Περί Πεύκων και Εκπροσώπων

Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Η εξουσία πάντα συνήθιζε στα δύσκολα να παρουσιάζεται διά εκπροσώπων. Τις συνθήκες ανακωχής και ειρήνευσης τις έκλειναν οι απεσταλμένοι, στην Ιπποτική περίοδο ο πρώτος Ιππότης μονομαχούσε αντί του Βασιλιά και πάει λέγοντας.



Στο σημερινό κόσμο της επικοινωνίας πολλές οργανώσεις, εταιρείες αλλά και κυβερνήσεις συνηθίζουν να χρησιμοποιούν επαγγελματίες, οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι στη δημοσιογραφία, στην επικοινωνία, στις δημόσιες σχέσεις και στις δημόσιες υποθέσεις, για το ρόλο του εκπροσώπου τύπου. Στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν ότι οι δημόσιες ανακοινώσεις τους θα γίνονται με τον πλέον κατάλληλο τρόπο και μέσα από τα πλέον ενδεδειγμένα κανάλια, ώστε να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη από τα ευχάριστα μηνύματα και να περιοριστούν οι επιπτώσεις των αρνητικών μηνυμάτων.

Η δουλειά του Εκπροσώπου Τύπου είναι να παρουσιάζει και να υπερασπίζεται πιστά τις θέσεις της Κυβερνήσεως του, ακόμη και αν αυτές βρίσκονται σε σύγκρουση με τις προσωπικές του απόψεις.

Στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει πολλούς Κυβερνητικούς Εκπροσώπους, ειδικά από το ΠΑΣΟΚ. Από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Προκόπη Παυλόπουλο μέχρι το Θοδωρή Ρουσόπουλο και το Χρήστο Πρωτόπαπα, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πλήτταμε.

Ο Κώστας Καραμανλής ταυτίστηκε ιδιαίτερα με την αναγόρευση των Εκπροσώπων Τύπου αρχικά, και των Κυβερνητικών Εκπροσώπων έπειτα, σε βασικά γρανάζια της μηχανής παραγωγής πολιτικής της ΝΔ. Από την περίφημη Σαλώμη ως το γιο του ταχυδρόμου, η Ελληνική Κοινωνία έδινε ιδιαίτερη σημασία τους Εκπροσώπους της ΝΔ. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος έσπειρε τα πρώτα σπέρματα για τον ιδιαίτερο ρόλο του Εκπροσώπου και ο Θοδωρής Ρουσόπουλος θέρισε αυτούς τους σπόρους.

Επί Θοδωρή Ρουσόπουλου ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος από Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ έγινε Υπουργός Επικρατείας, Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργό δηλαδή. Δεν μετέφερε απλώς την άποψη της Κυβερνήσεως, αλλά τη σχεδίαζε κιόλας. Η επικοινωνία επικράτησε για τα καλά της πολιτικής, και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα όταν ο Θοδωρής Ρουσόπουλος αποχώρησε από την Κυβέρνηση και τον αντικατέστησε ο Ευάγγελος Αντώναρος.

Το Mouthpiece, κυριολεκτικά, είναι το κομμάτι ενός αντικειμένου που έρχεται σε συχνή ή άμεση επαφή με το στόμα κάποιου που το χρησιμοποιεί. Η πίπα, το τηλέφωνο, τα μουσικά όργανα θεωρούνται mouthpieces. Η λέξη όμως Mouthpiece έχει και μία μεταφορική έννοια, αποδίδεται ειρωνικά στον Εκπρόσωπο μίας Κυβερνήσεως όταν λειτουργεί ως απλό φερέφωνο και μάλιστα με κακό ήχο.

Ο Ευάγγελος Αντώναρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αρχέτυπο για το Mouthpiece, δεν χρειάζονταν οι χθεσινές του δηλώσεις για να μας πείσει για αυτό. Επίσης, δεν είναι μόνο επικοινωνιακό το πρόβλημα της Κυβερνήσεως όπως τονίζουν πολλοί, αλλά και ουσιαστικό, ούτε και για αυτό βέβαια χρειαζόμασταν τις χθεσινές δηλώσεις. Οι χθεσινές δηλώσεις μας επιβεβαίωσαν ότι αυτή η Κυβέρνηση βρίσκεται σε άλλο πλανήτη, είναι βουτηγμένη στην αλαζονεία της ανυπαρξίας και έρχεται σε καθημερινή αντιδιαστολή με την κοινή λογική.

Τι περιμένετε λοιπόν από έναν Εκπρόσωπο ο οποίος δεν έχει προσωπική γνώμη; Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τη χαριτωμενιά περί πεύκων, από μία Κυβέρνηση όμως;
Αναρτήθηκε από Akis Karatrantos