Μεταξύ οργής και φόβου...

Αντώνης Καρακούσης.
Από πέρυσι το καλοκαίρι τέτοια εποχή, όταν ο Κώστας Καραμανλής διαπίστωσε το μεγάλο αδιέξοδο της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης και άρχισε να οργανώνει τη δραπέτευσή του από την εξουσία, κατακλυσμιαία ήταν τα γεγονότα.Εκτοτε η χώρα πέρασε και...
συνεχίζει να περνάει από σαράντα κύματα, απειλούμενη διαρκώς άλλοτε από πιστωτική ασφυξία και άλλοτε από πτώχευση και πάντα λοιδορούμενη και αμφισβητούμενη διεθνώς.

Εν αρχή επιβεβαιώθηκε εκλογικά η νεοδημοκρατική κατάρρευση και η πολιτική αλλαγή. Ακολούθως η χώρα και οι πολίτες βίωσαν την κατάρρευση και την ταχύτατη μεταβολή των όρων της ζωής τους. Σε ελάχιστο χρόνο κατέρρευσαν σταθερές δεκαετιών και μαζί τους προσδοκίες και βεβαιότητες της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Το εργασιακό καθεστώς άλλαξε άρδην, οι αμοιβές και οι συντάξεις αναθεωρήθηκαν, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα κυριάρχησαν σχεδόν παντού.

Ο οικονομικός χρόνος του προηγούμενου εννεαμήνου απεδείχθη απολύτως πυκνός και πλήρης εξελίξεων, που ούτε η κοινωνία ούτε ο Τύπος μπόρεσαν να κωδικοποιήσουν.

Εμειναν οι περισσότεροι με την πικρή γεύση των απωλειών, της μεγάλης αγωνίας για το μέλλον, και βεβαίως με αισθήματα οργής και αμφισβήτησης για τους υπευθύνους της ανατροπής των όρων ζωής.

Σε αυτό το περιβάλλον οι πολιτικές δυνάμεις, κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες, έχασαν τα αβγά και τα καλάθια. Οι μεν χάθηκαν στον κύκλο της μεταβολής που δεν προέβλεψαν και δεν μπόρεσαν υποτυπωδώς να οργανώσουν και οι δε στον βούρκο των πολλών ανομημάτων τους. Και οι άλλοι της ήσσονος αντιπολίτευσης χάθηκαν στη ζώνη των δογμάτων τους, στις ιδεοληψίες που ιστορικά τους καταδιώκουν για τις δυνατότητες του συστήματος. Κάπως έτσι έμεινε ο λαός μόνος και έρημος να παρακολουθεί ακαθοδήγητος την καταστροφή και να χάνει βαθμιαία και τα τελευταία αποθέματα πίστης και εμπιστοσύνης στα κόμματα και στα πρόσωπα. Σήμερα το πλήθος ορίζεται δυστυχώς από τα αρχέγονα αισθήματα της οργής και του φόβου και οδηγείται αναπόφευκτα σε τυφλές και πολλές φορές σε άδικες αμφισβητήσεις.

Πολλοί πιστεύουν ότι στη βάση της οργής, του φόβου και της αμφισβήτησης θα παραχθούν το επόμενο διάστημα πολιτικά γεγονότα το ίδιο πυκνά και δυναμικά με αυτά που κατεγράφησαν στη ζώνη της οικονομίας. Και προετοιμάζονται αναλόγως. Ουδείς μπορεί να προδιαγράψει το μέλλον και ειδικότερα στον χώρο της πολιτικής. Ωστόσο είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τα σημάδια, όπως και οι προϋποθέσεις για την προβλεπόμενη εδώ και χρόνια πολιτική αναδιάρθρωση, αλλά μηδέποτε πραγματοποιηθείσα. Ισως όντως να ήλθε η ώρα της. Οι επόμενοι μήνες προβλέπονται καυτοί. Ιδωμεν...
BHMA.