(από την Καθημερινή της Κυριακής)
«Το κλείσιμο της δουλειάς των υποβρυχίων ήταν μάλλον δύσκολο για μία γερμανική εταιρεία. Γι’ αυτό σκεφτήκαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσουμε κάποιους ανθρώπους που είχαν παλιότερα δουλέψει για τους Γάλλους», λέει στην...
«Κ» ο συνταξιούχος διευθυντής της Ferrostaal, που έφυγε από την εταιρεία το 2002. «Ο φον Π. γνώριζε έναν Ελληνα που διατηρούσε εταιρεία, με έναν σύμβουλο του πρώην πρωθυπουργού, όταν οι Γάλλοι είχαν πουλήσει αεροπλάνα τη δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα. Επίσης, ένας εκπρόσωπος του Ojjeh Group (συμμετείχε επίσης στην ομάδα για τις παράνομες πληρωμές) γνώριζε έναν Ελληνα που είχε καλές σχέσεις με τους ανθρώπους που είχαν κάνει ένα deal για άρματα. Αυτός πουλούσε όπλα από τη Γιουγκοσλαβία, στον Λίβανο και αργότερα τον κυνήγησαν στην Ελλάδα για κάποια απάτη με μετοχές...», μας λέει. Οταν τον ρωτάμε γιατί δεν τα κατέθεσε όλα αυτά στην εισαγγελία του Μονάχου, λέει απλά: «Αρκεί να πουλάς όπλα, το τι γίνεται μετά είναι πολύπλοκο να το βρεις...».
Στα όρια του εκβιασμού
Αρκετοί από τους δικηγόρους των κατηγορουμένων στην υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων στο Μόναχο προσάπτουν στην εισαγγελία «ανορθόδοξες μεθόδους», που φτάνουν στα όρια του εκβιασμού, εξαιτίας της συνεχούς παρότρυνσης των ανακριτικών αρχών προς τους κατηγορούμενους: «Μίλα για να αποφυλακιστείς». Η εισαγγελία κράτησε τον λόγο της πάντως αποφυλακίζοντας όσους προφυλακισμένους συνεργάστηκαν μαζί της.
Σύμφωνα με ένα έγγραφο-περίληψη των μέχρι τώρα ενεργειών της εισαγγελίας του Μονάχου, που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα η «Κ», οι γερμανικές αρχές στην υπόθεση των υποβρυχίων στηρίζονται σε δύο βασικά ευρήματα:
1. Την κατάθεση του πρώην στελέχους της Ferrostaal, Ερβιν Ε.: «Οπως στην Πορτογαλία, έτσι και στην Ελλάδα, καταβλήθηκαν μίζες σε κρατικούς αξιωματούχους για την παραγγελία. Τα λεφτά δόθηκαν μέσω εικονικών συμβάσεων παροχής συμβουλών με ενδιάμεσο τον κ. Μ., που λειτουργούσε ως αχυράνθρωπος σε φορείς λήψης αποφάσεων και κρατικούς αξιωματούχους. Γι’ αυτές τις πληρωμές όχι μόνο γνώριζαν οι κ. Γκέλχοφ και Βερετέσκι αλλά και ολόκληρη η διοίκηση της εταιρείας, υπό τον πρόεδρο δόκτορα Μίτσερλιχ…». Στη δική του κατάθεση ο κ. Μ. Μ., ιδρυτής της ΜΙΕ, δηλαδή της εταιρείας συμβούλου της Ferrostaal στην Αθήνα, που πήγε από το Λονδίνο στο Μόναχο για να καταθέσει κατόπιν εγγυήσεων της εισαγγελίας του Μονάχου, ανέφερε ότι κατέβαλε ένα μεγάλο μέρος από τα 83 εκατ. ευρώ, που έλαβε για «συμβουλές» από τη Ferrostaal, σε κάποιους από τους Αραβες συνομιλητές της εταιρείας που είχαν πάρει μέρος στην αρχική ομάδα για την «προώθηση της παραγγελίας». Ο υπάλληλος του λογιστηρίου της Ferrostaal Χάιντς Α., που έπρεπε να εγκρίνει την πληρωμή, είχε εκφράσει στην εταιρεία τις αντιρρήσεις του.
Πάντως, ο Μ. Μ. απάντησε ότι η ΜΙΕ ως εταιρεία του νόμου 89 υπαγόταν σε ειδικό φορολογικό καθεστώς.
Εξωδικαστικός συμβιβασμός
2. Το σύμπλεγμα Dolmarton. Πρόκειται για εταιρεία του Ελληνα υπηκόου Α. Α. Σύμφωνα με το έγγραφο της εισαγγελίας του Μονάχου, ένα δικηγορικό γραφείο του Ντίσελντορφ και ένα δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου συνέστησαν στην εταιρεία να «συμβιβαστεί» με την υπεράκτια εταιρεία των βρετανικών Παρθένων Νήσων που ζητούσε «αποζημίωση» 66.738.300 ευρώ. «Αυτή η πληρωμή αφορά», σύμφωνα με την εισαγγελία του Μονάχου, «όχι αμοιβές συμβούλων αλλά μίζες για την ανάληψη της παραγγελίας των υποβρυχίων…».
Το δικηγορικό γραφείο του Ντίσελντορφ (Heuking) προτείνει στην εταιρεία να αποφύγει τη διαδικασία της διαιτησίας, καθώς οι καταθέσεις των κ. Χάουν και Μίλενμπεκ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αδιέξοδο την εταιρεία. Ετσι ο διευθύνων σύμβουλος Ματίας Μίτσερλιχ αποφασίζει να συμφωνήσει και να υπογράψει εξωδικαστικό συμβιβασμό αξίας 11 εκατ. ευρώ. Η αγωγή, ενώ δεν εμφανίζει το όνομα του πραγματικού ιδιοκτήτη της εταιρείας, αναφέρεται σε έναν άλλο εμπλεκόμενο, Ελληνα υπήκοο, ο οποίος δήλωσε στους Αμερικανούς δικηγόρους της Debevoice & Plimpton που τον εξέτασαν, ότι δεν γνώριζε την υποβολή της αγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου