Όσοι αντιλαμβάνονται τα ευρωπαϊκά δρώμενα δεν είχαν καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Ακόμα και μια απλή χαλάρωση ή παράταση του προγράμματος κατά ένα χρόνο σημαίνει καινούργια κονδύλια - έστω και μικρά, σε σχέση με τα 160 δισ του πακέτου - για την Ελλάδα. Αυτά τα χρήματα θα πρέπει να εγκριθούν από 16 κοινοβούλια. Κανείς στην Ευρώπη δεν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο.
Η συζήτηση περί επαναδιαπραγμάτευσης που άρχισε στην Αθήνα την επομένη των εκλογών ήταν ευθύς εξαρχής στον αέρα και παραμένει εξωπραγματική. Οι Ευρωπαίοι ασχολούνται με άλλα, βλέπουν ένα πρόγραμμα που σιγά-σιγά ξεφεύγει από τους στόχους. Στη δημόσια ελληνική συζήτηση λέμε ότι τα 2 δισ. πρωτογενές έλλειμμα κάπως θα καλυφθούν.
Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βλέπουν ότι και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων δεν προχωράει και άρα δεν θα εισπραχτούν τα προϋπολογισμένα 3 δισ. Βλέπουν ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόζονται και ότι η ύφεση θα είναι μεγαλύτερη από πέρσι και άρα τα ελλείμματα θα είναι μεγαλύτερα. Πόσο μεγάλη θα είναι η τρύπα στο τέλος του χρόνου;
Ούτε ο Ολάντ έχει διάθεση να βουλώσει ελληνικές τρύπες. Ο Βενιζέλος δεν είπε κουβέντα, το μήνυμα όμως πρέπει να το πήρε. Το μνημόνιο δεν αλλάζει εκτός αν έχουμε να βάλουμε κάτι στη θέση του που αξιόπιστα να επιτυγχάνει τους ίδιους στόχους. Και εν πάση περιπτώσει, να μην απαιτεί νέα χρήματα. Κάποια αναπτυξιακά μπορεί να γίνουν ειδικά για την Ελλάδα που είναι μια νεκρή αγορά. Ωστόσο και αυτά ευρωπαϊκά χρήματα θα είναι. Για να εκταμιευτούν, θα πρέπει πρώτα να έχουμε πείσει ότι μπορούμε.
Τα 100 δισ. για την Αθήνα θα παραμείνουν παγωμένα ως τις εκλογές. Σε αυτά περιλαμβάνεται το δεύτερο πακέτο για τις τράπεζες, τα 6 δισ. για επιστροφές φόρων και οφειλές του δημοσίου, ακόμα και λεφτά για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ως τον Αύγουστο, που λήγουν τα επόμενα ομόλογα. Η επόμενη κυβέρνηση όποια και αν είναι θα βρεθεί από την πρώτη μέρα με το πιστόλι στον κρόταφο και χωρίς καμιά άνεση χρόνου.
Αυτός είναι ένας παράγοντας που τείνουμε να τον υποτιμούμε όσο τρέχει η τεχνητή ανάπαυλα λόγω εκλογών. Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι προτιμάμε να αγνοούμε ότι η κυβέρνηση αυτή θα έχει απέναντι της τον Τόμσεν και την παρέα του, σε ότι προσπαθήσει να διαπραγματευτεί. Το θεσμικό πλαίσιο των μηχανισμών βοηθείας είναι κι’ αυτό δεδομένο και εξαιρετικά δύσπιστο απέναντι σε αυτά που θα ακούσει. Το τηρείστε τις δεσμεύσεις σας αλλιώς ακούγεται απειλητικό, κενό γράμμα πάντως δεν είναι…
Θέμης Δαγκλής
http://newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου