική ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα» μπορεί να είναι ταυτόσημες έννοιες για τις Ενοπλες Δυνάμεις, όχι όμως και για τις κυβερνήσεις, που εδώ και χρόνια αρνούνται να δουν ότι η μάχη για την εδαφική ακεραιότητα έχει χαθεί και είναι στο έλεος των πυρκαγιών από όπου και αν προέρχονται αυτές.
Χθες, όπως έχουμε παρακολουθήσει και άλλες φορές, ένα από τα πυροσβεστικά μας αεροσκάφη χάλασε την ώρα της υδροληψίας. Σημαντική απώλεια, όπως έλεγαν οι αρμόδιοι της αεροπορίας, διότι όταν έχεις μόνον 21 αεροσκάφη ακόμη και το ένα μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα έχουν γίνει μόνο τέσσερις προμήθειες πυροσβεστικών αεροσκαφών. Είκοσι τέσσερα συνολικά αεροσκάφη αγοράστηκαν έναντι περισσοτέρων των 1.500 αρμάτων, 500 και πλέον μαχητικών αεροσκαφών, αντιστοίχου αριθμού ελικοπτέρων, δεκάδων πλοίων, εκατοντάδων χιλιάδων όπλων και πυρομαχικών, για να μην αναφερθούμε και στα πολιτικά οχήματα για τη μεταφορά των ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών και φυσικά της πολιτικής ηγεσίας.
Η πρώτη προμήθεια πυροσβεστικών αεροσκαφών τύπου CL-215 έγινε στο διάστημα του 1974-1979 και ήταν 6 αεροσκάφη. Περίπου δέκα χρόνια μετά, το διάστημα 1986-1990, ακολούθησε η προμήθεια άλλων τεσσάρων του ίδιου τύπου και το 1997 η προμήθεια από τη Γιουγκοσλαβία τεσσάρων μεταχειρισμένων. Το κόστος των 14 αεροσκαφών δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί με σημερινές τιμές, καθώς ο τύπος αυτός του αεροσκάφους δεν υπάρχει πλέον. Αν όμως το υπολογίσουμε, περίπου, με το κόστος της νέας έκδοσης που είναι σαφώς καλύτερο αεροσκάφος, κόστισαν περί τα 200-280 εκατομμύρια ευρώ. Το 1999 γίνεται η ένταξη στην Πολεμική Αεροπορία των πρώτων νέου τύπου πυροσβεστικών αεροσκαφών και η προμήθεια ολοκληρώνεται με την ένταξη και του δέκατου αεροσκάφους τον Μάρτιο του 2004, ας όψονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Κάπου εκεί χρονικά, εμφανίζεται μια νέα μέθοδος αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Αυτή της ενοικίασης αεροσκαφών και ελικοπτέρων από άλλες χώρες και εταιρείες. Και για μεν τα συγκεκριμένα ελικόπτερα (Ερικσον) δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, καθώς η εταιρεία δεν τα πουλάει, αλλά για τα αεροσκάφη...
Το κόστος ενός σύγχρονου αεροσκάφους, ίδιου τύπου με αυτά που χρησιμοποιούμε, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στα χέρια της η Πολεμική Αεροπορία, είναι 20 εκατομμύρια ευρώ, ενώ δεν ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ τα μικρά πυροσβεστικά, που χρησιμοποιούν σχεδόν όλες οι χώρες στον κόσμο για περιπολίες και άμεση επέμβαση στην πυρκαγιά, όταν αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με μικρές ποσότητες νερού. Κατ' αναλογία με ένα λιγότερο μαχητικό θα παίρναμε 2,5 πυροσβεστικά και πάει λέγοντας. Αυτό όμως που δεν ξέρουμε είναι αν με την προμήθεια των πυροσβεστικών θα έμεναν ικανοποιημένοι οι... σύμμαχοί μας και αν ο εκάστοτε πρωθυπουργός θα γινόταν δεκτός στις ΗΠΑ με δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα, όπως έγινε με την αγορά των τελευταίων F-16.
fimotro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου