Ρεπορτάζ : Ειρήνη Δ. Καρανασοπούλου (από ΤΑ ΝΕΑ)Επισήμως, οι συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία δεν έχουν ανακοινωθεί- προηγείται άλλωστε η εξέταση των στοιχείων. Ωστόσο κοινό μυστικό αποτελεί το περιεχόμενό τους, καθώς με δυο ξεχωριστά κείμενα οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ περιγράφουν λεπτομερώς τι πρέπει να πράξουν οι χώρες με μεγάλο έλλειμμα και δημόσιο χρέος εν ολίγοις, με προβληματική δημοσιονομική κατάσταση όπως... η Ελλάδα.
Το... αξιοπερίεργο είναι ότι οι συστάσεις και των δύο οργανισμών είναι πανομοιότυπες- δεν διαφέρουν ούτε καν στις λεπτομέρειες! Αυτό επιβεβαιώνει τη στενή συνεργασία και το μεταξύ τους... φλερτ, που άρχισε με την έναρξη της οικονομικής κρίσης κι έχει φθάσει μέχρι του σημείου να πραγματοποιούνται κοινές αποστολές εμπειρογνωμόνων σε χώρες με προβλήματα (σαν κι αυτήν που ήρθε και θα ξαναέρθει στην Ελλάδα). Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η εισαγωγή του κειμένου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπογράφεται από τον γενικό διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Μάριο Μπούτι, τον ίδιο άνθρωπο που δρομολόγησε την τριμερή επιθεώρηση της δημοσιονομικής κατάσταση της Ελλάδας από το ΔΝΤ, την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Όπως επισημαίνουν κοινοτικές πηγές, τα δύο κείμενα με τα πανομοιότυπα μέτρα- ταυτόχρονη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης σε όλη την ευρωζώνη, δραστική περικοπή των δαπανών και διαφορετικό καταμερισμό τους και αύξηση των εσόδων μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης- δεν αποτελούν απλώς οικονομικού χαρακτήρα συστάσεις. Υπηρετούν ταυτοχρόνως τη γενικότερη τάση που έχει διαγραφεί στο γιουρογκρούπ, κυρίως από τον γαλλογερμανικό άξονα και την Κομισιόν, για συντονισμό των οικονομικών πολιτικών με στόχο μια «ομογενοποίηση» των δημοσιονομικών πολιτικών, έτσι ώστε να αποτραπούν στο μέλλον ανεξέλεγκτες οικονομικές κρίσεις και να μην υπάρξουν εμπόδια στην ανάπτυξη.
Το κείμενο. Στο κλίμα αυτό, προσθέτουν οι ίδιες πηγές, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το κείμενο που παρουσίασε ο κ. Μπούτι περιέχει ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στο οποίο αναλύονται οι διαθέσεις της κοινής γνώμης έναντι των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, στο οποίο καταλήγει πως η κρίση έχει κάνει τους Ευρωπαίους πιο «δεκτικούς» σε αλλαγές που μπορεί να έχουν βραχυπρόθεσμο κόστος. Αναλύεται επίσης ενδελεχώς το όφελος- με όρους ανάπτυξης - που θα έχει η κάθε χώρα από τις διαρθρωτικές αλλαγές- κι ομολογουμένως η Ελλάδα εμφανίζεται σε αυτό να είναι από τις πλέον ωφελημένες, καθώς η αφετηρία της είναι πολύ χαμηλή. Τούτων δοθέντων- όταν δηλαδή οι Βρυξέλες, το ΔΝΤ, οπότε μπορεί κανείς να συμπεράνει με ασφάλεια και οι αγορές, αποφασίσουν τι μέτρα περιμένουν από χώρες με οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα όπως η Ελλάδα- το περιβάλλον γίνεται ασφυκτικό όσον αφορά το Πρόγραμμα Σταθερότητας που θα υποβάλει η ελληνική κυβέρνηση στα μέσα Ιανουαρίου. Μολονότι θα υπάρξει προκαταρκτική διαβούλευση μεταξύ Κομισιόν και Αθήνας για το περιεχόμενό του- σε μια προσπάθεια να μην απορριφθεί με το «καλημέρα»- είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί να γίνει δεκτό ένα πρόγραμμα που στο μέγα ζήτημα του Ασφαλιστικού δεν θα λέει τίποτε πέραν του ότι υπάρχει σε εξέλιξη κοινωνικός διάλογος. Κοινοτικές πηγές έλεγαν επίσης ότι δεν κατανοούν την «αυθαιρεσία» του ελληνικού οικονομικού επιτελείου που θέλει να «απλώσει» το πρόγραμμα σε τέσσερα χρόνια, όταν η Επιτροπή έχει ξεκαθαρίσει πως θέλει χρονικό ορίζοντα προ των επόμενων γενικών εκλογών στη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου